NEFESİM

1.BÖLÜM

👫 İnsanların az bir kısmı mutlu, bir o kadarı ise mutsuzdur. Geri kalanların tümü; mutlu gibi görünen mutsuzlardır.
-Oscar Wilde 🎩
-------------------

Biriken dünler gibi bugün de benim için anlam ifade etmeyen bir gün için güneş doğuyor,

Çok düşünceli babam benim yardımcılığımı yapması için bir çalışan almıştı! adı ise Afife hanım. Gelip kahvaltıya inmem için çağırıp beni güzel uykumdan mahrum eder;

"Laracım hadi uyan kahvaltı hazır. Neredeyse onun elinde büyüdüm diyebilirim. Annemi sorucak olursanız kendisi babamla ayrıldılar. babamın onu aldattığını öğrendiğinden beri bizden 5 yıldır çok uzakta yaşıyor, o gittikten sonra hayatım karardı diyebilirim! Babam onu aldattığı kadınla evlendi ve şuan aşağı da sözde mutlu aile toblosu oluşturarak kahvaltı yapıyorlar! 18 yaşımı doldurmak için dört gözle bekliyorum gelsin de şu iğrenç hayattan bir an önce kurtulayım!!

" 5 dk daha Afife teyze ltütfeen"

" yapma lara seni en iyi ben bilirim 5 dk' larını bilmezmiyim ben" der.

"Haklısın beni en iyi tanıyan sensin Afife teyze sevgili ailemden daha değer verdin bana! Çocukluğumda sen beni arabayla okuldan almaya gelirdin, aile etkinliklerine sen katılırdın, korktuğum da gelip benimle uyurdun canım sıkıldığında elinden geleni yapardın, ağladığımda baş ucumda olurdun, zor anımda ve başımı belaya soktuğumda ilk sen yardımıma koşardın" diyerek sıkı sıkı sarıldım ona belki de Annem olmayı hak eden tek kişiydi.
Afife teyze bu laflarımı duyduğuna çok sevinir ve ağlamamak için kendini zor tutar.

"Ahh.. Lara sen benim hayatta sahip olamadığım kızımsın çocukluğundan beri ben sana baktım elbette yanında olucam, ben bunları yapmazsam kim yapıcak bu benim işim benim önceliğim hep sen oldun" diyerek o da sarılır.
Bi iki damla gözyaşı süzülür gözlerimden o olmasaydı ben napardım?..

"Ve ayrıca her şeyine karışma yetkim bile var ona göre küçük hanım" diye gülerek akıttığım gözyaşlarımı silip duygusal ortamı bozar.
Bende sümüklü burnumu çekerek silip güldüm

"Zâten bi tek sen karışabiliyosun"

"Doğru o yüzden şimdi depresif lara'yı bi kenara bırakıp aşağı inmeni istiyorum okul saatin yaklaşıyor"
Bir şey olmamış gibi ayağa kalkıp üstünü düzeltip odadan çıkar Afife teyze.

Aslında teyze dediğime bakmayın 40 yaşında olmasına rağmen benden genç duruyor. ee bende her sabah erken kalkıp yürüyüşe çıksam, sağlıklı beslensem, spor yapsam ve benim gibi bir baş belasını stres topu olarak kullasam bende öyle olurdum.
Neyse yataktan kalkıp banyo ya doğru yürüdüm, elimi yüzümü yıkayıp çıktım. Giysi dolabıma gönelip okul kıyafetimi çıkardım, giyinirken perdenin arkasından yolda bizim eve doğru gelen arabayı gördüm sanırım bu görkem'di.

"Üff yine mi sen" diyerek hızlı hızlı üstümü giydim, saçımı tarayıp şekil verdim son olarak maskara, nemlendirici ve parfüm sıkıp hazırlandım aslında bana kalsa bunların hiç birini yapmadan pijamalarım ve topuzumla tüm gün dolaşabilirdim ama Afife hanım buna izin vermediği için yapmak zorundaydım.
İşim bittikten sonra çantamı alıp yavaş yavaş aşağı indim o sırada görkem le karşılaştım. Bana doğru yürüyerek kollarını açıp sarıldı.
"Günaydın"
"Sanada günaydın görkem"

Görkem üvey annemin bana ayarladığı çocuk 2 aydır çıkıyoruz ama ben onu günahım kadar sevmiyorum. Ne yaptıysam vazgeçmedi takıntı yapmış kendine iyice, üstelik onu sevmediğimi de çok iyi biliyor.

"Evden almaya geldim seni"

"Ben şoförümle giderim gerek yoktu gelmene" diyerek geçiştirdim.