NEFESİM

7.BÖLÜM

Camdan bakarken içeri genç biri girdiğini gördüm. Ona doğru dönüp baktım. Galiba bu hayatımı kurtaran çocuktu. Bi dakika! Bu yüz çok tanıdık geldi biraz ama çokta değil başka bir yerde de görmüş olabilirim ama nerde?

"Uyanmışsın.. " dedi. Bende ne diyeceğimi bilemeyip kafamı salladım. Yüzüne bakınca alnında yara bandı kollarında çizikler olduğunu fark ettim Ama neden? Neden oda böyleydi anlam veremedim. koltuğu çekip yanıma geldi ve oturdu.

"Sana hangi tır çarptı böyle? " diye güldüm. Alnına dokunarak ne demek istediğimi anlamıştı. Oda gülüp bişeyler söyleyecekken vazgeçip sustu.

"Beni sen mi kurtardın? " diye sordum.

"Evet ve ııı.. Şey.. Sana çarpanda bendim" dediğinde şaşırdım...

"Sen mi? " diyerek ciddileştim.

"Evet. Bak istemeyerek oldu yolda giderken arabama bir şey oldu direksiyonun hakimiyetini kaybettim kaza yapmamak için de yoldan çıktım fren patladı duramadım sana çarpmamak için elimden geleni yapmaya çalıştım ama olmadı! Sana çarptıktan sonra da anca duvara toslayınca durabildim. Zaten sana çarptığımı fark edince de seni direk alıp hastaneye getirdim." Diyerek açıklamaya çalıştı.

Tamam ya şimdi buldum gözlerimi kapanadan önce yanıma koşup gelen! Bu o. Uyanık kalmam için direniyordu. Demek beni o getirmiş hastaneye?

"Tamam bu kadar yeterli beni getirdiğin için teşekkür ederim iyiyim ben gidebilirsin artık! " diyerek tersledim. Beni hayallerimden alıkoymuştu!! Onun yüzünden burdaydım. O olmasaydı şuan uçağımda İstanbula gidiyordum!

"Saol ya Seni kurtarmak için kendimi hiç düşünmeden arabanın kapısını kırıp çıktım sana baktığımda yerde hareketsiz yatıyordun başın kanıyordu ne yapıcağımı bilemedim arabana koyup buraya getirdim ve karşılığında aldığım teşekküre bak ?!" dedi. Ona o kadar kızgındım ki ağzımdan kötü laf çıkmasın diye zor tutuyordum!

"Bıraksaydın da ölseydim! Bana nasıl bir kötülük yaptığının farkında mısın sen? Şimdi napıcam ben! Ne güzel şimdi uçağımda İstanbul'a gidiyordum ama senin yüzünden gidemiyorum! Burda bu saçma serumları yiyerek sonumu bekliyorum!"

"Korkma doktor senin tehlikeyi atlattığını söyledi! İyisin yani gidebilirsin istanbuluna"

"Anlamıyorsun hiç bir zamanda anlamıycaksın beni nasıl zora soktuğunun farkında bile değilsin! " dedim ve bir anda koridorda babamın sesini duydum. Korkudan ne yapıcağımı şaşırdım. Hemen kolumdaki serumu çıkarıp yataktan kalktım. Şimdi gitmezsem bir daha fırsatım olamıycaktı!

"Napıyorsun delirdin mi sen dur.. Dursana kızım?! Nereye gidiyorsun bekle.." diyerek engellemeye çalıştı beni. Hiç Zamanım yoktu bir an önce çıkmalıydım bu hastaneden!..

"Bırak beni peşimdeler " diyerek onu iteleyip yere düşmesine sebep oldum.

"Manyak mısın sen? Kimden kaçıyorsun, noluyor?"

"Zamanım yok gitmeliyim" diyerek oda dan çıktım. Koridorda selin hemşire beni gördü

"Lara hanım napıyosunuz? " diyerek seslendi. Ve ilerde babam, daria, afife ve görkemin adımı duydukları gibi beni görmelerine sebep oldu. Bana çarpan çocukta ayağa kalkıp yanıma geldi.

"Lara? " diyerek seslendi babam. Bana doğru yürümeye başladılar. Napıcam şimdi ben? Nereye gidicektim? Giriş te kapalı!

"Ahh.. Salak hemşire ne diye gördün ki!" diyerek bana çarpan çocuğa güldüm. Hey Allahım ya daha bu çocuğun adını bile bilmiyorum onu şikayet etmesini bilirdim ama hiç zamanı değil. Kaç lara kaçç..

Arkamı dönüp koşmaya başladım.
Koşarken geriye doğru baktım geliyorlar mı diye içimden gelmemeleri için dua ettim ama nafile!
"Lara.. Lara dur kaçma! " diye bağırdı görkem. Arkamdan koşmaya başladı.
Sonra diğerleride peşinden geldi.

Elimden geldiğince hızlı koşuyordum, ama dikişli ve acı içinde ne kadar hızlı olabilirdim ki? Etrafa bakıp başka bir çıkış aradım ama yoktu!
Allahım napıcam ben? Girecek küçük bir delik bile olmaz mı bu hastane de!?

Hemen karşıda asansör vardı hızla ona yönelip millete önümden çekilmelerini söyledim ve asansöre binip en üst kata çıktım
Dönüp dolaşıp yukarı katlara çıktım. Belki yangın merdiveni bulurum diye. Onlar aşağıda kaldı birazcık zaman kazanmış olduğum için bu fırsatı iyi kullanmalıydım. En üst kata ulaştığımda etrafa aceleyle baktım ama yangın merdiveni bulamamıştım. Çıkmaz yola girmiştim. Tam arkamı dönüp geri gidecekken ilerdeki merdivenler den görkem geldi. "İşte orda ali bey buldum onu! " diyerek aşağıdaki babamlara seslenip eliyle beni işaret etti. Ben iyice korktum çünkü kaçacak yer bulamadım. Napıcağımı şaşırdım etrafa baktım ve köşede çatıya çıkan kapıyı gördüm. Beni yakalamamaları için hemen okapıdan içeri girip merdivenlerden yukarı çıktım.
Ben nereye gidiyorum böyle? Diye düşünürken karşımda bir kapı gördüm hemen açıp arkadan kapattım. Yerden aldığım sopayı kapı koluna sabitledim, açmamaları için zamanım olucaktı. İşimi halledince etrafa baktım. Çatıya çıkmıştım! Alnımı karıştırıp napacağımı düşündüm! İşte bu tam bir çıkmazdı...