She means nothing to me {Dutch}

-23-

[Austin]

We zijn weer een week terug bij elkaar en het was de beste week ooit. We hebben samen veel tijd doorgebracht en we hebben het cijfer voor ons werkstuk terug. We kregen een 9 en zonder Miral was het me nooit gelukt, niet dat ik echt veel gedaan heb, maar goed. Op dit moment staan we voor het huis van Lisanne. Miral wrijft zenuwachtig haar handen af aan haar broek. 

'Ik durf niet Austin.' Ik pak haar hand en oh gosh wat zijn die vochtig. Ik geef er een bemoedigend kneepje in.

'Ik ben bij je.' Ze haalt diep adem en drukt dan op de bel. Een man van rond de 50 opent de deur. 

'Goedemiddag, meneer. Ik heb e-een vraagje.' Miral begint te stotteren en ik weet dat ze zich zo omdraait en wegloopt.

'En wat mag die vraag dan zijn jonge dame.' Miral staart naar haar voeten en er lijkt geen zinnig woord uit te gaan komen.

'Lisanne heeft in een ruzie gezegd, dat Miral weggegeven was. ze heeft het nagevraagd aan haar vader en het klopt. Lisanne zei ook dat ze haar zus was en dat haar ouders, U, niks van Miral moesten hebben. We vragen ons dus af of het inderdaad waar is dat u de echte vader van Miral bent?' De man staart me met open mond aan en stapt dan uit de deuropening.

'Kom binnen.' We lopen achter de man aan de hal door en richting de woonkamer. Miral heeft mijn hand gepakt en ze knijpt hem fijn. We stappen de woonkamer in en daar zitten twee mensen. Ik neem aan de vrouw van de man en Lisanne. Achter me hoor ik Miral naar adem happen. IK kijk van Miral naar Lisanne, die een verbaasde, maar zelfvoldane grijns op haar gezicht heeft zitten. Wat had ik die er nu graag afgeslagen. 

'Ga zitten.' We nemen plaats op de bank en hij komt in de stoel tegenover ons zitten. 

'Er is wat waar aan dat verhaal, maar het grootste gedeelte niet.' Ik knik en naast me zie ik Miral opkijken. De vrouw kijkt van de man naar ons en dan lijkt ze het zich te beseffen. Ze staat op en gaat voor Miral staan. Ze pakt de hand van Miral en trekt haar omhoog. Ze kijkt haar in de ogen aan en dan valt er een traan. 

'Kijk wat je groot bent geworden. En zo mooi.' Ik zie het gezicht van Lisanne betrekken. Dit ging niet volgens plan denk ik. 

'Waar zijn mijn manieren. Ik ben Daphne, je moeder.' Mirals mond valt open, dit had ook zij niet verwacht. 

'Ik heb je zien opgroeien, contact gehouden met je ouders. Je bent zo prachtig.' Miral kleurt rood en oh wat is dat schattig. Daphne steekt haar hand uit en ik neem hem aan. 

'Austin ha..' 

'Ah Lisanne is het die Austin waar je het steeds over hebt?' Ik kijkt langs Daphne heen en zie Lisanne rood kleuren. 

'Lisanne vindt je echt heel leuk, ben je al bezet?' naast me voel ik Miral lachen. 

'Ik ben het vriendje van Miral.' Daphne kijkt van Miral naar mij en dan valt haar mond open. 

'Sorry dat was ongemakkelijk. Ja ja natuurlijk. Jullie zijn lief samen.' 

'Dank u mevrouw.' Lisanne staat op vanuit haar stoel en gooit de deur met een klap dicht. 

'Ik denk dat het tijd is om wat Lisanne vertelt heeft, te ontkrachten, wat vinden jullie?' We knikken beiden en dan begint de man, waarvan we de naam nog steeds niet weten te vertellen.

'Het zat zo we kregen Lisanne. En 11 maanden later kregen we jou. In die tijd hadden we niet zoveel geld en konden we geen twee kinderen opvoeden, hoe graag we dat ook wouden. Toen kwamen je ouders hier wonen. Zij konden geen kinderen krijgen en ze wouden super graag kinderen. We hebben jou ter adoptie aan hen afgestaan, omdat het een gezin was, wie wel voor je kon zorgen. Het deed ons pijn je weg te doen, maar we mochten je zien opgroeien. Toen je moeder overleed, kwam je vader naar ons toe dat hij het niet kon vertellen, omdat hij daar de kracht niet voor had. Samen met zijn vrouw had hij het gekund, maar niet alleen. En daar hadden wij alle begrip voor.' Naast me is het stil en bij Daphne rolt er een traan over haar wang. 

'Bedankt dat u dit wou vertellen, meneer.' 

'Oh jonge toch zeg toch Henk.' ik knik als teken dat het goed is. 

Die dag zijn we tot laat in de avond gebleven. Het was gezellig en het is een aardige familie. Lisanne is niet beneden geweest, maar niet dat ik dat erg vond. 

'tot ziens Miral.' en ze kussen beide Miral gedag. 

'Zorg goed voor haar Austin.' Ik steek mijn hand op.

'Dat doe ik zeker.' En daar gaan we terug naar huis. 

'Dit was een rare dag.' 

'Dat was het zeker prinses. En daarom ga ik je verwennen.' Verbaast kijkt Miral me aan. 

'Kom maar gewoon mee.' 

'Je bent te lief Austin.' 

'Weet ik prinses. Weet ik.'