10.Bölüm= Umut Kırıklıkları

71 11 3
                                    

* Sevdiği adamın gözlerinden nem kaptı kadın. Seviyor sandı, yanıldı. Sever sandı, yine yanıldı. Kadın sevmek, adam gitmek için vardı. Ve öylede oldu...

"Hastahane"

-" Onu seviyor musun Esila?"

dedi doktor. Cevabı bilmesine rağmen ondan duymak istiyordu. Umutsuzca gülümsedi genç kız.

-" Onu sevmek delilik olurdu."

Biraz daha genişletti gülümsemesini. Ve devam etti.

-" İşte o yüzden buradayım."

-" Peki pişman mısın?"

-" Asla."

dedi kendinden emin tavrıyla. Sesi kararlı çıkmıştı.

-" Peki benzemeni istediği kişi kimdi?"

-" Asla yerini alamayacağım biri."

-" Onunla sevgilimiydin?"

Başını olumsuz anlamda salladı gülerken.

-" O benim herşeyimdi. Ben ise onun hiç kimsesi."

Görüşü bulanıklaştı genç kızın. Yine bir kriz diye düşündü. Fakat bu sefer aldırmadı. Nasıl olsa sonrası karanlıktı. Öğrenmişti artık karanlıktan korkmaması gerektiğini. Karanlıktan herkes korkardı aslında. Fakat o karanlığın takendisiydi.

" Geçmiş"

Başıma saplanan keskin ağrıyla gözlerimi dahada sıktım. Belimde ki ve boynumda ki ağrılar işimi daha da zorlaştırıyordu. Her yerim tutulmuştu. Burasıda neresiydi böyle? Tekrar gözlerimi kapatarak düşünmeye başladım. Şimşek gibi aklıma çarpan şeyle bir anda fırladım yerimden. Yanında uyuduğum yatağın üstünde Efe uyuyordu. Resmen yerde uyutmuştu beni. Öküz! Efe bir şeyler mırıldanarak tekrar uyumaya devam etti. Tamam yatağına al demiyoruzda yerde de uyutma be adam. Yok mu evinde misafir odan. Hadi hiç olmadı bizim ev kadar salonun var yani dimi. Ben kıvrılır yatarım koltukta. Aklıma gelen şeyle sertçe yutkundum. Yoksa yatakta uyuyordum da yere mi düştüm? Kısık bir sesle küfür savurarak ve aynı zamanda da korkarak yavaşça üzerime baktım. Derin bir nefes verirken hala dünkü kıyafetlerimin üzerimde olmasına şükrettim. Fakat aklıma yine yeni gelen şeyle tekrar kendime lanet ettim. Biz dün Efeyle öpüşmüştük. Yavaşça kalktım uzandığım sert zeminden. Kesinlikle gece burada uyumuştum. Biraz daha zorladım hafızamı. Ne demişti en son bana? "Keşke biraz ona benzesen" tarzı bir şeyler. Acaba kimden bahsediyordu? Efenin uyumasını fırsat bilerek biraz odasını kurcalamak pekte yanlış olmazdı sanırım. Evet kesinlikle olmazdı. Gözlerimi odasında gezdirirken siyah ağırlıklı olmasına şaşırmadım. Siyah bir gardolap. Siyah bir yatak. Siyah perdeler. Ve ah evet siyah bir çalışma masası. Burası tam olarak Efeyi yansıtıyordu. Birazda benim odamı anımsatıyordu aslında. Odaya göz atarken bir fotoğrafa takılı kaldı gözlerim. Odadaki siyahlıklara tezat bir şekilde beyaz çerçevede duruyordu. Sarı bukleli saçları omzuna kadar, bebek yüzlü bir kız. Gözleri iri ve koyu maviydi. Oldukça masum bir güzelliği vardı. Yandaki fotoğrafta ise Efeyle sarılıyorlardı. Duru bu olmalıydı. Ayna ile buluştu gözlerim. Onun masum yüzüne karşı sert yüz hatlarım vardı. Onun sarı kısa saçları, mavi gözlerine tezat ise siyah uzun saçlarım ve de gözlerim... Ayakta durdukları bir fotoğrafta gördüğüm kadarıyla Efeye belinden sarılmıştı. Yanağını ise tam kalbinin üstüne koymuştu. İkiside gülümsüyordu. Fakat kızın gülüşü daha çekingendi. Efenin çapkın ama içten gülüşüne baktım hayranlıkla. Her neyse konumuz bu değil. Nerede kalmıştım? Kızın boyu kısaydı. Ben ise bir yetmiş beş boyundaydım. Efeden on beş santim kadar kısaydım. Onun daha balık etli benim ise kaslı bir vücudum vardı. Küçük yaştan beridir spor yapıyordum. Tabi şu son iki seneyi saymazsak. Çünkü hayatımdaki herşeyi kaybetmiştim. Onda masum kız tipi vardı. Ben ise tam bir bad girl dim onun yanında. Şimdi niye kendimi onunla kıyaslıyorum ki? Saçmalık. Fakat aklıma şimşek gibi çakan şeyle durdum yerimde. Efe ona gülümsediği gibi hiç gülümsememişti ki bana. Düşündüğüm şeyle güldüm kendime. Benim onun yanında hiç şansım yoktu. Çantamı alıp çıktım odadan. Birkaç hizmetçinin derin ve şaşkın bakışları eşliğinde hızla kaçtım evden. Bununla bile anlamam gerekiyordu aslında. Efe için sadece Duru vardı. Onun dışındaki her şey önemsizdi. Tıpkı benim gibi. Bahçeden de çıkıp taksi çağırdım. Bir süre beklemenin ardından gelen taksiye bindim. Adresi verip arkama yaslandım.

NARALARIN YANSIMASIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin