NARALARIN YANSIMASI

13.Bölüm= Seni Sevmek Gibi Biraz

* Seni sevmek gibi ciddi bir işim var benim. Ve de nefes almanı sağlayacak bir meselem...

"Hastahane"

Zaman öyle ihanetkar ve başına buyruktu ki kimi için bir kaplana dönüşürken kimi için kaplumbağa misali akrep ve yelkovanı iyiden iyiye yaşlandırırdı. Esilanın zamanla alıp veremediği yoktu. Verip de alamadığı vardı. Gençliği, kardeşi, anne ve babası, sevdiği adam... Ne kadar olmuştu bu hastaneye yatalı? Bir ay mı? Yoksa iki mi? Sanki yıllar olmuştu. Neden geçmek bilmezdi günler? Oysa genç kızın istediği tek şey normal bir yaşantı sürebilmekti. Çok mu sevmişti onu? Anne ve babasının ölümünden sonra dahi akıl hastahanesine düşmeyen kız onlardan bile çok mu sevmişti bu genç adamı? Hayır! Böyle bir şey söz konusu dahi olamazdı. Bu kabul edilemezdi. Kimseyi onlardan daha çok sevmiş olamazdı. Bu olay sadece vesileydi. Deliresi vardı zaten genç kızın. Bu düşünceyle bir kahkaha attı. Bu seferki oldukça içtendi. Sabahtan beridir yatağında oturmuş aynadaki yansımasına bakıp hayatını sorguluyordu. Yeni gelmiş olan bir stajyer ise onun yanında duruyor, doktorun gelmesini bekliyordu. Genç çocuğun tuaf ve çekingen bakışlarından henüz bu işte çok yeni olduğu ve alışamaya çalıştığı belliydi. Hasta bakıcı arada bir onları kontrole geliyor sorun olmadığı görünce geri gidiyordu.

-" Biliyor musun hiç bir zaman psikolog olmak istemedim."

Esilanın onunla konuşmasına şaşıran uzun boylu yakışıklı çocuk gerildi. Bu kız daha ilk geldiği günden ilgisini fazlasıyla çekmiş ve tezini onun üzerinden yazmak için doktora saatlerce yalvarmıştı. Bu gün ilk defa Esilayla konuşma fırsatı yakalamıştı fakat kız onu görmezden gelmeyi seçmişti. Şimdi ise onunla konuşuyordu. Heyecandan ne diyeceğini bilemeyen yeşil gözlü henüz yirmi beşinde olan bu genç uygun kelimeleri aradı.

-" Genelde çok kişinin isteyip az kişinin yapabildiği bir meslek."

Gülümsedi genç kız. Siyah saçları bembeyaz tenine ve iri siyah gözlerine büyülü bir hava katıyordu. Çenesinde ufak bir gamze vardı. Oldukça güzel bir kızdı. Esilanın tekrar sessizliğe gömülmesini istemeyen genç doktor sözlerine devam etti.

-" Peki sen ne okumak isterdin?"

Kızın üniversiteyi okumadığını biliyordu. Hakkında özel hayatına inemese bile bir kaç ufak bilgiye ulaşması pekte zor olmamıştı onun için. Tekrar gülümsedi gamzesi belli olacak şekilde.

-" Edebiyat."

-" Edebiyat."

diye tekrarladı genç adam. Bu edebi güzelliğe ancak böyle bir alan yakışırdı zaten.

-" Bu arada ben Sarp Ertürk. Stajyer öğrenciyim. Burada staj yapıyorum ve tezimi eğer seninde iznin olursa seninle hazırlamak istiyorum."

Umutla baktı genç kıza. Bilinci yerinde olduğu için onada sorması gerekiyordu. Aslında burada tezinde yüksek puan almasını sağlayacak pek çok farklı hasta vardı. Fakat bu kızda onu çeken bir şeylerin olduğuda su götürmez bir gerçekti. Bunu hastaneye attığı ilk adımda anlamıştı. Umutlu bakışları Esilayı şaşırttı. Bu hastahane de doktoru dışında konuştuğu hiç kimse yoktu. Ve bu çocuk ona yardımcı olma konusunda oldukça hevesli görünüyordu. Belkide tek derdi durumu kötü hastalarla uğraşmadan stajını bir an önce tamamlamaktı. Ayrıca nedense ona güvenebileceğini hissetmişti. Sabahtan beridir yanında oturup hiç sesini çıkarmamış olan genç çocuğu taradı gözleri. Kumral, yeşil gözlü, beyaz tenli ve zayıftı. Çocuksu görünüşü ona güven duymasını sağlamıştı.
Esilanın çok düşünmüş olmasından dolayı umutsuzluğa kapılan Sarp son umut kırıntılarınıda kaybediyordu ki Esila onu şaşırtarak hafifçe başını salladı.