My Accidentally Boyfriend ( COMPLETED )

Chapter 15- Still Hurt

"Things will be better soon, Hopefully"

Iya's POV

Another morning.

Nagising ako sa sinag ng araw damn I forgot to close the window kagabi and suddenly nag flashbacks sakin yung mga nangyari kagabi. Totoo ba talaga yon? Diba joke yun? Tss. Ang hirap paniwalaan alam nyo yung feeling na ayaw nyo magtiwala? Haysss.

Bumangon ako at pumasok sa cr I do my morning rituals.

Pagkatapos i wear a simple dress. And then bumaba nako sa kwarto nandon napala sila mama at papa. Umupo na ako sa tabi ni kuya.

"Babygirl." Malambing na sabi ni mama. Tiningnan ko sya and then ask

"Bakit po ma?" Tanong ko

"May Photoshoot ka nga yon..." Panimula niya

And then she gave me a paper.

"What's this ma?" Tanong ko.

"Its your schedule for whole week anak"

Tiningnan ko ang schedule ko. Well, I have a photoshoot today and sunday tuesday pa naman ngayon

"Okay po. Anong oras po ba ang photoshoot ko ngayon?"

"Its 3pm anak. Susunduin ka nalang dito."

"Sege po"

At kumain na kami ng tahimik. Wala ako sa mood mag salita ngayon bothered pa din ako sa sinabi ni Kurt kagabi.

"Anak pagkatapos ng photoshoot mo ngayon, pasyal tayo sa mall anak mag shoshooping tayo para naman maka pag bonding tayo what do you think anak?" Mama

Pano kung totoo yung nararamdaman nya? Ano ba dapat e react ko? Pero hindi eh ang mahalagang tanong dito. Anong gagawin ko should I stop him?

"Iya" mama

pano kung gusto ko talaga sya? Pero indenial lang talaga ako. Hindi rin eh, alam ko sa puso't isip ko mahal na mahal ko pa din si mark. Yun yung sigaw ng puso ko si mark lang.

"Iya" mama

"Ay MARK" nagulat ako sa sinabi ko? Wth nasabi ko bang mark?

O______O -> mama

O______O -> papa

-_______- -> kuya

Huhuhu tanga mo talaga iya.

"Anak ano ba pinagsasabi mo?" Mama

"P-po?"

"Tss. Lets go matakaw" kuya

"Ah...Ma-Pa una napo kami." Nag-alangang sabi ko

Naman kasi... Nahihiya ako. Dali-dali akong tumayo at nang nagsimula nako maglakad. Ng nagsalita si papa

" di ka parin ba nakakalimot sa kanya anak?" Papa

Ano ba dapat ang sasabihin ko? Na oo papa di parin ako nakalimot sa kanya. Na masakit pa din sakin na hanggang ngayon sariwa pasakin lahat.

"Anak di ka namin minamadali na kalimutan sya. Ang samin lang anak matutu kang bumitaw sa mga tao na matagal ng bumitaw sayo"

Humarap ako kay papa nagsisimula ng tumulo ang luha ko emotional ba ako masyado? Sorry naman di ko naman sinasadya eh.

"Papa ang hirap...." Pigil luhang sabi ko.

Lumapit si mama sakin at niyakap ako.
Niyakap ko din si mama at habang yakap niya ko hinahagod-hagod niya ang likod ko at pinapatahan. Umiyak lang ako sa mga bisig ni mama.

"Di naman lahat minamadali anak, let the time heal your wounds. And sooner you'll be better,...." Bumitaw si mama sa yakap ko at tiningnan ako mata sa mata "Hopefully" pagpatuloy niya. At pinunasan ang mga luha ko.

"Nandito lang kami anak, tandaan mo yan palagi" papa

Ngumiti ako sa kanila at nagpaalam na. Paglabas ko nang gate nandon na si kuya nakasandal sya sa kotse nya at tinitigan ako.

"Whats wrong with you?" Inis na tanong niya.

"K-kuya"

"Bat ka nanaman umiyak ha? Alam mo bang pangit ka na nga mas pangit ka pa ngayon?"

"K-k-kuya"

Nilapitan niya ako at niyakap. I feel comfortable at kuya's arms.

"Dont cry again princess." Tiningnan niya ko at pinunasan ang luha sa pisngi ko. " and if ever I saw you again crying with the same person i swear iya magkikita sila ni kamata-"

"Kuyaaaaa" inis na sabi ko at tinawanan lang ako.

"Okay okay lets go" at inakbayan ako. Pagdating namin sa kotse pinagbuksan ako at pumasok naman ako.

Although, lagi akong iniinis ni kuya he is still the sweetest, loving and a very protected brother.

Pumasok na rin sya, sa kotse at habang nasa sasakyan na bored talaga ako aish.

"Anong gusto mong music?" Tanong sakin ni kuya.

"Korean music please kuyaaaa" sabi ko sabay puppy eyes

Di niyo ko masisi. Kpop lover talaga ako i love listening korean music.

"What song?" Tanong niya

Yeeeeeyyyyy. Hahahaha minsan lang talaga pumayag si kuya makinig ako ng music kasi naman ang badoy daw

"I miss you" sabi ko

"I miss you?" Tanong niya tumango lang ako.

"Sinong singer?"

"Hyorin kuya hyorin" hyper kung sagot

"Could you please lower your voice iya"

"Hahahaha okay"

I miss you- Hyorin

neon moreulgeoya
ajik ireon nae maeum molla
da boyeojulkka
ijen sarangiran geol marya
nan maleopsi neol bogo issda
neol bomyeon nae sumi meojneundago
hemaego chajdeon neon baro naui gyeote
niga miwojimyeon jakku miwojimyeon
hangeoreum tteoreojyeo geudael gidarineun
eojjeoji moshaneun nae mam neoman molla
tto bogosipeo jakku bogosipeo
gamchuryeo haebwado sumeoboryeo haedo
eochapi boineun nae mam neoman molla
bogosipeo

nan kkumcheoreom neol gajgo sipda
neul mojaran sarangi silhdago
hemaego chajdeon neon baro naui gyeote

niga miwojimyeon jakku miwojimyeon
hangeoreum tteoreojyeo geudael gidarineun
eojjeoji moshaneun nae mam neoman molla
tto bogosipeo jakku bogosipeo
gamchuryeo haebwado sumeoboryeo haedo
eochapi boineun nae mam neoman molla

kkeutnaji anheul geu sarangeun
meomchuji anhgoseo neol bulleo
nan idaero taoreumyeo geudael gidaryeo
nan idaero ojik neo hanaman

ijen al geoya.. umm

niga miwojimyeon jakku miwojimyeon
gateun mamiramyeon nae mamgwa gatdamyeon
na eopsi heulleogan sigan modu jiwo
tto bogosipeo jakku bogosipeo
ni saenggage jamdeulgo dasi nuneul tteumyeon
eojjeomyeon niga nae gyeote ol geot gata
bogosipeo

Siguro nga, hindi pa oras at hindi pa ngayon ang tamang panahon para kalimutan kita mark, kasi sabi nga nila LOVE IS WORTH FIGHTING FOR and mark is worth the fight.

Hindi ako susuko sayo mark, Ipaglalaban kita, Hanggang dulo, hangga't kaya ko.
Dahil ganun ang pagmamahal dapat ipaglalaban.

Dahil hindi sa lahat ng Oras,
Kailangan mong Bitawan ang tao mahal mo para masabi mong mahal mo siya, minsan kailangan din natin sila ipaglaban.

At buo na ang decision ko, ipaglalaban kita dahil ganun kita ka Mahal.

______________