HOMOLAND

15

Damon afallamis gibi duruyordu. Matt ise gozlerini ayirmadan ona bakiyordu ve ben de olayi kavramaya calisiyordum.

Damon sessizligi bozarak:

"Liz hayatim biraz müsaade eder misin bize?"

"P-peki" dedim. Cikmak istemiyordum cunku Matt'in tekrar Damon'i uzmesinden korkuyordum. Bu adami uzersen karsinda beni bulursun dercesine sarildim Babama.

Kapinin arkasinda durup konusmalarini dinliyordum. Dinlemezsem catlardim cunku.

M: Seni dinliyorum
D: Soylediklerinde ciddi misin?
M: Evet. Size yaptigim seylerin bedelini odedim dun gece. Kendimde degildim dogru dusunemiyordum.
D: Bizi dagittin
M: Biz dagilamayiz. Ben geceleri senin resmine bakmadan uyuyamiyorken dagilamayiz.

Bu da neydi? Sikerler!. Kapinin ardindan gelen konusmalara ne zaman yenisi eklense sok oluyordum.

D: SEN NEYDEN BAHSEDIYORSUN?!! Resmime bakmadan uyuyamiyorsun oyle mi? O yuzden mi Jack ile sevgilisin? O yuzden mi beni opmeyip onu opuyorsun? Matt bu zor durumunda bile beni kendinden tiksindirtiyorsun. Sen gercekten iyi degilsin. Iyilesmemissin. Hicbir sey olmamis gibi davranman ve benden de aynisini bekleyip dudaklarina yumulmami istiyorsun. Hah hayir. Delisin sen. Bu gerizekalilik baska sekilde aciklanamaz. APTAL GERIZEKALI! SENI GORMEYE GELMEM HATAYDI. YUZSUZ.

Damon neler diyordu oyle? Ama icimi huzur kaplamisti. Cunku bir an Matt'in kollarina atlayacak diye dusundum. Kapiya dogru yoneldigini hissettim ve hemen geri cekildim.

"Biliyordum Liz" dedi bitkin bir sesle

Matt'in konusmasina izin vermemis kendi soylediklerinden sonra cikip gelmisti. Gercekten akil ve mantik disiydi Matt. Sinirlenmek bir yana uzulmeye baslamistim. Gercekten delirmisti ve ciddi anlamda psikolojik tedavi gormesi lazimdi.

Damon, kolunu omzuma atmis beraber yururken telefonuma mesaj geldi.

Gonderen: Nova

"Seni özledim."

Kalbimi nedensiz bir heyecan kaplamisti sanki. 2 gundur yasadiklarimdan sonra bu mesaj icime su serpmisti. Yuzumdeki sapsal gulumsemeyle birkac dakika mesaja bakili kalarak arabaya dogru yurudum..