Kalemimi biraktiktan sonra arkama yaslanip derin bir nefes aldim. Sandalye basinda oturmaktan sirtim agrimisti. 2 haftada birsuru yol katetmistim. Yazdiklarim beni o kadar etkilemisti ki ne kadar kurgu da olsa bir an gercek olmasini diledim. Ne güzel olurdu. Tam olarak olmasini istedigim dunya. Ama sadece kelimelerle sınırlıydi ve bu beni üzüyordu. Sirtimin agrisina daha fazla dayanamayip yatagima uzandim ve hayal kurmaya devam ettim. Simdi ne olacakti? Kiz olecek miydi? Iyi son yok muydu? Yoksa sadece hikayelerde mi olurdu? Bu da bir hikayeydi ama gercegi yansıtan bir hikayeydi. Gercege donmek icin bir biletti bu. Cok fazla hayale kapilmamaliydi insan, kotu birsey yasadiginda fazla yipranmamak icin. Bunu ben yaziyordum. Gercekci bir bakis acisiyla. Pek fazla hayal kurmazdim. Yapimda yoktu.
Liza kurtulamadi. Oradan cikip herseyi atlatmis bir sekilde yeni bir sayfa acamadi hayatinda. Kurtulsaydi da cektigi acilar hicbir zaman kapanmazdi. Mumkun degildi bu. Surekli mutlu olmak da istemezdi. Iyi olmasi yeterli olurdu ama iyi kavrami onun icin imkansizdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HOMOLAND
Science FictionSadece eşcinsel insanların var olduğu bir dünya hayal edin ve hikayeye başlayın.
