Take Her Back

Level 26: A Mother

Natagpuan ko na lamang ang sarili kong nasa isang napakadilim na gubat.

"What the--- !!!"

Biglang umulan ng sobrang lakas, saka kumulog at kumidlat.

"AAAAHHHHH!!!" sigaw ko.

Napakadilim at napakalamig, sa bawat kidlat, nakikita ko ang paligid.

Gayon na lamang ang aking pagtataka ng wala man lang akong makitang buwan.

"Baka natatakpan ng makapal at maitim ng mga ulap," teorya ko.

Binaybay ko ang napakahabang daan dahil wala rin naman akong magagawa kundi iyon.

Matapos ang mahabang oras na paglalakad, I saw a Bungalow in the middle of nowhere.

I shouted, " tao po?!! Tao po!!!"

Wala man lang sumasagot kaya't sumilip ako sa bintana at nagulat ako sa aking nakita.

I automatically shouted, "NO!!!"

I run towards an middle-aged woman para pigilan siya.

The beautiful woman was just wearing her blouse at nakahawak siya sa magkabilang tali. She was biting a piece of cloth and her legs were parted.

"WHAT ARE YOU DOING?" tanong ko.

Ngunit man lalo akong nagimbal ng mapagtanto kong tumagos ako sa dingding at sa babae.

"What the---!!" I exclaimed.

Ngunit hindi niya man lang ako naririnig o nakikita.

"Is she blind or deaf?" I asked myself.

Then suddenly, lumaki ang mga mata ko nang makitang may lumalabas sa pagitan ng kanyang center.

"OH mY-- she's giving birth!" I said.

Kitang kita ko ang pagod at sakit sa kanyang mga mata. Pinagpapawisan na sya. Ramdam na ramdam ko ang hirap ng babae sa di malamang dahilan at isa pa, hindi ko magawang maikilos ang aking katawan sa pagkabigla. Lahat ng sakit at pagod ay sinusubukan niyang ibsan sa pagkagat sa tela.

Nang lumabas na ang ulo ng bata ay maingat niya hinila ang bata.

"Owah-- owah-- owahhhh!!" iyak ng munting anghel na kaluluwal lamang. Kitang kita ko ang labis na kasiyahan at fulfillment sa mata ng babaeng ganap ng ina ngayon. Niyakap niya ito saka hinugasan sa unang pagkakataon. Maingat na maingat niyang binihisan ang kanyang anak na para ba itong mamahalin figurine na mababasag sa konting pagkakamali.

She was resting with her new born child when she feel a contraction again.

Dali- dali siyang tumayo at puwesto sa posisyong niya kanina.

Tatayo na sana ako ng marinig ko ang sigaw niya.

"AHHHHH!"

Masyado na syang pagod para magluwal pa ng isa pang sanggol. Bukod pa dun, wala siyang ibang kasama kundi ang tulad kong hindi man lang siya matulungan.

"Ahhhhh! Please anak, lumabas ka na para hindi ka na mahirapan anak ko." pakiusap niya.

Napakunot ang aking noo, siya naman ang mas nahihirapan kesa sa anak niya e.

"Aaahhhh!! " hiyaw niya.

Palagay ko ay hindi na nya kaya. Mas lalong lumakas ang buhos ng ulan at dagundong ng kulog. Mas tumindi rin ang paglitik ng kidlat na para bang nakikiramay sa kawawang mag-iina.

*Dug-Dug*

Sabay kaming napahawak sa aming mga dibdib sa tapat ng aming mga puso.

"Bakit bigla akong kinabahan na parang may mangyayari na masama?" tanong ko.