Η Μυρωδιά Της Επανάστασης Είναι Το Γαλαζοπράσινο

Ανώνυμο κεφάλαιο 20

Δεν έκανα τον κόπο να "πετάξω" κανένα από τα έξυπνα σχόλιά μου καθώς ο Ιάσονας με κοίταξε σιγουρεύοντας τις σκέψεις του και χτυπώντας το κουδούνι.
Στην πόρτα εμφανίστηκε μια νεαρή κυρία με ένα διστακτικό χαμόγελο και ρούχα που πρόδιδαν εύκολα την οικιακή της εργασία στο σπίτι. Φορούσε ένα απλό, ξεφτισμένο και μουντό μπλε φόρεμα, με μεγάλες τσέπες και μια τεράστια ζώνη με θήκες για σφουγγάρια, καθαριστικά υλικά κ.α. Τα σκουρόχρωμα μαλλιά της ήταν πιασμένα σε ένα σφιχτό κότσο και τα χέρια της που ακουμπούσαν στο πόμολο της πόρτας, φαίνονταν σκληρά, γδαρμένα, με κάλους που οφείλονταν στην σκληρότητα της δουλειάς.
-Καλησπέρα. Μας χαιρέτησε.
-Γεια σας. Συγγνώμη για την απρόσμενη επίσκεψη αλλά πρέπει να μιλήσουμε στον Τζάκσον. Είμαστε φίλοι του από το σχολείο. Πήρε το λόγο κατευθείαν ο Ιάσονας.
-Μισό λεπτό μόνο. Είπε η οικιακή βοηθός και εξαφανίστηκε πίσω από την πόρτα.
Το βλέμμα μου συνάντησε το βλέμμα του Ιάσωνα για μερικά δευτερόλεπτα προτού ξανανοίξει η πόρτα, αλλά αυτή τη φορά διάπλατα. Η οικιακή βοηθός μας έκανε νόημα να περάσουμε και εμείς την ακολουθήσαμε μέσα σιωπηλοί. Αν θεωρούσα ότι το εξωτερικό του σπιτιού ήταν υπέροχο, τότε το εσωτερικό ήταν απερίγραπτο!
Μπροστά μας ορθονώταν ένα τεράστιο σαλόνι, με πανάκριβα έπιπλα και σκαλισμένους τοίχους. Υπήρχε μια πανέμορφη, γυάλινη τζαμαρία και μια πανάκριβη τηλεόραση. Ακόμη και το πάτωμα ήταν γυαλιστερό ωραίο! Όλη η εικόνα σου έδινε μια ξύλινη αίσθηση και οι πίνακες ζωγραφικής που ήταν στερεομένοι στους τοίχους πρόσθεταν ένα πολύ ιδιαίτερο στιλ.
Η οικιακή βοηθός περπατούσε με γρήγορα βήματα,με αποτέλεσμα να στερηθούμε τον χρόνο που χρειαζόμασταν για να χαζέψουμε παραπάνω. Εγώ και ο Ιάσονας ανεβήκαμε γρήγορα τις σκάλες ακολουθώντας τη και σταματήσαμε απότομα στο τελευταίο δωμάτιο του δεύτερου ορόφου.
Η οικιακή βοηθός χτύπησε την πόρτα και περίμενε απάντηση.
-Περάστε. Απάντησε χαλαρά η φωνή του Τζάκσον από το εσωτερικό του δωματίου.
Η οικιακή βοηθός άνοιξε την πόρτα και μπήκαμε όλοι μαζί μέσα στο δωμάτιο.
Με το που μπήκα μέσα στο δωμάτιο αυτού του αγοριού, δύο πράγματα με εξέπληξαν κατευθείαν:
Πρώτον, μέσα στο δωμάτιο δεν μύριζε λες και κάτι είχε ψηφίσει, ούτε μύριζε ιδρώτα ή και άλλα δυσάρεστα πράγματα. Βασικά ομολογώ ότι η μυρωδιά εκεί μέσα δεν ήταν καθόλου δυσάρεστη. Μια ευωδιά λεβάντας χάιδευε ήρεμα τα ρουθούνια μου.
Δεύτερον, η ακαταστασία εκεί μέσα ήταν ανύπαρκτη... Πραγματικά ανύπαρκτη! Δεν υπήρχαν ούτε πεταμένα ρούχα ή εσώρουχα, ούτε αποφάγια, ούτε σκισμένα περιοδικά με μοντέλα με μπικίνι. Ήταν ένα πολύ καλά τακτοποιημένο, φυσιολογικό δωμάτιο, που μέσα σε αυτό ποτέ δεν θα ένιωθες άβολα.
Ο Τζάκσον ανακάθισε γρήγορα στο κρεβάτι του μόλις μας είδε. Φαινόταν έκπληκτος και χαρούμενος που μας έβλεπε. Τα μάτια του έπεσαν πρώτα πάνω μου με ένα ερωτηματικό βλέμμα και έπειτα στον Ιάσωνα.
-Σε ευχαριστώ Εστέλ. Μπορείς να πηγαίνεις τώρα. Είπε αδιάφορα στην οικιακή βοηθό.
Αυτή χωρίς δεύτερη κουβέντα γλίστρησε αθόρυβα έξω από το δωμάτιο κλείνοντας και την πόρτα.
Είχαμε μείνει μόνοι οι τρεις μας.
-Συγγνώμη που ήρθαμε έτσι απρόσκλητοι τελευταία στιγμή. Ξεκίνησε ο Ιάσονας.
-Μη λες ανοησίες. Είστε πάντα ευπρόσδεκτοι στο σπίτι μου. Αποκρίθηκε ο Τζάκσον.
-Η αλήθεια είναι ότι έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα και χρειαζόμαστε τη βοήθειά σου επειγόντως. Συνέχισε ο Ιάσονας και κοίταξε εμένα περιμένοντας να εξηγήσω στον Τζάκσον την όλη ιστορία.
-Αν μπορώ να βοηθήσω, φυσικά και θα το κάνω. Απάντησε ο Τζάκσον κοιτάζοντας εμένα.
-Λοιπόν... Πρόφερα και προτού συνεχίσω πήρα μια βαθειά ανάσα.
"Αυτό θα είναι ενδιαφερον..." Σκέφτηκα και ξεκίνησα να διηγούμαι την ιστορία για άλλη μια φορά.

Μόλις τελείωσα ο Ιάσονας καθόταν ήσυχα σε μια καρέκλα και εξακολουθούσε να φαίνεται ανήσυχος. Ο Τζάκσον αντιθέτως φαινόταν υπερβολικά ήρεμος. Δεν με είχε διακόψει καθόλου κατά τη διάρκεια της διήγησης μου και τώρα απλώς με κοιτούσε με περιέργεια.
-Αλήθεια σταμάτησες εκείνο τον άνδρα; Με ρώτησε με περιέργεια και θαυμασμό.
-Ναι. Απάντησα βαριανασαίνοντας.
-Και τώρα δηλαδή στεγάζεις δύο ξένους ανθρώπους κάτω από την οροφή του σπιτιού σου, χωρίς να ξέρει τίποτα η οικογένειά σου για να τους προστατέψεις; Ρώτησε ακόμη πιο περίεργος με πολύ θαυμασμό.
Εγώ ένευσα καταφατικά μπερδεμένη.
-Ναι. Όμως τι σημασία έχει τώρα αυτό; Μπορεί να ήταν πολύ γενναίο αυτό που έκανε, αλλά ήταν εξίσου πάρα πολύ επικίνδυνο. Και τώρα πρέπει να βρούμε μια καλή λύση. Είπε γρήγορα ο Ιάσονας.
Ο Τζάκσον τον κοίταξε κάπως μπερδεμένος και έπειτα είπε:
-Μπορώ εγώ να τις φιλοξενήσω.
Γύρισα και τον κοίταξα με έκπληξη.
-Δεν θα πω τίποτα σε κανέναν και υπόσχομαι να κρατήσω την ύπαρξή τους μυστική. Πρόσθεσε βλέποντας βλέμμα μου.
-Μπορείς να το κάνεις αυτό; Ρώτησα έκπληκτα αλλά και λίγο δύσπιστα.
-Οι γονείς μου λείπουν όλη μέρα από το σπίτι και γυρίζουν μόνο το βράδυ. Δεν έχω αδέρφια και εμπιστεύομαι πολύ κάποια άτομα από το προσωπικό. Απάντησε σοβαρός.
Για κάποιο λόγο τα μάτια μας δεν λέγανε να ξεκολλήσουν μεταξύ τους.
Ο Ιάσονας ξερόβηξε κάπως ενοχλημένος και στράφηκε προς τον Τζάκσον.
-Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ και θα στο χρωστάμε αυτό.
-Δεν θα μου χρωστάτε τίποτα. Θέλω να το κάνω, θέλω να βοηθήσω! Τόνισε με ενθουσιασμό.
Αυτό για κάποιο λόγο με έκανε να χαμογελάσω, αλλά προσπάθησα να το κρύψω.
-Πότε μπορούν να έρθουν; Ρώτησα τον Τζάκσον.
-Ό, τι ώρα θέλουν πριν τις 11.00 το βράδυ. Εκείνη την ώρα γυρνούν σπίτι οι γονείς μου από τη δουλειά. Απάντησε με ένα σήκωμα των ώμων.
-Θα ήταν εντάξει αν τους φέρναμε σε μια ώρα; Ρώτησα.
-Ναι. Υποθέτω ότι θα προλάβω να τις βρω ένα αρκετά άνετο και απομονωμένο δωμάτιο στον τρίτο όροφο και να ενημερώσω κάποιους από το προσωπικό. Αποκρίθηκε σκεπτόμενος.
-Τέλεια! Αναφώνησα ενθουσιασμένη.
Τελικά ο Τζάκσον ήταν καλή ψυχή...

......................................................
Γεια σας παιδιά! Συγγνώμη που αργώ να ανεβασω κεφαλαια αλλά τώρα τελευταία δεν έχω πολύ χρόνο. Ελπίζω να με συγχωρήσετε.❤ Σχετικά με αυτό το κεφάλαιο νομίζω ότι αξίζει πολύ να ακούσετε το "soundtrack" που έχω βάλει. Είναι ένα υπέροχο τραγούδι που έχει αγγίξει την καρδιά μου!😍
Μην ξεχάσετε να γράψετε κάποιο σχόλιο σχετικά με την ιστορία αν θέλετε!😊😊