Η Μυρωδιά Της Επανάστασης Είναι Το Γαλαζοπράσινο

Όταν ανοίξαμε τις πόρτες των αξιολύπητων ψυχών μας.

Το δωμάτιο του Τζάκσον ήταν όπως το θυμόμουν. Καθαρό, απλό και πολύ περιποιημένο.
Ο Τζάκσον μου πρότεινε να καθίσω σε μια αναπαυτικά πολυθρόνα που υπήρχε εκεί δίπλα, αλλά εγώ αρνήθηκα ευγενικά και πήρα τη θέση μου κάτω στο πάτωμα όπως και πάντα έκανε. Κάτι λαμπύρισε στο βλέμμα του Τζάκσον και μετά από λίγο με μιμήθηκε απλώνοντας και τα πόδια του.
Μετά από λίγο αρχίσαμε να μιλάμε.

-Για πες λοιπόν. Απευθύνθηκα στο αγόρι δίπλα μου.
-Τι να πω; Με ρώτησε με ενδιαφέρον.
-Δεν ξέρω... Εσύ ήθελες να κάτσουμε και να χαλαρώσουμε μιλώντας. Απάντησα με ένα ανησήκωμα των ώμων.
Τον είδα να γέρνει το κεφάλι του σκεπτικός και μετά από λίγο γύρισε και με κοίταξε.
-Στην Ελλάδα έχετε πολύ ζεστό κλίμα. Είπε.
Δεν ήταν ερώτηση. Ούτε γεγονός που απλώς μου το ανέφερε. Απλώς το... είπε.
-Από όλα όσα τώρα έχουν γίνει και τα όσα σου έχω κάνει εσύ μου μιλάς για το κλίμα στην χώρα μου; Τον ρώτησα κάπως δύσπιστα.
Ανασηκωσε τους ώμους του και κούνησε χαλαρά το κεφάλι του με ένα μικρό χαμόγελο.
-Από κάπου πρέπει να αρχίσουμε. Για να χτίσεις κάτι ξεκινάς από τα θεμέλια , όχι από την κορυφή. Έτσι είναι και οι φιλίες υποθέτω. Αποκρίθηκε.
Δεν είπα τίποτα για λίγη ώρα. Σκεφτόμουν... Είχε δίκιο. Είχαμε πολύ δρόμο ακόμα.
-Σε γενικές γραμμές ναι. Αλλά σε κάποια μέρη της έχει αρκετό κρύο. Όχι τόσο όσο έχει στη Σκωτία ή στην Ιρλανδία αλλά έχει κρύο. Απάντησα.
Με κοίταξε, μπαίνοντας ακριβώς στο νόημα και χαμογέλασε για μια ακόμα φορά.
Είχε υπέροχο χαμόγελο. Τα καταγάλανα μάτια του αμέσως φωτίζονταν και οι φακίδες του λαμπύριζαν κάτω από το φως του ήλιου. Ακόμα και η οδοντοστοιχία του ήταν τέλεια! Να πάρει! Ήταν πολύ όμορφος. Και ήταν και αγόρι!
Χαμογέλασα κι εγώ.
-Γιατί ενδιαφέρεσαι τόσο πολύ για τη Μονίνα και το παιδί της; Με ρώτησε ξαφνικά.
-Εεε. Εσύ δεν νοιάζεσαι; Τον ρώτησα.
-Φυσικά και νοιάζομαι. Απάντησε με αποφασιστικότητα.
-Γιατί; Τον ξαναρώτησα.
Με κοίταξε πάλι στα μάτια.
"Αχ τι μάτια κι αυτά!" Σκέφτηκα.
-Νοιάζομαι... γιατί ξέρω πως είναι να μην έχεις κανέναν να σε βοηθήσει όταν το χρειάζεσαι περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ή να ντρέπεσαι, να αισθάνεσαι άχρηστος και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα για να αλλάξεις αυτή την κατάσταση. Νοιάζομαι γιατί γνωρίζω επίσης πως είναι να ζεις μόνος. Να χρησιμοποιείς τη λέξη οικογένεια σαν ένα φθηνό διακοσμητικό επειδή στην πραγματικότητα δεν υπάρχει για εσένα και όποτε αναφέρεσαι σε εκείνη το μόνο που σου έρχεται στο μυαλό είναι μια παλιά, σκονισμένη κορνίζα με μια ηλίθια φωτογραφία με εσένα και την υποτιθέμενη οικογένειά σου να χαμογελάτε στο κενό και να προσποιήστε ότι όλα είναι εντάξει. Και όλα αυτά ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα. Μόνο αυτή η φωτογραφία και ένα σπίτι γεμάτο ξένους. Γι' αυτό νοιάζομαι. Επειδή ξέρω πως είναι. Αποκρίθηκε δίνοντας ένα τέλος σε έναν πολύ θλιβερό μονόλογο.
Μετά από αυτό δεν τολμούσε να με κοιτάξει. Κοιτούσε έξω στο παράθυρο και τα μάγουλά του είχαν πάρα ένα ελαφρώς κόκκινο χρώμα.
Εγώ όμως τον κοιτούσα και σκεφτόμουν.
-Είναι αλήθεια ότι πριν από εδώ βρισκόσουν σε ένα εσώκλειστο σχολείο στην Ιρλανδία; Τον ρώτησα ήρεμα.
-Ναι. Απάντησε εξακολουθώντας να κοιτάζει στο παράθυρο.
-Και πριν από εκεί; Τον ξαναρώτησα πολυ ήρεμα.
-Σε άλλο εσώκλειστο. Φέτος για πρώτη φορά στη ζωή μου έρχομαι σε κανονικό σχολείο. Είπε και γύρισε να με κοιτάξει. Υπήρχε πίκρα στο βλέμμα του και είχε σφίξει τα δάχτυλά του σε γερές γροθιές.
-Ο μπαμπάς μου ποτέ δεν είναι σπίτι. Πάντα λείπει στη δουλειά. Σπάνια τον βλέπω και συνήθως όποτε τον βλέπω θα με αγνοεί ή θα με μαλώνει για ό,τι θα κάνω. Ποτέ δεν μιλάμε και ποτέ δεν μου κρατάει τις υποσχέσεις του. Η μαμά μου μπορώ να πω ότι νοιάζεται για εμένα. Είναι καλή μαζί μου αλλά όταν έχω μπλεξίματα στο σχολείο θυμώνει πολύ. Βέβαια δεν της εχω πει αυτό που γίνεται με τις παρέες και όλες αυτές τις μ*λακίες αλλά δεν έχει σημασία. Το μόνο άτομο που συμπαθώ πάρα πολύ στο σπίτι είναι ο Μπίλι. Ο αδερφός μου. Είναι το καλύτερο που μου έχει συμβεί σε όλη την αξιολύπητη ζωή μου και τον λατρεύω. Με πλήγωσε που έπρεπε να του πω ψέμματα για τη Μονίνα και το μωρό της. Είπα και σιγά σιγά έσβησε η φωνή μου.
Ο Τζάκσον ήταν σιωπηλός και κοιτούσε το πάτωμα λες και ήταν γραμμένα εκεί όλα όσα θέλαμε και οι δύο στη ζωή μας.
-Οπότε εγώ νοιάζομαι πάνω-κάτω για τους ίδιους λόγους που νοιάζεσαι κι εσύ. Επίσης ποτέ δεν μου άρεσαν οι νόμοι και θα έκανα τα πάντα για να ταρακουνήσω λίγο αυτή την χαζή ισορροπία της κοινωνίας. Πρόφερα με έναν χαρούμενο τόνο.
Ο Τζάκσον τότε σήκωσε το πρόσωπο απέναντι από το δικό μου και με κοίταξε με μια λάμψη να καθρεφτίζεται στα μάτια του και ένα ίχνος άλλου ενός χαμόγελου να τρεμοπαίζει στα χείλια του.
-Είσαι μια αληθινή επαναστάτρια. Ψιθύρισε κοντά στο αυτί μου και ένιωσα την ανάσα του να μου τρυπάει το δέρμα. Ανατρίχιασα με την αίσθηση .
-Δεν είμαι επαναστάτρια. Είμαι απλώς μια χαζή έφηβη που νομίζει ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Γι' αυτό και το μόνο που κάνει είναι να δημιουργεί προβλήματα και να μπλέκει σε μπελάδες. Απάντησα απογοητευμένη με τον εαυτό μου.
-Ίσως. Ίσως για τώρα. Μια μέρα όμως; Όμως ποια μικρή χαζή έφηβη θα τα έβαζε με έναν μεγάλο, Ιρανό, βίαιο άντρα για να σώσει μια γυναίκα που δεν ήξερε καν, αλλά θεωρούσε ότι ήταν σωστό να το κάνει; Ποια έφηβη θα στέγαζε παράνομα μια Ιρανή και το παιδί της στο γκαράζ του σπιτιού της χωρίς να γνωρίζει τίποτα η ίδια της η οικογένεια; Ποια έφηβη θα έβρισκε το θάρρος να εμπιστευθεί σε έναν φίλο της και σε έναν σχεδόν άγνωστο τη ζωή των ανθρώπων που η ίδια έσωσε και ακόμη και την ίδια τη δική της ζωή σε αυτούς; Και όλα αυτά για να βοηθήσει κάποιους αγνώστους και να φέρει την δικαιοσύνη έστω μόνο και σε δύο ανθρώπους. Αλλά την έφερε και τώρα συνεχίζει να δουλεύει για αυτό και σε λίγο καιρό είμαι σίγουρος ότι θα την αποκαταστήσει πλήρως. Είπε με μια ανάσα ο Τζάκσον.
Είχα συγκινηθεί. Πολύ. Τόσο πολύ που επέτρεψα έστω για μια φορά στη ζωή μου τον εαυτό μου να κλάψει.
Ο Τζάκσον σκούπισε τα δάκρυα που κύλησαν και συνέχισε.
-Δεν ξέρω εντελώς ακόμη ποια είσαι Τζέμιλη Άντονς. Μα συνειδητοποίησα σίγουρα τι είσαι. Είσαι μια επαναστάτρια. Από την κορυφή ως τα νύχια. Από αυτές τις φθαρμένες μπότες έως αυτά τα λαμπερά, γαλαζοπράσινα μαλλιά. Είπε κοιτάζοντάς με πάντα στα μάτια.
Και μόλις τελείωσε έσκυψε προς το μέρος μου. Και εγώ δεν τον έδιωξα, ούτε είπα τίποτα. Απλώς τον άφησα...
Τον άφησα να χαϊδέψει τα χείλια του πάνω στα δικά μου. Τον άφησα να ανασάνει πάνω σε αυτά. Και μετά τον άφησα να τα σφραγίσει πάνω στα δικά μου. Να διπλώσει τη γλώσσα του με την δική μου και να ψιθυρίσει το όνομά μου μέσα στη στοματική μου κοιλότητα. Έπειτα τον άφησα να με πάρει αγκαλιά και να τυλίξει τα χέρια του γύρω από τη μέση μου. Εγώ πάλι έχωσα τα δικά μου μέσα στις κατακόκκινες μπούκλες του. " Είμαστε σαν ένα σπέσιαλ σάντουιτς" Σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή και μου ήρθε να βάλω τα γέλια αλλά κρατήθηκα και αντί αυτού ξέκοψα το φιλί και έχωσα το πρόσωπό μου στο στήθος του. Ο Τζάκσον ακολούθησε το παράδειγμά μου και έβαλε το πρόσωπό του στην καμπύλη του λαιμού μου. Εισπνεύσαμε και οι δύο το άρωμα του καθενός. Η αίσθηση ήταν εκπληκτική.
Αναρωτήθηκα για άλλη μια φορά γιατί περίμενα μέχρι τώρα για να δώσω το πρώτο μου φιλί. Ίσως περίμενα τον κατάλληλο άνθρωπο. Ίσως από πάντα περίμενα τον Τζάκσον. Να μπουκάρει ξαφνικά στην περίπλοκη ζωή μου και να την κάνει ακόμη πιο περίπλοκη. Αλλά ακόμη πιο ωραία περίπλοκη! Αυτό το φιλί δεν ήταν απλώς ένα φιλί. Ήταν μια σιωπηλή συζήτηση ανάμεσα σε δύο ψυχές. Μια συζήτηση αλληλοσεβασμού, απογοήτευσης για τα άσχημα πράγματα, ελπίδας για κάτι καλύτερο και ίσως... Ίσως... η αρχή ενός μαγικού έρωτα...!

..............................................................
Γεια σας! Συγγνώμη που άργησα να ανεβάσω κεφάλαιο... Η έλλειψη έμπνευσης είναι συχνή στα μέρη μας αυτή την εποχή.😂 Τέλος πάντων. Έχω να κάνω μια σημαντική ανακοίνωση. Αυτό ήταν ένα από τα πιο δύσκολα κεφάλαια για εμένα. Ιδίως η σκηνή του φιλιού ήταν το πιο δύσκολο από όλα! 💏Δεν το εχω καθόλου με τον ρομαντισμό και ομολογώ ότι δεν έχω και την απίστευτη εμπειρία..😁 Οπότε συγχωρήστε με αν σε κάποιες φάσεις σας θυμίζει λίγο οδοντιατρικο, επιστημονικό περιοδικό ή σαχλή σαπουνόπερα η όλη φάση.😂😂😂 προσπάθησα να κάνω το καλύτερο! Πιστέψτε με!😜 Τεσπα ελπίζω να σας άρεσε! Τα λεμε σύντομα στο επόμενο κεφάλαιο!!! Τσάγια!!!😜🙌👅❤❤❤