Η Μυρωδιά Της Επανάστασης Είναι Το Γαλαζοπράσινο

Μπλεγμένοι στα κλαδιά της απάτης

Την επόμενη μέρα η ατμόσφαιρα που κυριαρχούσε στην παρέα ήταν πολύ παράξενη. Πολύ, πολύ παράξενη...
Καθόμασταν επιτέλους όλοι μαζί στο γνωστό τραπέζι μας στην τραπεζαρία αλλά κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει. Ο Ρούφους είχε χαμηλώσει το κεφάλι και κοιτούσε τα χέρια του χωρίς να μας δίνει καμία σημασία, ο Μπίλι μου έριχνε κάποιες ενοχλημένες κλεφτές ματιές, ενώ οι υπόλοιποι απλώς κοιταζόμασταν χωρίς να βγάζουμε άχνα.
-Όχι. Αρνούμαι να το συνεχίσω αυτό. Είπε ξαφνικά η Τερέζα και σηκώθηκε από τη θέση της.
-Ποιο; Τη ρώτησε ξαφνιασμένη η Ντέππυ.
-Όλο αυτό! Έίπε εκείνη και με μια κίνηση του δακτύλου της έδειξε εμάς.
Δεν είναι υγιεινό! Ξαναείπε.
-Κι εσύ δηλαδή τι προτείνεις; Ρώτησε ο Ιάσονας.
-Δεν ξέρω. Οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό πάντως. Απάντησε απηυδησμένη.
-Εγώ πάντως είμαι έτοιμη να προσπαθήσω για το οτιδήποτε. Ανακοίνωσα αποφασιστικά.
-Ε λοιπόν αυτό είναι το πρόβλημα με εσένα Τζέμιλη. Πάντα είσαι υπερβολικά έτοιμη για όλα. Μου επιτέθηκε ξαφνικά η Τερέζα.
-Μην της μιλάς έτσι. Είπε ήρεμα ο Ιάσονας κερδίζοντας ένα ειρωνικό γέλιο από την Τερέζα, ένα εξεταστικό βλέμμα από τον Τζάκσον και ένα ερωτηματικό βλέμμα από όλους τους υπόλοιπους.
Μείναμε όλοι ξανά σιωπηλοί για λίγο, αλλά η Ντέλα δεν άργησε να μιλήσει:
-Πρέπει να βρούμε ένα σχέδιο.
-Τι σχέδιο; Ρώτησε ο Μπίλι.
-Εσύ τι νομίζεις βρε Μπίλι; Ένα σχέδιο για να βοηθήσουμε τον Ρούφους. Του απάντησε η Ντέππυ.
-Δεν θέλω να βρείτε κανένα σχέδιο! Είπε απότομα ο Ρούφους σηκώνοντας το κεφάλι του προς το μέρος μας.
-Τι εννοείς; Τον ρώτησε η Ντέλα.
-Δεν θέλω κανένα σχέδιο, καμία διάσωση. Έχω μπλεχτεί πολύ άσχημα και δεν έχω ιδέα πώς γίνονται όλα αυτά. Είμαι παγιδευμένος και δεν πρόκειται να δικαιωθώ. Το τελευταίο που θα μπορούσα να κάνω είναι να πάρω κι εσάς στο λαιμό μου. Απάντησε σοβαρά ο Ρούφους κοιτάζοντας τον καθένα από εμάς στα μάτια.
Ήμουν έτοιμη να αρχίσω τις διαμαρτυρίες αλλά προς μεγάλη μου έκπληξη η Ντέλα με έκοψε.
-Θυμάσαι εκείνη τη μέρα στο πρώτο έτος του Γυμνασίου όταν είχαμε πρωτογνωριστεί; Ρώτησε τον Ρούφους.
-Τι σχέση έχει τώρα αυτό; Της απάντησε μπερδεμένος εκείνος.
Για όνομα του Θεού Ντέλλα ήμασταν μόνο δώδεκα χρονών.
-Ναι όμως μόλις που γνωρίζαμε ο ένας τον άλλο και εσένα δεν σε ένοιαζε. Του αντιγύρισε.
-Δεν μπορείς απλώς να μου διηγείσαι αναμνήσεις από τα δώδεκά μου για να μου αλλάξεις γνώμη. Δεν πρόκειται να σας αφήσω να ανακατευτείται άλλο και τέρμα!
-Κι εγώ δεν πρόκειται να σε παρατήσω μόνο σου σε μια δύσκολη στιγμή ενώ μπορώ να κάνω κάτι για να βελτιωθεί.
-Συμφωνώ με την Ντέλα. Κανείς δεν πρόκειται να σε αφήσει. Ανακοίνωσα κι εγώ.
Οι υπόλοιποι κούνησαν όλοι καταφατικά το κεφάλι και ο Ιάσονας μου έκλεισε το μάτι.
Ο Ρούφους ήταν εκνευρισμένος και αυτό φαινόταν.
-Ωραία τότε έκλεισε! Το Σάββατο ελάτε όλοι σπίτι μου στο πάρτι του αδερφού μου για να δούμε τι θα κάνουμε. Είπε κεφάτα η Ντέλα.
-Κάνει ο αδερφός σου πάρτι το Σάββατο; Ρώτησε απορημένη η Ντέππυ.
Η Ντέλα απλώς ανασήκωσε τους ώμους αφηρημένα.
-Έχει τα γεννέθλιά του.
-Αλήθεια; Και που νόμιζα ότι τα πεντάχρονα αργούσαν να μεγαλώσουν. Κορόιδεψε η Τερέζα και από προσωπική μου άποψη είχε απόλυτο δίκαιο. Ο Άλεξ Μάξγουελ μόνο δεκαεφτάχρονος που θα γινόταν το Σάββατο δεκαοχτάχρονος δεν ήταν. Σίγουρα δεν ήταν το πρότυπο ενηλίκου που θα ήθελες να έχει το παιδί σου, πόσο μάλλον ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Έχει χτίσει ολοκληρωτικά τη φήμη του σαν το "κακό αγόρι" της γειτονιάς και τον "καρδιοκτητή" του σχολείου μας. Όλα τα κορίτσια τρελαίνονται μαζί του και τον αποκαλούν "κούκλο". Εγώ πάλι με την Τερέζα και την Ντέππυ που είμαστε πιο λογικές τον αποκαλούμε το "κρεβάτι του σχολείου" και ελπίζω το υποννοούμενο να το πιάνεται... Η αλήθεια είναι ότι λυπάμαι την Ντέλα που έχει αυτόν για αδερφό, αλλά τι να κάνουμε, η οικογένεια είναι λαχείο!
-Τέλος πάντων. Θέλετε να έρθετε ή όχι; Ρώτησε η Ντέλα δαγκώνοντας το κάτω χείλος της.
-Κι αν πούμε όχι; Ρώτησε ο Ρούφους με ένα πονηρό χαμόγελο.
Η Ντέλα του έριξε ένα σκοτεινό βλέμμα.
-Τότε θα με αναγκάσετε να περάσω μια κόλαση μόνη μου ως τις 5 το πρωί συμμαζεύοντας την ακαταστασία του αδερφού μου και των κρετίνων φίλων του!
-Αφού το θέτεις έτσι εγώ θα έρθω. Μόλις τώρα έκανα τόσους νέους φίλους, δεν προτίθεμαι να τους χάσω τόσο σύντομα. Είπε ο Τζάκσον.
-Ευχαριστώ. Απάντησε η Ντέλα ρίχνοντας μια ματιά και στους υπόλοιπους.
-Εννοείται πως θα έρθουμε. Απάντησε και ο Ιάσονας.
-Αρκεί να φορέσεις και κάνα κολάρο στον αδερφό σου. Δεν αντέχω όταν τα σάλια του αγγίζουν το πρόσωπό του. Είπα αδιάφορα.
Η Ντέππυ, ο Τζάκσον και ο Βίκτορ αναφώνησαν από έκπληξη για την προσβολή, ενω η Τερέζα έσκασε στα γέλια.
-Αν μπορούσα μέχρι και φύμοτρο θα του έβαζα. Συνέχισε ενοχλημένη η Ντέλα.
-Μόνο κολάρο και φύμοτρο; Δεν του κλείνουμε καλύτερα δωμάτιο στο κοντινότερο τρελοκομείο της γειτονιάς; Ρώτησε γελώντας η Τερέζα.
-Ναι έχω ακούσει ότι κάνουν έκπτωση τώρα τελευταία τα δύο δωμάτια στην τιμή του ενός! Τι θα έλεγες να πάτε μαζί και να πιάσετε και διπλανά δωμάτια; Αποκρίθηκε θυμωμένα η Ντέλα.
-Εγώ το βρίσκω εκπληκτική ιδέα. Απάντησα εγώ γελώντας.
-Εσύ να σκάσεις τρελολουλού! Μου αντιγύρισε θυμωμένη η Τερέζα.
-Εγώ; Τρελολουλού;;; Ρώτησα έκληκτη και έσκασα στα γέλια την ίδια στιγμή που ο Τζάκσον πάλευε με νύχια και με δόντια να μην γελάσει, ενώ ο Ιάσονας, η Ντέππυ και ακόμη και ο Βίκτορ είχαν ξεκαρδιστεί στα γέλια.
-Ναι κόφτε τώρα όμως την πλάκα γιατί δεν θα βγάλουμε ποτέ άκρη εδώ. Είπε ο αδερφός μου και τα γέλια κόπηκαν μονομιάς.
-Έχει δίκιο. Έχουμε πολλά να κάνουμε και πρέπει να σοβαρευτούμε αν θέλουμε να βρούμε μια λύση στην όλη ιστορία. Μονολόγησε ο Τζάκσον.
-Ίσως αν τη καθόμασταν να τη βρούμε στο πάρτι; Ρώτησε η Ντέππυ.
-Ναι στο πάρτι. Την ώρα που όλοι θα χορεύουν, θα μεθάνε και θα ξερνάνε στους καναπέδες και στα χαλιά εμείς θα καταστρώνουμε το σχέδιο σωτηρίας του Ρούφους. Ναι εμένα πολύ λογικό μου ακούγεται. Ειρωνεύτηκε η Ντέλα.
-Εντάξει μην θυμώνεις κι έτσι! Τι λες για μετά το πάρτι; Την επόμενη μέρα. Έκανε μια δεύτερη απόπειρα η Ντέππυ.
-Πολύ πιο λογικό. Συμφώνησε ο αδερφός μου.
-Ωραία. Συμφωνώ κι εγώ. Εσείς οι υπόλοιποι τι λέτε; Ρώτησε η Τερέζα.
-Ναι μια χαρά. Συμφωνήσαμε όλοι μαζί.
Ο Ρούφους όμως πάλι είχε χαμηλώσει το κεφάλι και δεν κοιτούσε κανέναν.
Τον σκούντηξα τότε απαλά με την άκρη του αγκώνα μου.
-Ξύπνα ρε!
-Ξύπνιοσείμαι... Μουρμούρισε ακαταλαβίστικα φέρνοντας τις παλάμες των χεριών στο σκυμμένο πρόσωπό του.
-Εε; Τι λες; Τι λέει; Ρώτησα τους υπόλοιπους.
-Ξύπνιος είμαι λέω! Αναφώνησε εκνευρισμένος και σήκωσε το πρόσωπό του για να με κοιτάξει.
Φαινόταν κομμένος, λες και δεν είχε κοιμηθεί καλά το βράδυ, ενώ στα μάτια του διακρινόταν έντονα το μόνο αίσθημα που δεν μπορούσε ποτέ να κρύψει. Θυμός.
-Καλά. Θύμωσε όσο θέλεις! Απάντησα κι εγώ νευριασμένη.
-Πάψτε πια! Με το να μαλώνετε δεν θα βρούμε άκρη. Μας διέκοψε ο Ιάσωνας απότομα.
Ο Ρούφους πέταξε ένα ειρωνικό γέλιο προτού σηκωθεί από το τραπέζι και φύγει από την τραπέζια.
-Ρούφους περίμενε! Αναφώνησε η Ντέλα από πίσω του καθώς σηκώθηκε και αυτή τρέχοντας πίσω του για να τον προλάβει.
-Παιδιά στο πάρτι να έρθετε. Πρόσθεσε στα γρήγορα κοιτάζοντας μας έναν, έναν προτού ακολουθήσει την πορεία αναζήτησης του Ρούφους.
-Τέλεια! Αναφώνησε απηυδησμένη η Ντέππυ μόλις τελείωσε όλοι το σκηνικό.
-Έχω μπερδευτεί τώρα. Μήπως σήμερα είναι μια από αυτές τις μέρες που όλοι θυμώνουμε, σηκωνόμαστε απότομα από το τραπέζι και φεύγουμε από την αίθουσα χτυπώντας την πόρτα πίσω μας; Ή μήπως είναι από αυτές τις μέρες που κρυβόμαστε από τα νευράκια των άλλων λέγοντας γλυκόλογα; Ρώτησε ειρωνικά η Τερέζα.
-Μάλλον το πρώτο. Είπα και σηκώθηκα κι εγώ από το τραπέζι.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Γεια σας, Γεια σας! ♡♡
Επιτέλους καινούργιο κεφάλαιο μετά από τόσο καιρό! Θαύμα!!!😂
Συγγνώμη για την τεράστια καθυστέρηση αλλά οι πολλές υποχρεώσεις και η έλλειψη έμπνευσης είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί ενός συγγραφέα!😎😎
Τεσπα!♡♡ Ναι λοιπόν! Στα επόμενα κεφάλαια μυρίζομαι πάρτι, εξομολογήσεις και... έξτρα ανατροπές!!!😉
Εντάξει μην κατουρηθείτε και από τη χαρά σας!!😂😂

Σχετικά με μια σχετικά πρόσφατη ιστορία που δημοσίευσα και λέγεται "Με μια κούπα καφέ και ένα πακέτο τσιγάρα" σας παρακαλώ αν θέλετε να της ρίξετε μια ματιά γιατί πραγματικά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο! Σας το εγγυώμαι! Και δεν είμαι και η μόνη που το πιστεύει παρακαλώ! 😎 Δεν θέλω να το παινευτώ αλλά την έστειλα σε έναν Πανελλήνιο διαγωνισμό λογοτεχνίας και...... διακρίθηκε!!!!🎉🎉🎉🎉🎊🎊🎊 Ναι!!!!!😄😄😄😄😄 είναι πολύ χαρούμενη! Χθες μου έστειλαν και το βραβείο!😄 οκ ένα χαρτί είναι μην φαντάζεστε. ..😂😂😂 αλλά και πάλι ήταν πολύ μεγάλη χαρά για μένα!!!😃😃😃😄😄😄😄😆😆😆 οπότε ναι αυτά ....
Τα λεμε σύντομα ζουζούνια!!! 💜
Βββββ❤❤💟💘💝💞💟💓💗✌