Η Μυρωδιά Της Επανάστασης Είναι Το Γαλαζοπράσινο

Παραπαπάμ!!! Το δικαστήριο στο γραφείου του διαβόλου!

Αισθανόμουν ένα έντονο φαγούρισμα στον σβέρκο μου καθώς μια στάλα ιδρώτα κυλούσε βασανιστικά στο πίσω μέρος του λαιμού μου. Η ζέστη ήταν αφόρητη, αποπνικτική, παρόλο που είχε μόλις 11 βαθμούς Κελσίου και το κρύο αεράκι μπαινόβγαινε από το μοναδικό παράθυρο του γραφείου.
Όλοι με κοιτούσαν επίμονα σαν να περίμεναν να πω κάτι. Ο Διευθυντής, ο Ρούφους, η Ντέλα, η Τερέζα, η Ντέππυ, ο αδερφός μου, ο Τζάκσον, ο Βίκτορ, ο Ιάσωνας, ο Τζακ Λάρις, τα τσιράκια του, ο Διευθυντής και ακόμη και ο τεχνικός που είχε τακτοποιήσει το θέμα με την κάμερα. Τα μάτια τους ήταν όλα καρφωμένα πάνω και περίμεναν μια εξήγηση, αλλά εγώ το μόνο που αισθανόμουν ήταν μια κουραστική ζαλάδα, και μια αφόρητη και αποπνικτική ζέστη. Κάπου στο βάθος μπορούσα να διακρίνω έναν γνώριμο ήχο στα αυτιά μου. Ήταν ενός πολύ παλιού, ξεθωριασμένου τραγουδιού που αναγνώρισε αμέσως ο εγκέφαλός μου. 《Don't dream it's over》, έτσι νομίζω ότι το έλεγαν. Ακουγόταν σαν μια αποτυχημένη εκτέλεση από ένα βιολί που πάσχιζε να κουρδιστεί και να βρει το σωστό ρυθμό. Σίγουρα θα γινόταν αυτό στην αίθουσα μουσικής πιο δίπλα...
Ο Διευθυντής καθάρισε το λαιμό του και αυτή τη φορά κατάφερα να βγω από τον λήθαργό μου και να συνειδητοποιήσω τι πραγματικά συνέβαινε...

(Αρκετή ώρα νωρίτερα)

Καθόμουν σε μια καρέκλα απέναντι από το γραφείου του κυρίου διευθυντή. Από δίπλα καθόταν η Ντέλα και από την άλλη μεριά ο Μπίλι. Λίγο πιο πέρα στεκόντουσαν ο Ιάσονας, ο Τζάκσον και ο Βίκτορ ενώ η Τερέζα με την Ντέππυ κάθονταν από πίσω. Ακριβώς μπροστά μου στεκόταν ο Ρούφους με το άγριό του βλέμμα στραμμένο προς τη διεύθυνση του Τζακ Λάρις ο οποίος τον κοιτούσε με ένα χαιρέκακο χαμόγελο.
-Αρκετά! Αναφώνησε ξαφνικά ο Διευθυντής κάνοντάς τα δύο αγόρια να στρέψουν το βλέμμα τους προς αυτόν.
Τα τσιράκια του Λάρις, ο Γκόρντον και ο Μίτσελ που στέκονταν στην άκρη του δωματίου άρχισαν να χασκογελάνε.
-Δεν βλέπω πού βρίσκετε το αστείο! Τους ανταπέδωσα θυμωμένη προτού προλάβω να συγκρατηθώ.
-Τι δεν κατάλαβες από αυτό που ήδη είπα Άντονς; Ρώτησε απότομα ο Διευθυντής.
Εκείνη τη στιγμή ήμουν πανέτοιμη να ανοίξω το στόμα μου και να φέρω την κόλαση, αλλά για κακή μου (αργότερα για καλή μου) τύχη ο Μπίλι με συγκράτησε με ένα δυνατό τσίμπημα στο μπράτσο.
Ξεφύσηξα ακόμη πιο θυμωμένη χωρίς όμως να πάρω τα μάτια μου από τα μάτια του εξίσου αγριεμένου διευθυντή.
-Στο θέμα μας. Αποκρίθηκε έπειτα από ένα λεπτό ήσυχης ηρεμίας.
-Δεν ήμουν εγώ αυτός! Πετάχτηκε ξαφνικά ο Ρούφους λέγοντας το ίδιο πράγμα για μια χιλιοστή φορά.
-Οι κάμερα όμως εσένα δείχνει! Όλα τα στοιχεία εσένα δείχνουν! Και όλοι μας γνωρίζουμε ότι εσύ το έχεις κάνει! Και αν κρίνει κάποιος και όλα όσα είχες κάνει και στο παρελθόν Κίνελι τότε εμένα προσωπικά δεν με εξέπληξε όταν σε είδα εκείνη τη νύχτα! Είπε σαρδόνια ο Τζακ Λάρις τονίζοντας και προφέροντας καθαρά κάθε λέξη.
-Και πού είπαμε ότι ήσουν εσυ χθες; Αντεπιτέθηκε η Τερέζα.
-Ήμουν χτυπημένος, είχα παντού μελανιές και πονούσα σε όλο μου το σώμα. Λες να μπορούσα να κυκλοφορώ έτσι απλά σε αυτή την κατάσταση; Ρώτησε ο Λάρις ειρωνικά.
-Ψέμματα! Ποτέ δεν έκανα κάτι τετοιο! Σχεδόν ούρλιαξε ο Ρούφους.
-Τότε ποιος είναι αυτός στην κάμερα Κίνελι;  Το βίντεο δείχνει ξεκάθαρα εσένα και ήμασταν κι εμείς εκείνο το βράδυ! Είπε ο Γκόρντον γελώντας.
-Μαλακίες! Ψεύτες! Δεν ήσασταν ποτέ! Ούτε κι εγώ ήμουν! Αυτός... Μπορεί  αυτός ο τύπος να είναι ολόιδιος με εμένα και να φοράει τα ίδια ρούχα όμως μα το Θεό το ορκίζομαι ενώπιον όλων ότι αυτός δεν είμαι εγώ! Φώναξε με αγωνία ο Ρούφους με μάτια που γυάλιζαν από την ένταση γυρίζοντας προς το μέρος του διευθυντή... εκλιπαρώντας τον σχεδόν, να δει την αλήθεια. Μια αλήθεια που δεν φαινόταν. Μια αλήθεια που ίσως τελικά να μην υπήρχε...
-Σταματήστε όλοι τώρα! Αρκετά έχω ακούσει! Αρκετά έχω ασχοληθεί! Έχω πάρει την απόφασή μου και ξέρω πολύ καλά ποιον θα τιμωρήσω! Ανακοίνωσε ο Διευθυντής.
Κρατήσαμε όλοι την αναπνοή μας για να ακούσουμε αν και καταβάθος όλοι ήδη γνωρίζαμε ποιος θα θαβόταν στο κενό της αδικίας.
-Ρούφους Κίνελι είσαι ο ένοχος και θα πρέπει να τιμωρηθείς για τις πράξεις σου. Θα ειδοποιήσω τους γονείς σου για την μεταγραφή που πρόκειται να σου δωθεί πολύ σύντομα, η οποία θα καταγραφεί και στα χαρτιά σου. Επίσης θα σου επιβληθεί να πληρώσεις ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό των χρημάτων της ζημιάς που προκάλεσες στον σχολικό χώρο. Είπε με σοβαρότητα ο Διευθυντής σιάζοντας το σακάκι του λες και μόλις είχε κερδίσει σε μια δικαστική απόφαση.
-Δικαστήριο το έχουμε καταντήσει εδώ μέσα. Μουρμούρισε σιγανά η Ντέππυ σοκαρισμένη.
Ο Ρούφους δεν είχε κουνηθεί από την θέση του καθώς το βλέμμα του ήταν τρομακτικά χαμένο κάπου αλλού εξαιτίας του σοκ.
Οι υπόλοιποι απλώς καθόμασταν ακίνητοι και αμίλητοι προσπαθώντας να "χωνέψουμε" τις εξελίξεις.
-Αυτό είναι άδικο! Αναφώνησε η Ντέλα σπάζοντας τη σιωπή και το ρεκόρ θάρρος όλων μας. Τα βρωμερά φίδια που μας είχαν παγιδέψει σταμάτησαν να χαμογελάνε και στράφηκαν ξαφνιασμένα προς το μέρος της. Ακόμη και ο Ρούφους γύρισε να την κοιτάξει.
-Συμφωνώ κι εγώ με την Ντέλα! Πετάχτηκε και ο Ιάσονας.
-Κι εγώ! Και μάλιστα ισχυρίζομαι ότι όλο αυτό είναι μια απάτη και προκαλώ τον Λάρις να γδυθεί και να μας δείξει τα υποτιθέμενα αυτά σοβαρά χτυπήματά του! Είπα κι εγώ με θάρρος.
Ο Τζάκσον με κοίταξε σαν να πνιγόταν ενώ η Τερέζα έσκασε στα γέλια. Ακόμη κι ο Ιάσονας ανασήκωσε το φρύδι του ενώ ο Μπίλι έκανε ένα πολύ παράξενο σχόλιο το οποίο δεν ήταν για αυτή την ατμόσφαιρα.
-Πάντα το ήξερα ότι με γούσταρες Άντονς. Απάντησε κοροϊδευτικά ο Λάρις.
-Πάψτε επιτέλους! Η απόφαση έχει παρθεί και τελείωσε αυτό το θέμα. Απάντησε κουρασμένα ο Διευθυντής.
-Αμφιβάλλω κύριε. Έχω να κάνω κι εγώ μια ανακοίνωση. Παραδέχομαι ότι εκείνο το βράδυ ο Ρούφους δεν ήταν μαζί με την Τζέμιλη και τον Τζάκσον όπως είχαμε όλοι ισχυριστεί στην αρχή, αλλά με εμένα και μπορούν να το διαβεβαιώσουν και οι γονείς μου. Είπε η Ντέλα εκπλήσοντάς μας όλους για μια ακόμη φορά.
Ο Διευθυντής ανασήκωσε τα φρύδια του σκεπτικός ενώ ο Λάρις είχε κοκκινήσει από θυμό.
Στην άκρη των χειλιών του Ρούφους σχηματίστηκε ένα παράξενο χαμόγελο που προσπάθησε να το κρύψει γρήγορα.
-Έχω να προτείνω μια καλή λύση. Είπα αποφασιστικά μετά από λίγη ώρα.
Τότε όλα τα βλέμματα στράφηκαν πάνω μου και άρχισα να νιώθω όλο το βάρος της κατάστασης πάνω στους κοκαλιάρικους ώμους μου. Το οξυγόνο ήταν λες και είχε φύγει από το δωμάτιο και η ησυχία είχε κυριαρχήσει το χώρο επιτρέποντας στα αυτιά μου να αφουγκραστούν διάφορους ήχους και από άλλες αίθουσες.
Σκέφτηκα προσεχτικά τα επόμενα λόγια μου προτού τα αφήσω να ξεγλιστρίσουν δυναμικά μέσα από τα ξερά χείλια μου.
-Δώστε μας έναν μήνα να σας αποδείξουμε την αλήθεια. Πρόφερα καθαρά κοιτάζοντας τον άντρα μπροστά μου με τόλμη και αποφασιστικότητα.
-Πώς; Αναφώνησε ο Βίκτορ που τόση ώρα ήταν απόλυτα σιωπηλός.
-Δεν είμαι σίγουρη ακόμη αλλά σας ικετεύω αφήστε με να προσπαθήσω! Ξαναείπα.
-Τι κάνεις Τζεμς; Με ρώτησε σιγανά ο Μπίλι.
-Δεν γίνεται αυτό! Αφού ήδη αποδείχθηκε ότι ο Κίνελι είναι ένοχος! Αναφώνησε ο Λάρις.
-Σιωπή! Αυτή η ιδέα δεν είναι και τόσο άδικη....Σταμάτησε απότομα να μιλάει ο Διευθυντής καθώς το βλέμμα του στράφηκε στα πρόσωπα όλων μας, καταλήγοντας όπως πάντα στο τέλος σε εμένα.
Πάντα υπήρχε μια προσωπική κόντρα ανάμεσα σε εμένα και αυτό τον άντρα.
-Πολύ καλά λοιπόν. Αποκρίθηκε για άλλη μια φορά.
-Όχι! Αυτό είναι άδικο για εμάς τότε! Γκρίνιαξε σχεδόν ο Μίτσελ.
-Γι αυτό το λόγο ο Κίνελι επειδή δεν ξέρουμε αν είναι σίγουρα ο υπαίτιος, θα κάθετε κάθε μέρα μετά τα μαθήματα και ως εξιλέωση για κάτι το οποίο διέπραξε ή έστω κατηγορήθηκε ότι διαπράξει να βοηθάει τον κύριο Γουέμπερ τον επιστάτη του σχολείου μας με τις καθημερινές του αγγαρείες. Πώς σου φαίνεται αυτό Κίνελι; Ρώτησε ο Διευθυντής σχεδόν κοροϊδευτικά και προτού προλάβει κάποιος να αρθρώσει λέξη συνέχισε το λόγο του.
-Επίσης η διορία αυτής της "αποστολής" σας σχετικά με την αθωότητα του συμμαθητή σας πρέπει να ελαττωθεί λίγο. Δεν μπορούμε να ασχολούμαστε μόνο με τα θέματα σας όλοι έτσι; Ξαναρώτησε γεμάτος ειρωνεία.
《Μ*λάκα! Υποκριτή! Κάθαρμα!》 Έρρεαν από μέσα μου οι σκέψεις καθώς τον παρατηρούσα με μίσος να "παίζει" μαζί μας σαν να ήμασταν χρυσόψαρα μέσα σε μια γυάλα.
-Δύο εβδομάδες. Μόνο αυτό μπορώ να δώσω. Απάντησε τελικά ο μοχθηρός άντρας.
Κανένας από εμάς δεν φαινόταν ευχαριστημένος ενώ από πίσω τα αιμοφόρα τέρατα είχαν ξεκαρδιστεί στα γέλια από την αναποτελεσματική προσπάθειά μας.
Τι είχαμε να χάσουμε όμως; Η αλήθεια θα ερχόταν με το μέρος μας. Το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήταν να παίξουμε το παιχνιδάκι μέσα στο οποίο μας είχαν εγκλωβίσει τα ζώα.
Σηκώθηκα από την καρέκλα μου και πλησίασα έργα τον διευθυντή σίγουρη ότι όλα τα βλέμματα βρίσκονταν στραμμένα πάνω σε εμένα εκείνη ακριβώς τη χρονική στιγμή. Σήκωσα το χέρι μου και το έφερα στον διευθυντή με το βλέμμα μου να αστράφτει από αυτοπεποίθηση, πειστικότητα και λίγο αδρεναλίνη.
-Σύμφωνοι. Απάντησα σφίγγοντας το χέρι του άντρα απέναντί και επισφραγίζοντας μια επικίνδυνη συμφωνία με τους διαβόλους.

******************************
Επιτέλους! Πάει κι αυτό το κεφάλαιο! Με παιδευσε αρκετά αλλά άξιζε τον κόπο!😊 σόρι που δεν ανέβασα πιο γρήγορα αλλά οι υποχρεώσεις και το σχολείο τώρα τελευταία με πνίγουν σαν αιματηρούς βόες!  😤😥😧
Τεσπα ελπίζω να σας άρεσε  η εξέλιξη και υπόσχομαι κι άλλα πολλά! 😄😄

Εσείς πιστεύετε ότι ο Ρούφους λέει την αληθεια;
Ας ελπίσουμε Ναι γιατί αλλιώς την έχει βάψει άσχημα όλη η ομάδα! 😂

Αυταααα!♡♡  χαιρετώ και τρέχω να προλάβω να διαβάσω τεστ ιστορίας!
Σας ευχαριστώ πολύ όλους για την τρομερή υποστήριξη σας και εκτιμώ πραγματικά που ακόμη ασχολείται με αυτή την "πονεμενη" ιστορια. Ελπιζω να έχετε αγαπήσει όλους τους χαρακτήρες και την πλοκή όπως κι εγώ!!♡♡☆
Πολλά Φιλάκια και ελπίζω να τα πούμε πιο σύντομα την επόμενη φορά!!!❤❤❤

Υ.Σ Το λατρεύω αυτό το τραγούδι και τα λόγια του ταιριάζουν τέλεια με αυτό το κεφάλαιο! Και όσοι δεν γνωρίζετε την Aurora σας την προτείνω ανεπιφύλακτα!!! Είναι εκπληκτική τραγουδίστρια και συνθέτρια και κάνει το είδος της μουσικής που λατρεύω. Dark indie και πολύ ποιοτική!😍😍😍