Η Μυρωδιά Της Επανάστασης Είναι Το Γαλαζοπράσινο

Μιλάει το αγόρι; Το αγόρι...

Το μάθημα ήταν σκέτο μαρτύριο.
Την περισσότερη ώρα μελετήσαμε για αρχή τη χρονολογία του βιβλίου, κάποια σημαντικά χαρακτηριστικά των χαρακτήρων και τη βιογραφία της συγγραφέος. Έπειτα ρίξαμε μια ματιά στην πλοκή. Κανείς δεν φαινόταν ιδιαίτερα συγκεντρωμένος, πόσο μάλλον έστω και λίγο ευαισθητοποιημένος για αυτή την συγκινητική ιστορία.

Ο κινούμενος καταστροφέας που καθόταν δίπλα μου δεν είχε αρθρώσει ούτε μια λέξη καθ' όλη τη διάρκεια του μαθήματος σε κανέναν. Αυτό με έκανε να χαλαρώσω και να σκεφτώ προσεκτικά πώς να τον προσεγγίσω με φιλικό τρόπο έτσι ώστε να πάρω αυτό που θέλω.
Ξαφνικά ένιωσα την ζεστή ανάσα του πάνω στο παγωμένο μέτωπό μου. Με έκανε να αναρριγήσω. Δεν ξέρω γιατί. Έπρεπε να έφταιγε το ότι ήμασταν σε υπερβολικά κοντινή απόσταση. Οπότε απλώς το αγνόησα.
Γ*μώτο! Τώρα τα μάτια του ήταν στραμμένα πάνω μου. Ακόμη χειρότερα! Η οπτική επαφή δεν ήταν ποτέ κάτι με το οποίο αισθανόμουν άνετα.
Αισθανόμουν τα μάτια του να περιπλανιούνται πάνω στα μαλλιά μου. Μετά πάνω στο σώμα μου. Χριστέ μου! Αυτός ο τύπος μπορούσε να με κάνει να αισθάνομαι γυμνή και ευάλωτη μόνο και μόνο με ένα βλέμμα.
Δεν μίλησα ώσπου τα μάτια του έφτασαν στο πρόσωπό μου και συνάντησαν τα δικά μου.
-Τι κοιτάζεις; Ρώτησα ξαφνικά εξαγριωμένη.
Κάποια κεφάλια γύρισαν προς το μέρος μας με απορία και χλευασμό, αλλά ευτυχώς ο κύριος Μπέρεζ φάνηκε να μην το άκουσε.
Όταν τα κεφάλια ξαναγύρισαν στην προηγούμενη θέση τους, το κόκκινο αγόρι με πλησίασε τρομακτικά πολύ και έσκυψε πάνω από το αφτί μου.
-Αν ήμουν στη θέση σου δεν θα μιλούσα τόσο δυνατά Τζέμιλη. Βλέπεις εδώ δεν έχεις τόσους συμμάχους που θέλουν το καλό σου. Απάντησε ψιθυριστά, φορώντας ένα ειρωνικό χαμόγελο.
Ήθελα να του το ξεριζώσω!
-Ποιο είναι το πρόβλημά σου παπαρούνα; Τον ρώτησα απειλητικά ελπίζοντας να τον κάνω να αισθανθεί άβολα με το σχόλιό μου.
Πράγματι. Τα μάγουλά του φάνηκαν σχεδόν σαν να κοκκίνισαν, αλλά ήταν τόσο απαλό κοκκίνισμα που σχεδόν δεν φάνηκε τίποτα.
Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι.
Η ώρα είχε τελειώσει κι εγώ είχα αφήσει μισοτελειωμένες δουλειές με το αγόρι.

Όλοι σηκώθηκαν απότομα και γρήγορα από τις θέσεις τους και κατευθύνθηκαν γρήγορα προς την έξοδο. Το αγόρι ετοιμαζόταν κι αυτό να φύγει αλλά δεν φαινόταν ιδιαίτερα αποφασισμένος να με αφήσει έτσι.
-Λοιπόν θα το διαβάσεις το βιβλίο ως την επόμενη εβδομάδα Τζέμιλη, έτσι; Ρώτησε ξαφνικά πίσω από την πλάτη μου ο καθηγητής.
-Βέβαια κύριε Μπέρεζ. Απάντησα με κάθε ειλικρίνεια και σεβασμό.
-Χαίρομαι. Θα ήθελα πολύ να ακούσω τη γνώμη σου για το τέλος του. Συνέχισε αυτός με μεγάλη ευχαρίστηση.
-Βασικά έχω δει την ταινία, οπότε ξέρω τι γίνεται στο τέλος. Απάντησα.
-Φυσικά. Απάντησε εκείνος ρίχνοντας μου ένα γοητευτικό χαμόγελο και στρέφοντας προς το αγόρι.
-Εσύ Τζάκσον την ξέρεις την ιστορία; Ρώτησε με περιέργεια ο καθηγητής.
-Μάλιστα κύριε. Αν και ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, ούτε έχω δει την ταινία.
-Κρίμα. Θα έπρεπε. Είπε για μια ακόμη φορά και κατευθύνθηκε προς την έδρα του.
Ο Τζάκσον μου έριξε μια κλεφτή ματιά και έπειτα γύρισε κάπως βιαστικά για να φύγει.
-Περίμενε. Του είπα κάπως ξαφνικά. Η φωνή μου ακούστηκε κάπως ψιλή...
-Πώς μπορώ να βοηθήσω; Με ρώτησε κάπως ανεκφραστα.
-Πώς ξέρεις το όνομά μου; Ρώτησα το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό.
-Ο κόσμος είναι πιο ενδιαφέρον με λίγο μυστήριο. Δεν συμωνείς; Μου απαντοερώτησε.
-Ωραία. Τώρα μπορείς να μου απαντήσεις σε κάτι άλλο; Ρώτησα γρήγορα και πρόσθεσα χωρίς να περιμένω την απάντησή του:
-Με ποιους κάνεις παρέα;
-Θέλεις να με προσκαλέσεις στην παρέα σας; Με ρώτησε κάπως μπερδεμένος αλλά ευχαριστημένος.
-Όχι ακριβώς...Απάντησα αργά. Απλώς χρειάζομαι μια μικρή χάρη. Συνέχισα προσεκτικά.
-Τι είναι αυτός που επιθυμείς από εμένα Τζέμιλη; Ρώτησε κάπως απογοητευμένος, αλλά τα μάτια σπινθίριζαν από διασκέδαση.
-Θα μπορούσες να κρατήσεις κρυφά από την παρέα σου αυτά τα μικρά "ατυχηματάκια" και όλα αυτά που έχουμε πει μεταξύ μας από...βασικά από ολους;! Ρώτησα κάπως απεγνωσμένη.
-Γιατί αυτό; Με ξαναρώτησε και τα μάτια του εξακολουθούσαν να σπινθηρίζουν λες και κάποιος είχε ανάψει φλόγες εκεί.
-Απλώς πες μου αν θα το κάνεις ή όχι! Μπορώ να σου δώσω κι εγώ το ίδιο αντάλλαγμα, έτσι ώστε να μην υπάρξουν φασαρίες μεταξύ των παρεών μας. Συμπλήρωσα δαγκώνοντας τα χείλια μου.
-Νομίζω ότι κατάλαβα τι μου ζητάς και για ποιο λόγο. Απάντησε τώρα πιο σοβαρά. Συμφωνώ ότι είναι καλή ιδέα.
-Ωραία. Χαίρομαι που συμφωνούμε.
Μου χαμογέλασε. Γιατί σε εμένα;
Χωρίς να πω άλλη κουβέντα γύρισα εγώ αυτή τη φορά απότομα και έφυγα χωρίς να ρίξω δεύτερη ματιά πίσω μου.