Η Μυρωδιά Της Επανάστασης Είναι Το Γαλαζοπράσινο

Μάτια που καίνε φωτιά με φλόγες

Τελικά σήμερα δεν κατάφερα να ανταλλάξω ούτε μία λέξη με τον Τζάκσον.
Ήταν μια συνηθισμένη μέρα στην κόλαση του New Kingsleys. Οι ίδιες εχθρικές ματιές, παρόμοια λόγια μίσους, συνηθισμένα, δήθεν κατά λάθος σπρωξίματα και φυσικά τα πικρόχολα σχόλια στις ώρες των μαθημάτων. Τα ζώα του σχολείου μας ποτέ δεν έχαναν την ευκαιρία να δείχνουν τα δόντια τους για πλάκα. Σήμερα ο Μπίλι σύστησε επίσημα το νέο μέλος της παρέας μας σε όλα τα φιλαράκια. Η Τερέζα ήταν πολύ ενθουσιασμένη που είχε αποκτήσει έναν τόσο κοινωνικά ισχυρό φίλο και οι υπόλοιποι δεν πήγαιναν πίσω. Ειδικά την ώρα του μεσημεριανού, όταν ο Τζάκσον έκατσε επίσημα στο τραπέζι μας όλοι είχαν μείνει με ανοιχτά τα στόματα και μάλιστα θα ορκιζόμουν ότι άκουσα ένα πιρούνι να πέφτει κάτω πέρα από το τραπέζι των κουστουμαρισμένων Αγγλίδων κοριτσιών. Μετά από αυτό όλοι είχαν συμπαθήσει πλήρως τον Τζάκσον και τον είχαν ήδη δεχτεί στην παρέα. Που και που ο Τζάκσον κοίταζε προς το μέρος μου, αλλά ποτέ εμένα. Ήθελα να τον πιάσω να του μιλήσω σε κάποιο διάλειμμα, αλλά ήταν συνέχεια περιτριγυρισμένος από τους υπόλοιπους της παρέας.
Ευτυχώς σήμερα είχαμε μαζί μάθημα αγγλικής λογοτεχνίας και ίσως τότε να κέρδιζα την ευκαιρία να του μιλήσω.
Το κουδούνι χτύπησε και έπρεπε να πάμε στο μάθημα. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά καθώς πλησίαζα στην αίθουσα, αλλά δεν ήταν εξαιτίας του Τζάκσον. Δεν είχα αγγίξει καν το βιβλίο που κανονικά θα έπρεπε να τελειώσω ως την άλλη εβδομάδα. Σήμερα ο κύριος Μπέρεζ θα μας εξέταζε στα τρία πρώτα κεφάλαια και εγώ δεν θυμόμουν καν την αρχή του έργου. Εντάξει θα πάτωνα και στο αγαπημένο μου μάθημα! Γ*μώτο!

Όταν μπήκα στην αίθουσα οι περισσότεροι είχαν ήδη καθήσει στις θέσεις τους. Κύλησα κι εγώ με γρήγορο βήμα στη θέση μου αγνοώντας τα υποτιμητικά βλέμματα των συμμαθητών μου και άφησα τα βιβλία μου πάνω στο θρανίο. Ο Τζάκσον δεν είχε μπει ακόμα στην τάξη. Γύρισα το κεφάλι μου στο ρολόι και ησύχασα γιατί είχαν περάσει μόλις δύο λεπτά από τότε που είχε χτυπήσει το κουδούνι. Παρατήρησα το τσούρμο μαθητών που έμπαινε από την πόρτα περιμένοντας τον Τζάκσον να εμφανιστεί από λεπτό σε λεπτό. Όταν μπήκε ήρθε κατευθείαν και κάθισε δίπλα μου. Τα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα και έμοιαζε να λάμπει από χαρά. Φαίνεται ότι διασκέδαζε πολύ την προσοχή όλης της παρέας.
( Θυμάστε όταν σας είπα ότι εγώ και αυτός δεν ανταλλάξαμε ούτε μια λέξη όλη μέρα; Είπα ψέματα.)
-Γεια. Είπε παρατηρώντας με.
-Γεια. Είπα και εγώ.
Ξαφνικά μπήκε ο κύριος Μπέρεζ στην αίθουσα και δεν μας άφησε άλλο περιθώριο για ψιλοκουβεντούλα. Άρχισε αμέσως το μάθημα εξετάζοντας μας και εγώ ενστικτωδώς έσκυψα το κεφάλι και άρχισα να κοιτάζω έξω από το παράθυρο. Ο Τζάκσον το παρατήρησε και με κοίταξε λες και το διασκέδαζε. Τα μάτια του κυριολεκτικά γελούσαν με την αντίδρασή μου. Τον κοίταξα κι εγώ με μια θυμωμένη έκφραση. Αυτός πήρε τα μάτια του από πάνω μυ και σήκωσε το χέρι του για να απαντήσει σε μια ερώτηση. Επνιξα μια βαθειά παρόρμηση μέσα μου να του το κατεβάσω γρήγορα προτού το δει ο καθηγητής και ρωτήσει κι εμένα. Ο Τζάκσον απάντησε στην ερώτηση σωστά και ο κύριος Μπέρεζ φάνηκε ευχαριστημένος. Εμένα μου έριξε μια γρήγορη ματιά καταλαβαίνοντας ότι ήμουν εντελώς αδιάβαστη και στη συνέχεια γύρισε στον επόμενο. Το βλέμμα του Τζάκσον ήταν σχεδόν ουδέτερο. Δεν έλεγε να ξεκολλήσει από πάνω μου. Ήταν λες και δεν χρειαζόταν να μιλήσει με το στόμα, με τα μάτια θα καταλάβαινε κανείς τα πάντα. Ήταν πολύ ενδιαφέρον και... γοητευτικό.
Σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια του μαθήματος τα μάτια και των δύο μας έκαναν κύκλους γύρω από τον καθένα μέσα στην αίθουσα και με ένα νεύμα καταλάβαινε αυτός ή εγώ τη γνώμη μας για τους συμμαθητές μας. Εγώ ήμουν αρνητική σχεδόν σε όλους. Ο Τζάκσον όμως ήταν πιο θετικός και συμπαθούσε αρκετά άτομα μέσα σε αυτή την τάξη.
Στο τέλος του μαθήματος όλοι σηκωθήκαμε να φύγουμε. Ο Τζάκσον σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Έπειτα γύρισε και με κοίταξε. Μάλλον θα περίμενε να τον ακολουθήσω. Θα το έκανα αν δεν ερχόταν ακριβώς από πίσω μου ο κύριος Μπέρεζ.
-Νόμιζα ότι σου άρεσε η ιστορία Τζέμιλη. Είπε ευθέως.
-Ναι κύριε Μπέρεζ. Τη λατρεύω, απλώς χθες μου έτυχε κάτι και δεν πρόλαβα να πολυδιαβάσω. Απάντησα.
-Λοιπόν, ξέρω ότι περνάς δύσκολα εδώ στο σχολείο, όμως δεν είναι αυτός λόγος να αποφεύγεις να κάνεις τις υποχρεώσεις σου. Θα ήθελα να μην επαναληφθεί ξανά κάτι τέτοιο.
-Μάλιστα κύριε. Απάντησα πιο ντροπιασμένη από ποτέ.
-Πολύ καλά. Σχολίασε ανέκφραστα.
Εγώ σιγά σιγά έκανα μεταβολή και χωρίς να ρίξω ούτε μια ματιά στον Τζάκσον, διέσχισα το διάδρομο. Τα μαθήματα είχαν τελειώσει, κι εγώ δεν είχα παρά να γυρίσω σπίτι.