UNEXPECTED BESTFRIEND || COMPLETED

BFF 6

"I should be going Calvin baka hinahanap-" ako. Hindi ko natapos ang sasabihin ko ng may nag doorbell sa labas.

"Ako na, wait here." at naglakad na siya patungo sa pintuan.

Narinig ko na kumalabog ang pintuan. Nakayuko lamang ako at tinitingnan ang paa kong may benda habang naghihintay kay Calvin. Pero may napansin akong sapatos na kaharap ng paa ko.

Pag angat ng ulo ko "Anong-"

"Sinusundo ka, ano pa ba?" Brian.

"Paanong-" ako.

"Kakilala mo ba siya Tiffany?" Calvin.

Umiling ako.

"I'm her boyfriend." sagot ni Brian at kinarga ako na para bang bride ng walang pag-aatubili. Ang kapal ng mukha! Pwede na i-untog kay superman!

"Salamat nalang Calvin! Sa uulitin!" pahabol kong sigaw dahil sa bilis ng lakad ni Brian palabas.

"Anong uulitin? Wala na kayong uulitin." sita ni Brian.

"Bakit sino ka ba sa buhay ko at nagbabawal ka?!" sita ko rin.

"Ako... ang kumakarga sayo at pwede kitang bitawan ngayon." nakalabas na kami at tinotoo talaga niya.

Binitawan niya ang right arm niya na naka suporta sa likod ko. Napakapit ako ng mahigpit sa leeg niya.

Tiningnan ko siya ng masama. "Ibalik mo na ang kamay mo!" ako. Nakangiti lang ito. Ang gaspang ng ngiti mo tsong!

"I will kapag sasama ka." Brian.

"At bakit naman ako sa- Aah!" napasigaw ako dahil binitawan niya ng bahagya ang mga binti ko kaya mas napakapit ako. Napasubsob na ang mukha ko sa leeg niya.

"I told you. You just have to answer Yes or...Yes" Wow! pinagisipan mo pa ang kasunod!

"May magagawa pa ba ako!?" mangiyak-ngiyak kong sagot. Walang awa, walang hiya at walang modo ang lalaking to! Pero infairness, ang bango.

"Baka maubos na pabango ko niyan may aamoy pa niyan mamaya." Brian.

"Alam ko na! mga babae mo!" Mukhang tsongo! at binatokan siya ng mahina.

"You're hurting my heart, baby." Brian. Pinaupo na niya ako sa kotse niya pero hindi pa niya sinasara ang pintuan ng kotse na nasa side ko.

"Pwede ba!? Aish! tara na! kung ayaw mong sa bahay na yan ako matutulog ngayong gabi!" tinuro ko ang bahay ni Calvin.

Narinig ko siyang nagbuntong hininga. I think I'm trapped in my own game.

Nakarating kami sa isang malaking lawn at malaking bahay. WAW!

Binuksan niya ang pintuan ko at kinarga ako.

Ang laki ng bahay. Wala masyadong gamit.

"Magandang gabi po." isang maid na may edad ang sumalubong sa amin. Sobrang lapad ng ngiti nito.

"Hi nay, i-aakyat ko muna to at bababa din ako agad." bago paman siya makahakbang I pinched his nape. Nanay niya yun? As in like mhomie? biological mom?

"Aray!" mabuti nalang at hindi niya ako binitawan.

"Ah.. si Samantha po pala, asawa ko." binatukan ko siya at tumayo ako pero hawak ni Brian ang bewang ko habang ang isang braso ko nakahawak sa leeg nito.

"Samantha Caroline Ching po, hmm.. hindi po niya ako asawa. Hindi po kami." pagpapaliwanag ko ngunit tumawa lang ito ng mahina.

"Wag ka mag-alala iha. Ako ang yaya ni Brian at totoo nga ang ganda mo. Mabuti pa't pumanhik na kaayo sa taas." sabi nito. Pero bakit nay ang tawag ni Brian sa kanya? "Maghahanda lang ako ng hapunan."

"Mamaya mo na isipin yan." Brian. Kakargahin na naman sana niya ako but I refused.

"Kaya ko na."

Binitawan niya ako so I balanced myself. I glared at him pero tumawa lang siya at sumunod na kay yaya nay.

Tumingala ako. Ang daming kwarto, asan kaya ako papasok nito? Inaantok na ako.

"Sa sala." sabi ko sa sarili ko and let myself indulge to the coldness of the night and the warmth of the couch.

And it went black.

to be continued...

Comment and vote please! 😘😘😘