UNEXPECTED BESTFRIEND || COMPLETED

BFF 20

All the way to the city sobrang tahimik ko lang. Nag coconserve ako ng energy para mamaya. And the thought na sobrang na drain ako sa ginawang pang aalaska ng asong to! Pero in fairness, kinilig ako light ng halikan niya noo ko. hehe I glanced at him, ang gwapo niya ngayon. Naka rayban siya at polo shirt lang. I think dadaan lang siya sa office.

"Bakit ang tahimik mo?"

"Kasi gusto ko." napatawa siya sa sinabi ko at hindi ko alam at natawa na lang din ako. "Dito mo na lang ako ibaba." ako.

Then he pulled over at a waiting shed near the mall.

"What time should I fetch you?"

"Mga 4pm na."

"No, 2pm, I'll just call you later carrots." nagtanong pa siya eh siya naman tong magbibigay oras. Tsk!

"Okay okay, alis na!" ako. at umalis na siya. Now, back to my love life.

I texted Mark na daanan niya ako dito sa waiting shed.

"Tiffany!" ho? nagmasid ako kung sino ang tumawag.

"Tiffany!" may nag wave sa aking lalaki. Hindi ko masyado maaninag kasi nga sobrang silaw ng araw. When he drew close "Hi Tiffany."

"Calvin!" ako. hindi ako makapaniwala na kilala niya parin ako.

"Sino hinihintay mo? Yung boyfriend mo ba?"

"Ay, hindi yung friend ko."

"Aahhh.. sige, mauna na muna ako sa iyo kasi may pinabibili si lola."

"Sige."

"Bisita ka naman sa bahay minsan. Hindi na kasi kita nakikita sa inyo."

"Sure." at nag paalam na siya.

Good timing kasi dumating din si Mark. He went out of the car and kissed me on the cheeks then lead me inside.

"Bakit hindi ka dumiretso sa tagpuan?" Mark asked while reviving the car.

"Wala kasi akong pera kaya hindi ako dumiretso doon. Dad grounded all my cards." ako.

Tapos katahimikan.

"How's your heart?" he asked.

Hinanap ko muna ang lakas ng loob to say all that I want to shout at his face.

"My heart is shattered but I'm slowly recovering with my new boyfriend." narinig ko naman siyang nagbuntong hininga.

"So you have a new one."

"Yeah, just like what you did to me."

Sobrang manhid niya alam niyo yun!? Alam ba niya kung sino ang mas nasaktan!?

Nakarating na kami and we are still silent. Sobrang lamig ng hangin even if ang taas na ng sikat ng araw. We are actually in a hill near the city proper. The favorite spot I once liked. Kita mo kasi ang city.

"Look, Samantha I'm sorry."

"Your sorry is accepted but your reason will never be an excuse for all the pain it caused me."

to be continued...

COMMENT / FOLLOW / VOTE 😘😘😘