Auxılıum Serisi I; Gardiyan

12.Bölüm

12.Bölüm

"Bir kez daha.. Evet şimdi sol bacak .. Hı-hı. Tamam tamam burada durun."

Maria 'nın komutuyla hemen Rick'in beni saran kollarından çıkıp doğruldum. Ve geriye çekildim. Bana dokunması.. Ona dokunmam.. Ahh! Bu gösteriyi yapıp bitirmek için sabırsızlanıyordum. Gösteri bu cumaydı. Ve sonra Rick geldiği gibi kaybolup gidecekti hayatımdan.. Kurtulacağım. Peki neden kurtuluşum için hiç sevinmiyordum. Kimi kandırıyorum bu kurtuluş falan değildi.

"Hayır, hayır onu kast etmiyorum. Ah hadi ama sizin neyiniz var gençler? Diyorum ki; son duruşu yapın ve öyle kalın!"

Sitem etmekte haklıydı. Rickhard'a dönerken her zamanki hızlı adımlarıyla çıkışa doğru ilerlemeye başladı. Maria'da benim kadar şaşırmıştı. Peşinden çıktı ve ben öylece baka kaldım. 1 saat çalışmıştık ve hiçbir şey dememişti dün olanlarla ilgili. Aslında ağzını bıçak açmamıştı geldiğinden beri. Yaklaşık 10 dakika yerimden kımıldamadan bekledim. Maria kapıda girdiğinde bende yanına gittim. Üzgün ve birazda korkmuş görünüyordu.

"Hocam ne oluyor?"

-Ben anlayamıyorum. Bırakıyormuş. Zaten bırakmak istediğini biliyordum ama seninle çalışırken gayet iyiydi. Ben anlayamıyorum sizleri..

"Hocam.. Ben.. Peki ya ben ne olacağım? Yani dans, notum? "             

"Üzgünüm bu kadar kısa sürede bir partner bulsan bile yetiştiremeyiz. Sahnen olmadan sana puan veremem."

"Ah.. Ama çalıştım?"

"Evet evet biliyorum. Ama benim bilmem yeterli değil. Yeniden düzenlemeler yapmalıyım acilen.. "Diyip geldiği gibi salonda çıktı. Düşünmeden peşinden çıktım.

"Bayan Worbs bir dakika lütfen.. Partnerim nerede?"

Onun adını söylemek istemiyordum. İçimi titreten güzel ismini...

"Yukarıda. Sol kanattaki terasta."

"Belki de onu ikna edebilirim. Bana biraz zaman verseniz öğle molanıza kadar haber vereceğim size.."

Gözlerime kararsızlıkla baktı. Belli ki kadını korkutmuştu. Çevredeki kimi ürkütmüyordu ki?

"Emin misin?" Dedi. Hala kararsızdı.

"Çok çalıştık hocam en azından denemek istiyorum."

Kafasını salladı ve arkasını dönüp gitti. Anlaşılan Maria'da başta izin vermemişti ve o da ısrar etmişti. Biraz.. Ve bu Maria'nın gözünü korkutmaya yetmiş olmalıydı. Bana yeter miydi? Düşünmek istemedim. Terasın kapısı açtım ileride binalara bakıyordu. Binalar.. Burası üniversitenin çatısıydı. En yükseği. Ah! Yükseklik fobim varken tanıdığım en dengesiz vampirle buradaydım. Hele ki dün söylediklerimden sonra yanına gelmek hiç akıllıca değildi. Peki neden hala ondan korkmuyordum? İçimdeki güdüyü bile su yüzüne çıkarmıyordu artık. Ne fark eder şuan buradayım ve o da bunu adı gibi biliyor. Sadece bir iki adım ileri gittim. Yüksekliğin boyutunu görmek istemiyordum. Fonda gördüğüm gökyüzü başımın dönmesine yetmişti. Hafifçe dönen başımı aldırmadan yumuşak bir sesle konuştum.

"Bayan Maria bırakacağını söyledi?"

Yüzünü bana dönmeye gerek duymadan sertçe cevapladı;

" Bıraktım."

" Maria'yı es mi geçeceksin? Gösterisi onun için çok önemli."

"Evet. Bunu yaptım. Az önce."

Yanına biraz daha yaklaştım.

"Angela? O ne diyecek?"

Bana dönüp alaycı bir şekilde gülümsedi. Ne? Sadece bahane aramaya çalışıyordum. Onu durduracak bir şey..