Auxılıum Serisi I; Gardiyan

9.Bölüm

9.Bölüm

"Yarın... Yarın  ama Murat'la." Deyip sırıttı.

"Sen beni öldürmek istiyorsun!"

"Hayır ama bence sen onu öldürmek istiyorsun ."

"Seni anlamıyorum."

"Diyorum ki; Yuh çocuk resmen hayatını kurtarmış sen hala ne desem de onu üzsem diyorsun."

"Öyle bir şey değil. Asya beni çıkar buradan. Eve gidelim. Tamam söz o bulaşıkları ben yıkarım. Ama biliyorsun biraz beklemeleri gerekecek."

"Birkaç gün burada kalsan daha iyi olur aslında.." dedi karasız bir şekilde.

"Bence olmaz.. biliyorsun sevmiyorum hastaneleri.."

"Tamam,  tamam. Ben vezneye gidip çıkış işlemlerini halledeyim.  "

Kapıdan çıkmasıyla aynı saniyede ona bağırdım. Bu biraz canımı yakmıştı. Ama işe de yaramıştı. Asya hemen yanıma koştu.

"Bir sorun mu var?"

"Aslında evet."

"Ne? Ne oldu ?"

"Ne konuştunuz kapıda?"

"Ah tamam zaten durumun böyleyken kıvrandırmak hoş olmaz. Sana bir şey olursa ya da bir şey yaparsak haber vermemi rica etti."

"Bak işte ne kadar da kolaymış söylemek.."

Gözlerini devirip kapıdan çıktı.On dakika sonra geldiğinde yataktan kalkmak için gayret etmeye başladım.

"Evet.  tamam ama ben hazır değilim önce bir bluzun falan var mı yanında?"

"Ecel boşuna rahatsız olma. Gidemiyoruz."

"Nasıl yani?  A-a bak ne diyeceğim. Benim cüzdanımda bir kredi kartım olacak. Beklenmedik anlar için bir de onla denesen?"

"Öyle bir şey değil."

"Konu hastane  masrafları değil mi?"

"Bir nevi öyle. Ama tam tersi."

"Anlamıyorum.." diyerek ellerimi iki yana açtım.

"Senin şu öldürmek istediğin arkadaş hastane masraflarını ödemiş ama biraz fazla olmuş. Bir haftalık kaydını yaptırmış. Ve para peşin ödendiği için şimdi seni çıkartamıyoruz."

"Böyle saçmalık da duymadım."

"Ben de onlara söyledim. Hatta o kadar idealistseniz para iadesi yaparsınız aldığınız kişiye bile dedim. Düşün yani Ecel ama yok!"

"Neden hastane masraflarını o ödüyormuş ki. Biz ödeyemiyormuşuz yani. Bunu mu anlatmak istiyor?"

"Of! Ben ne diyorum sen ne diyorsun!"

Kollarımı kavuşturdum. Asya haklıydı.

"Ne yapacağız o zaman?"

"Belki parayı ödeyen kişiyi çağırsak? Onu dinlerler.."

Cevap vermedim.

"Arıyorum..."

Bana gülerek baktı ben de dayanamayıp ona güldüm. Gülümsemem için onun konusunun geçmesi bile yeterliydi. Yüzünü tekrar görebilmek için can atsam da son dakika da kendimi toplamayı başardım.

"Dur Asya. Buradan gideli yarım saat anca olmuştur. Tekrar arasak çok ayıp olur. Zaten bir sürü iş çıkardım başınıza. Seni de işlerinden mahrum bıraktım onu da." Dedim ve başımı öne eğdim. Zaten üç yıldır onlarla yaşıyordum.