I THINK I LOVE YOU

CHAPTER TWO

JOIE

FRUIT BASKET GROUP OF COMPANIES. The company is consist of forty-eight floors and is located in the heart of the city. It is the country's leading exporter of agricultural crops especially bananas and pineapples. At balita ko they were planning to expand their business empire into Telecommunicatons.

"Basta mga kapitalista talaga kapag nakahanap ng panibagong opportunity sa negosyo sinusunggaban agad. Which is in a way ay nakakatulong rin becauses it raises job opportunities."

Pumasok ako sa loob. Kulang ang salitang pagkamangha upang ilarawan kung gaano karangya ang mga nakikita ko. From floor to ceiling walang maitulak-kabigin. Even the chandelier that hang in the ceiling added the exquisite touch of grandeur which complemented the total view. Anywhere I turn my gaze into, it really speaks of wealth. But one thing is undeniable, there is a touch of coziness and belongingness in here. Like you can freely express the real you. Lumapit ako sa information desk na nasa bandang east gable para magtanong kung saang floor nag-oopisina si Mr. Tuviera.

"Excuse me, miss?"

"Yes ma'am? Welcome to Fruit Basket, how may I help you?" Nakakahawa ang ngiti nito kaya napangiti na rin ako. Minsan talaga it takes one smile to ease the tense and uneasiness dala ng sobrang kaba. Ito kasi ang unang pagkakataon na sa company mismo ng client ako magta-trabaho. Mostly kasi taga ibang bansa ang kliyente namin kaya sa office lang ng kompanya ako nagta-trabaho. But this time, it's different. Naiintindihan ko rin naman ang desisyon ng kliyente na gusto lamang nitong pangalagaan ang kapakanan ng kompanya nito.

"Ahm, I am looking for Mr. Tuviera. May I know which floor is his office?"

"May appointment po ba kayo sa kanya, ma'am?"

"Wala e. But he's expecting me."

"Okay. May I know your name ma'am?"

"Joie Saavedra."

"Okay po. Just for a moment ma'am, tatawagan ko lang ang office ni, sir." I just nodded at inilibot ko ulit ang tingin ko sa mga taong dumadaan at sa mga display. Bawat muwebles were made of brass and gold hindi iyon maipagkakaila. Sa unang tingin aakalain mong nasa isang five star hotel ka kung hindi mo lang papansinin ang mga uniform na suot ng mga empleyado. Kung mayroon mang remarkable sa kompanyang ito, iyon ay ang sa bawat taong makakasalubong mo they never failed to greet you with "good morning" or "have a fruitful day" with a smile on their faces. And those smiles were genuine because you can see it in their eyes and in the atmosphere of the establishment.

"Parang cardinal sin sa kompanyang ito ang nakasimangot o nakabusangot. Sana iyong mga makakatrabaho ko ganito din ka-warm ang personality."

"Ma'am, are you the representative of Nexus Data World?"

"Oo ako nga."

"Sir Tuviera's office are in forty-second floor ma'am, and the elevators are at that way."

"Okay, thank you." Nanlamig ako bigla pero hindi na lamang ako nagpahalata.

"You're welcome, ma'am."

"Peste! Forty-second floor?! E, kung fifth floor nga nahihilo na ako, what more pa kaya iyong natitirang thirty-seven floor? Is there any other way? Kung sa araw-araw na ginawa ng Diyos na ganito lagi ang drama ko, baka ito pa ang ikamatay ko."