I THINK I LOVE YOU

CHAPTER TWENTY ONE

NABALOT NANG MATINDING katahimikan ang loob ng boardroom. Katatapos ko lang kasing i-present ang nine-point agenda nang proyektong matagal nang inumpisahan nang namayapang asawa ni Mr. Dela Cerna. Walang hingahan ang drama ko  ngayon dahil sa tindi ng pinaghalong kaba at takot na bumabalot sa akin. Normal lang naman ang kabahan lalo na sa mga ganitong sitwasyon. Pero mas lamang ang takot ko na baka hindi ma-approve ang project dahil tiyak na maaapektuhan ng husto ang mga tauhan ng MIS department, bagay na hindi ko alam kung kakayanin ko. Sa ginawa kong presentation, ngayon ko lang naintindihan na hindi pala talaga madali ang mag present sa harap ng mga pinagpipitagang mga negosyante dahil lahat ng maari nilang itanong kahit sobrang far out na ay itatanong nila to test not just your competency, but also your credibility. Puwede kong i-compare iyon sa isang thesis defense,  the only difference is that the career of those employees were at stake so I really have to exert the best of my knowledge there is and play on their mind game.

While presenting, kahit sabihin pang tinutulungan ako ni Mr. Dela Cerna which concerns into some other matters, as a whole, ay solo flight ko pa  ring ipinapaliwanag ang lahat at sumasagot sa mga tanong ng mga board members especially when it comes to the whole procedure, possible problems, manpower, technicalities, and the project itself. And it was just fine with me, pabor pa nga sa akin iyon dahil buo ang focus ko sa trabaho at tuloy-tuloy kong masasagot ang mga tanong  kapag may clarifications ang mga ito. Hindi naging madali para sa akin ang pagpi-present lalo na at hindi ginawang madali ng mga board members ang lahat para sa akin to the point na tahasan nilang ipinakita sa akin na hindi sila basta-basta nagtitiwala. Wala akong pakialam do'n dahil mas importante sa akin na maipanalo ang presentation na ito para sa mga empleyadong umaasa sa proyektong ito.

Buong buhay ko I did all my best to excel in every field na pasukin ko, and no one ever tried to question the things which I am capable of. Pero ngayon, para bang ipinapakita nila sa akin kung gaano kababaw ang mga narating ko, and it's not something na kaya kong balewalain na lang. Gusto kong itanong kung may mali ba sa akin, but that would be unnecessary considering that I'm in the middle of a board meeting presenting a crucial game by means of the board members' constant mind game. Kumbaga sa basketball I'm in a do or die match and what I need is a buzzer beater to make me win this so-called mind game they've put up against me. At natsa-challenge ako. It made me think of other things that I wanted to learn, but the question is how? I don't know exactly what I wanted to learn. Siguro kailangan ko munang hanapin ang bagay na gusto kong matutunan saka ako magdedesisyon.

Aminin ko man o hindi, pakiramdam ko nag sanib-puwersa and kaba, tensiyon at takot sa kaibuturan ko kaya pilit kong kinakalkal sa utak ko kung may vital information ba akong nakaligtaan, because if I do, then, everything's over. Ganoon kaselan ang proyektong ito that is why sa simula pa lang naninigurado na ako. Unti-unti na ring nagpaparamdam sa akin ang panibagong kabiguan, but this time tungkol na iyon sa trabaho.

Oh, God, please pagbigyan Niyo naman po ako sa dasal kong ito. Please, this time ibigay Niyo naman Po sa akin ito. I'm not praying for myself. Nagdadasal Po ako para sa mga empleyadong umaasa sa proyektong ito na matagal ng naghahangad na may mapatunayan sa lahat nang sa gano'n ay mai-redeem nila ang mga sarili nila. It's not too much. All I'm praying for is a chance.

Agad na rumehistro sa isip ko ang mga mukha ng mga empleyadong nagpakahirap para sa proyektong ito. Sigurado ako sa mga oras na ito kaniya-kaniya nang dasal ang mga ito at tila ba parang tukso na paulit-ulit na naglalaro sa isip ko ang mukha ng mga ito na umaasang makukuha at maipanalo ang proyekto na matagal na nilang pinakainaasam. Para niyong pinipiga ang puso ko dahil naaawa ako sa kanila. Kapag hindi natuloy ang proyektong ito wala na akong mukhang maihaharap sa kanila.