KAYBOLAN HAYATLAR

2.BÖLÜM

Aşk bu gün kardeşlikle tanıştı.
Aşk kardeşliği çevirip sordu, 'ben varken sana ne gerek var?'
Kardeşlik bu soru karşısında gülümsedi. 'Sen gittiğinde ben güldürüyorum.'
Aşk, kardeşliğin haklı olduğunu anladı. Daha fazla konuşarak kardeşliği rahatsız etmek istemedi ve kafası eğik ordan uzaklaştı...

Bankta otururken arkada konuşan insanların konuşmasına şahit oldum. İkisinde kavga ediyordu. Kız 'sen ne biçim kardeşsin.' Dedi. Karşısındaki sarışın olan kız ise 'gerçekten ben bir şey yapmadım.' Diye karşılık verdi. Aslında sen ne biçim kardeşsin diyen kıza denmeli sen ne biçim kardeşsin. Birbirlerini kırarak veya kavga ederek olmaz. Kardeş dediğin oturur karşısına hatasını anlatır. Hatasını düzeltmesi için ise yardım eder.

Banktan kalkıp kızların ortasından geçtim. Bir kaç adım daha gittikten sonra durdum. Önümü döndüğümde ikiside bana bakıyordu. Kafamı çevirip siyah saçlı kıza döndüm ve,
'Kardeşlik nedir ?' Diye sordum.
Kaşlarını çatıp bana bakmaya devam etti. Sarışın olan kıza dönüp tekrarladım. 'Kardeşlik nedir ?' Kız söze girdi ve,
'Kardeşlik, bağdır ikiye ayrılır biri ana babadan biri ise hiçbir bağın yokken güvendiğin, saygı duyduğun, herşeyini paylaştığın ve kimsenin sözüne inanmayıp kardeşini savunana denir.'
'Peki sen inanıyorumsun karşındakinin gerçekten seni kardeş gibi gördüğüne.'
'Şuandan itibaren inanmıyorum. Çünkü bahane bulup veya başkasına inanarak canımı yaktı. Ama benim ona olan sevgimi bir ben birde Allah bilir. Belki bu burda biticek. Yollarımız ayrılacak ve yarım kalacağız. Herkes bir gün gidecek bunu biliyordum ama bu erken oldu.'
Sarışın kız bunları gözleri dolu ağlamaklı bir sesle söyledi. Konuşması bittiğinde çantasını alıp ordan uzaklaştı.

Bende rotamı değiştirip kızın ters yönüne doğru haraket ettim. Haklıydı herkes bir gün gidecek. Yarım kalıcak...

Yakın sigaraları buna içilir. Gidenlerin arkasından üzüleceğiz. Onlar ise gülüp eğlenirken biz ağlayacağız belkide hıçkırıklara boğulacağız. Olsun onlar gidince ölmeyeceğiz. Tekrar ayağa kalkıp yolumuza devam edeceğiz. Neden mi? Çünkü biz ne kadar ağlasakta, kırılsakta, üzülsekte, canımız yansada yarın dimdik ayakta durup hissettirmeyeceğiz. Şimdi ben düşüncelerimi ve gözyaşlarımı yastığa bırakarak uyumaya çalışacağım.