Accidentaly Fell in Love with YOU

Chapter 4- Arguement

Hannah's POV 

Simula nung nakita ko sila Adrian at Amanda ay hindi ko na masyadong kinausap si Adrian.

Since after nung lunch at hanggang mag uwian ay hindi ko talaga sya kinausap.Napansin siguro nya na hindi ko sya pinapansin kaya paguwi ko sa bahay ay nag message sya sakin.

Hannah, iniiwasan mo ba ko?

Ayoko lang na may mag selos.

Mag selos?Kayo na ba ni Lucas?

Ewan ko sayo (-_-) 

Nag log out nalang ako para hindi na ko makatanggap ng messages nya. Ma le late daw ng uwi si  Mama kaya pinauna na nya akong mag dinner.

Pagkatapos kong mag dinner ay nag shower na ko at nag bihis.Nag log in muna ako sa Messenger para tignan kung nag message ulit sya sakin.And tama ako.

Anong ibig mong sabihin?

Uy, mag reply ka naman oh.

Okay.Kita na lang tayo bukas.

Ayoko muna talagang makipag usap o makipag kulitan kay Adrian hangga't hindi ko alam kung anong relasyon nila.Mahirap na, baka mapaaway pa ko.

Sa dami ng iniisip ko ay nakatulog na ko.

(Dream) 

Nasa labas ako ng gate ng school. Nilapitan ako ni Lucas at binigyan ako ng bouquet of flowers.

"I love you, Hannah" Sabi nya.Ngumiti ako.At bago pa ko makapag  salita ay may sumutok sakanya.

" Layuan mo siya!" Sabi ni Adrian.

" Hannah, pumili ka saming dalawa." Sabi ni Lucas.

Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.Hirap na hirap akong mag decide.

Naiiyak na ko.Then lumabas si Sarah. 

"Just follow your heart.Pero pakinggan mo din ang utak mo paminsan minsan." Sabi nya.

But I still dont know what to do.A part of me wants to choose Lucas and the other part wants to choose Adrian.

Gulong gulo na ko.Matagal kong pinag isipan.

Pero nung mag de decide na ko, bigla silang nawala lahat.

(Dream Ends) ----------------------------------------------------------------

Ginising  ako ni Mama dahil umiiyak daw ako habang natutulog.

Naalala ko ang panaginip ko.Siguro yun yung dahilan kung bakit ako umiiyak.

"Anak, okay ka lang ba?Nag luluto ako ng breakfast ng narinig kitang umiiyak." Nag aalalang tanong sakin ni Mama.

" Okay lang po ako, ma.Wag na po kayong mag alala." Sabi ko sakanya.

"Sige.Maghanda ka na at bumaba para nag breakfast." sabi nya habang tumatayo.

" Sige po." Sagot ko.

Na ligo na ko at bumaba para kumain ng breakfast.

" Ano ba ang napanaginipan mo, anak?" Tanong ni mama habang kumakain kami.

" Ahh, wala lang po yun.Hindi ko nga po alam kung bakit ako umiiyak.Pero okay na po ako." 

" Sigurado ka ha.Oh sige, alis na tayo.Baka ma late ka pa." Sabi nya habang nilalagay ang mga pinggan sa lababo.

" Sige po.Mag hihintay nalang ako sa kotse." Sabi ko habang kinukuha ang bag ko sa sofa.

Habang umaandar ang kotse, hindi ko maalis sa isip ko ang panaginip ko kanina.Bakit ko ba             na papanaginipan si Adrian at Lucas?