Be My Girl [TSCM series 3]

Be My Girl - cHappy thirty-three.point.one

Be My Girl – cHappy thirty-three.point.one

 

MARA’s pov

“Goodbye, class.”

“Goodbye, Ma’am Marcozo! See you on Monday!” agad-agad na nagsipulasan ang mga estudyante ko papuntang pintuan. Haaynako~ Napa-roll eyes na lang ako. Excited masyado kapag uwian. ‘Di ba dapat malungkot ‘pag ‘Goodbye’? Eh sila tuwang-tuwa pa eh.

Anong masaya sa ‘Goodbye, class’? Nyemas!

Niligpit ko na lang ang mga gamit ko sa desk ko. May isang subject pa ko then uwi na. Party-party mode. Pwahaha :D

“Ma’am.”

Napatingin ako sa tumawag sakin. “O, uwian na ah. Bakit nandito ka pa, Lay?”

Nakapamulsa siyang naglakad papunta sakin. He’s my student. And he is known for his badboy image. Palagay ko nga, lahat ng kaklase niyang babae, napaiyak na niya na eh.

Sad story. Yeah. Kawawang mga bata. Haay. Mga wala pa kasing alam sa pag-ibig. Basta-basta na lang sumusugod. Ayan, luhaan sa huli.

“Totoo ho bang sinulsulan niyo si Lucy na makipag-break sakin?”

Napataas ang kilay ko dun ah. Kung pwede nga hanggang ceiling pa eh. Kaso di ko keri.

Hmmm... Lucy.. sino ba kilala kong Lucy na estudyante ko? Hmmm... Ah, yes. “Lucy Dimagalang? Of section IV-B?”

He nodded in response. “Ahh...” nasabi ko na lang. Eh anong sasabihin ko? Hindi ko naman alam ‘yung inaakusa niya sakin. Mga lalaki talaga.

Dejoke. Wala kong ibig sabihin.

“Anong ‘Ahh..’?” naiinis na ‘yan~ Oooyyy~ nakakatuwa talaga pag walang laban sa’yo ang mga estudyante. Mwahahah~ Kaya nga nag-teacher ako eh xD

“Why are you accusing me anyway?” tinabi ko lahat ng gamit ko sa gilid ng desk at naupo. Sitting pretty pa ko sa table ko. Oh c’mon! Pretty eh!

Ehem! Seryoso na. “Ano bang sulsol ang sinasabi mo? Like, binigyan ko ba siya ng candy para iwanan ka? Ganern?” kasi wala kong natatandaan na gumawa ko ng ganon.

He crossed his arms. Arogante din ang batang ‘to eh. Porket gwapo ganyan siya? “No. May sinabi ka daw po na nag-trigger para i-break niya ko. Ma’am, hindi naman po yata tama na makielam kayo sa relationship ng mga estudyante niyo.”

Nakakaloka. So, ako pa ang masama? Grabe ah. Siguro ‘yun ‘yung time na nag-uusap kami ng mga estudyante ko sa section na ‘yun tungkol sa love. At may nagtanong ng ganito: “Ma’am, paano po malalaman kung seryoso ‘yung tao sa inyo?”

Ang sagot ko: “Kung gaano siya nag-aaksaya ng effort. Kahit maliit na bagay lang tulad ng ihahatid-sundo ka or, bubuhatin niya ‘yung bag mo kahit walang laman ‘yon. Ganern. Kung may nag-effort na sa inyo ng ganung bagay. Ay walang duda, alam na~” natawa lang sila pagkatapos.