Be My Girl [TSCM series 3]

Be My Girl - cHappy twenty-four.point.three

SNOW SAYS —

             Hiiiiiiii! ヽ(*⌒∇⌒*)ﾉ ☆ Ayarn~ Kamusta? Err... nangangamusta lang =)) So here's the part threeeeee! Enjoy like you used to *winks* Oh by the way, paki-basa naman 'yung 'It all comes to an END' by May_16. Yaaaaaan. Please read po hm? your welcome na rin xD Ang magbasa niyan hinding-hindi magsisisi. Yeaaaaah.

GAME on!

-----------

Be My Girl – cHappy twenty-four.point.three

 

MARA’s pov

“Listen.” Huminga siya ng malalim. Ok, parang hindi ko yata gusto ‘tong sunod na sasabihin niya.

“I have a Dissociative Amnesia.”

Parang sa isang iglap, naglaho ‘yung tuwang naramdaman ko. So, I was right after all. Amnesia? Dissociative Amnesia? I don’t know the meaning of that... but Amnesia? Hindi ako bobo para hindi maintindihan ang sakit na tulad ‘nun.

“Let’s see... naaalala mo ba nang i-announce mo sa buong school na crush mo ko? Medyo tanda ko pa ‘yun. Medyo kasi... may problema sa utak ko.”

“Ewan ko din, basta na lang ako nagising na makakalimutin na ko. And for that, I’m really sorry. Believe me, I didn’t mean to forget you.”

Iyon pala ang ibig sabihin niya nun. Pero bakit? Bakit ngayon niya lang ‘to sinabi? Uh?

Kumalas ako sa pagkakahawak niya sa kamay ko. Pinigilan kong umiyak. Pero lintik lang. Tinraidor ako ng mata ko.

Bakit kasi ganun ‘di ba? ‘Yung feeling na akala mo magiging ok na lahat. I mean, nakatapos na ko sa isang problema. Meron na naman? Hindi na ba ‘to matatapos? Wala bang break?

Keep calm, Mara. Keep calm...

Inhale... exhale... inhale... exhale... inh—ay letse! Hindi ko kaya.

“I expected that reaction from you.”

Huh?

Nabigla ako sa sinabi niya. He’s smiling but it didn’t seem to reach his eyes. His chestnut brown eyes that I’ve grown to like has no spark. Or simply. There’s nothing but sadness on it.

Is it because of me?

Oh no. Tell me it’s not me.

Kasi magi-guilty ako.

“I’m sorry.” Huminga siya ng malalim. “I’m sorry I’ve been selfish all this time. I guess, ito na ang karma ko sa pagtatago ng sakit ko sa iyo. Pero sana, hayaan mo muna kong magpaliwanag.”