Bad Boy Never Gives Up (zakończona)

Rozdział 22

Przyjechałam do kliniki wcześnie rano,żebym mogła spakować swoje rzeczy bez natknięcia się na Adama. Jakie było moje zdziwienie,gdy zobaczyłam go śpiącego na fotelu w biurze. Na biurku porozrzucane były zdjęcia usg. Westchnęłam cicho,czyżby spędził tu całą noc? Dlaczego po tym wszystkim wciąż się o niego martwiłam? Skarciłam się w myślach i poszłam do siebie. Godzinę później byłam gotowa. Na palcach podeszłam do drzwi oddzielających mnie od holu.
-Maya- usłyszałam i zamarłam. Przez chwilę zapomniałam jak się oddycha. Wiedziałam,że się do mnie zbliża,czułam jego zapach. Odwróciłam się w chwilii,gdy jego ręka wysunęła się w moją stronę.
-O co chodzi? Zapytałam,starając się ukryć emocje. Nie potrafiłam na niego spojrzeć.
-Naprawdę chciałem,żeby się nam udało- głos zaczął mu się łamać. Przymknęłam oczy,nie miał pojęcia,jak bolały mnie jego słowa. Chciałam wyjść,chciałam żeby zniknął z mojego życia.
-Nie mów tak,po prostu to skończmy- odwróciłam wzrok. Westchnął cicho,jego dłoń zastygła w powietrzu. Trwaliśmy tak przez jakiś czas.
-Marzyłem o Tobie od początku roku- pociągnął nosem. Spojrzałam na jego twarz,płakał. Ścisnęło mi się serce- Poznałem ją 5 lat temu,zwodziła mnie traktowałem ją jak dziewczynę do zabawy,nigdy nic do niej nie poczułem,gdybym wiedział,że później spotkam Ciebie,nigdy nie spałbym z żadną inną kobietą- łzy ciekły strumykiem po mojej twarzy.
-Nie dam rady tego słuchać- wydusiłam. Musnął palcem mój policzek,zadrżałam. Nachylił się w moją stronę:
-Musisz tego wysłuchać,gdybyśmy mieli się więcej nie spotkać,muszę Ci to powiedzieć- kontynuował-Jesteś moim marzeniem,od momentu,kiedy zobaczyłem Cię siedzącą w mojej sali,patrzyłaś na mnie z takim zachwytem,aż moje serce zabiło mocniej,potrafiłaś mi się postawić,nie kleiłaś się do mnie,czułem że mogę Ci powiedzieć wszystko,pokochałem Cię-łza popłynęła po jego twarzy. Czułam się bezradna wobec swoich uczuć w jednej chwili miałam ochotę mocno go do siebie przyciągnąć i wtulić jego ciało,a z drugiej miałam ochotę dać mu w twarz,za to,że pozwolił mi się w sobie zakochać.

-Nie utrudniaj nam tego, proszę-jęknęłam,byłam na wyczerpaniu. Gdy nic nie powiedział,rzuciłam się do drzwi,potrzebowałam świeżego powietrza. Nie interesowało mnie to,że wszyscy się na mnie patrzą. Musiałam sobie to sama wszystko poukładać.

*******

-Co chcesz zrobić? zapytała Mel podając mi chyba setną z rzędu chusteczkę. Nie potrafiłam się uspokoić,albo się śmiałam,albo ryczałam jak bóbr.

-A co mam zrobić? Teraz najważniejsze jest jego dziecko,oboje o tym wiemy-powiedziałam na jednym tchu,pokiwała tylko głową i podała mi pudełko lodów. Zapanowała cisza,odpowiadało mi to. Rozumiałam go,wiedziałam że chcę by maluszek wychowywał się w pełnej rodzinie,stawiał jego dobro nad swoje jak na najlepszego ojca przystało,nie potrafiłam po prostu pogodzić się z tym,że mimo tylu przeszkód,które razem pokonaliśmy to wszystko ma się teraz tak po prostu skończyć.

-Jedź do niego-rzuciła moja przyjaciółka,spojrzałam na nią nie rozumiejąc o co jej chodzi-Znam Cię,wiem że o tym marzysz,nie poddawaj się,jesteście dla siebie idealni-dodała,a ja wiedziałam,że ma rację.

-Jesteś najlepsza-przytuliłam ją szybko i pobiegłam do samochodu, zgarniając po drodze klucze. Żołądek zawinął mi się w supeł,byłam tak cholernie zdenerwowana. Pięć minut później byłam pod jego domem. Wzięłam głęboki oddech,nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Nie zastanawiając się długo wysiadłam z auta i bez pukania weszłam do środka. Siedział przy barku nad szklanką whiskey. Jak poparzony wstał i skupił na mnie swój wzrok. Przed dłuższą chwilę staliśmy i na siebie patrzyliśmy. Chciałam zapamiętać każdy jego szczegół. Prawie w tym samym momencie wpadliśmy sobie w ramiona. Nasze usta perfekcyjnie do siebie pasowały. Nasz pocałunek był gorący,namiętny... utęskniony. Chciałam zostać w tej chwili na zawsze.

-Cholernie mi Ciebie brakowało-wychrypiał między pocałunkami. Pogłaskałam go po twarzy,uwielbiałam dotykać jego szorstkiej skóry,jego pełnych ust,patrzeć w jego niesamowite oczy. Czułam,że on się ze mną żegna,nie chciałam jednak dopuścić do siebie tej myśli.

-Nie łam mi serca,proszę-wyszeptałam na co on tylko spuścił głowę,domyślałam się co powie. Tak cholernie nie chciałam tego usłyszeć. Zamknęłam oczy myśląc,że to zminimalizuje ból.

-Muszę,nie pozwolę mojemu maleństwo wychowywać się samemu przy takiej matce,nieważne,jak kurewsko mocno Cię kocham-powiedział,czułam,że drżę. Nie wiedziałam co się ze mną dzieję,nie mogłam zapanować nad swoim ciałem.

-Uwierz wiem,że dziecko jest najważniejsze,ale czy Ty w ogóle myślisz o swoim szczęściu?Myślisz o nas? O mnie? prawie wykrzyczałam,emocje wzięły nade mną górę.

-O niczym innym nie myślę! Jednak inaczej nie potrafię-był blady,oczy miał podkrążone,jak mogłam tego wcześniej nie zauważyć?

-Kocham Cię,chcesz to tak po prostu olać? głos mi się łamał,ból rozdzierał każdą cząstkę mojego ciała,

-Ja Ciebie też,ale wiem ,że znajdziesz sobie kogoś lepszego kto nie pozwoli,żebyś przez niego płakała,zaopiekuję się Tobą-jego słowa tylko bardziej mnie raniły. Musiałam wyglądać,jak wielka kupka nieszczęścia-Odwiozę Cię do domu,w takim stanie na pewno nie pozwolę Ci jechać samej-pokiwałam przecząco głową.

-Nie,chcę być sama-wybełkotałam wyprana z uczuć. Miałam właśnie naciskać klamkę,kiedy on delikatnie chwycił mnie za rękę i przyciągnął do siebie. Jego zapach wdarł się do moich nozdrzy,otumaniając mózg.

-Pozwól mi chociaż tyle zrobić-mówiąc to objął mnie lekko i oboje wyszliśmy na zewnątrz. Droga minęła nam w ciszy,chyba oboje nie wiedzieliśmy co mamy powiedzieć w obecnej sytuacji. Po dojechaniu na miejsce siedzieliśmy w samochodzie gapiąc się w przestrzeń. Czułam,jak gula rośnie mi w gardle,nie chciałam znowu płakać,nie teraz. Nawet nie wiem, kiedy wysiedliśmy i stanęliśmy pod drzwiami mojego mieszkania. Oparłam się o ścianę,odrzucając głowę do tyłu. Pragnęłam by to był tylko koszmar,z którego zaraz się wybudzę-Ej mała-poczułam jego dłoń na mojej  twarzy-Wszystko jakoś się ułoży,obiecuję-chciałam czerpać z tego dotyku,jak najwięcej,zapamiętać to uczucie.

-Chciałam,żeby się ułożyło.... z Tobą-wydukałam. Nachylił się delikatnie w moją stronę,pocałował mnie w czoło. Dotyku jego ust na mojej skórze nic nie będzie w stanie nigdy zastąpić. Nie miałam pojęcia ile czasu tak staliśmy.

-Zostań,proszę-wyszeptałam,podświadomie czując,że zaraz pójdzie. Myśl,że mogłabym go już nie zobaczyć napawała mnie strachem. On zamknął mnie w szczelnym uścisku,jakby chciał uchronić mnie przed całym światem.

-Mam nadzieję,że spotkamy się jeszcze,Kocham Cię Maya-powiedział na pożegnanie i poszedł. A ja zostałam sama,nie pierwszy raz.

Tego dnia już wiedziałam,że nigdy nikogo nie pokocham tak,jak Adama Howarda,gburowatego,ale jednocześnie kochanego dupka.

KONIEC.

Hej.

No i o to zakończenie pierwszej książki z całej trylogii. Bez obaw wkrótce pojawi się nowa część, nawet nie zdążycie zatęsknić :D

Co myślicie o tym rozdziale? Jakie są Wasze odczucia co do całej książki,piszcie!

Mam nadzieję,że nie zawiodłam waszych oczekiwań. Piszcie szczere komentarze/opinie,czekam.

Trzymajcie się ciepło :).

Pozdrawiam!