Impuls {Myungsoo / L + INFINITE}

Granica

Cześć. Jestem Lisa i mam 19 lat.
W moich żyłach płynie krew koreańska i amerykańska, jednak mieszkam z mamą w Korei Południowej.

Od dziecka byłam inna niż wszyscy. Z jakichś niewyjaśnionych powodów ciężko mi było z kimkolwiek się zaprzyjaźnić, a i nauczyciele mieli do mnie zawsze dziwne podejście.
W podstawówce poznałam moją pierwszą i dotąd jedyną przyjaciółkę - Sinbi.
"Bije od ciebie dziwna aura. Lubię ją." - dotąd pamiętam jej pierwsze słowa skierowane do mnie.
Sinbi twierdziła, że ludzie się mnie boją.
Tylko...dlaczego?

Nie znałam odpowiedzi na to pytanie aż do ostatniego wieczoru.
Ale może zacznę od początku.

- W co się ubierasz do Yerin? - spytała Sinbi zażerając się ciastkami z karmelem, które moja mama postawiła wcześniej na stole.

Moja mama to naprawdę kochana osoba. Właściwie mam tylko ją i Sinbi od kiedy mama wzięła rozwód z ojcem.

- Nie wiem, Bibi. - odpowiedziałam. - Jakkolwiek bym się nie ubrała, i tak każdy się będzie mnie bał.
- Oj daj spokój. - Sinbi przełknęła ciastko. - Facetów pociąga ten dreszczyk emocji.
- Tak? - skrzywiłam się. - W takim razie ciekawe, czemu ciągle jestem sama.
- Widocznie na razie trafiasz na samych tchórzliwych siusiumajtków. - odparła Sinbi wzruszając ramionami.
- Ale z ciebie wredota. - zaśmiałam się.
- I tak mnie uwielbiasz. - machnęła włosami.
- A mam wyjście? - prychnęłam.
I nie miałam. Bo Bibi była moją jedyną przyjaciółką. Aż dziwne że w ogóle ze mną wytrzymywała.

- A tak w ogóle. - kontynuowała Sinbi, dalej przeżuwając ciastka. - Ci nowi ze szkoły.

Nowi? Ah, no tak.

W tym tygodniu przenieśli się do naszej szkoły jacyś trzej chłopcy. Mają być w naszej klasie, ale do tej pory ich nie widziałam.

- Są z Busan. - mówiła dalej. - Krążą pogłoski, że to wampiry. Są tacy dziwaczni.
- Pff, akurat. - machnęłam ręką. - Wampiry nie istnieją, Sinbi. Nie w tym świecie.
- Skąd możesz wiedzieć? - poruszyła się moja kumpela, amatorka wszelkich zjawisk nadprzyrodzonych. - Może są. I są przystojni, jak w dramach...A może ty też jesteś wampirem?
- Poniosło cię. - pokrzywiłam się. - Gdybym była wampirem, wpieprzałabym krew, a nie ciastka z karmelem. Swoją drogą mogłabyś już je odłożyć, bo całą domówkę przesiedzisz w kiblu.

Yerin, do której się wybierałyśmy była znana z najlepszych imprez w szkole.
Jej rodzice wyjeżdżali na weekend a pod ich nieobecność Yerin zapraszała pół szkoły i robiła huczną domówkę.
Aż dziwne, że znalazłam się na liście gości. Pewnie przestraszyła się, że zrobię jej coś, jeśli mnie nie zaprosi.