Pumunta muna kami ni Charles sa isang beach, kahit di ito ang beach kung saan naganap ang first kiss namin nafe-feel ko pa din yon.
"I'm so happy for Unni Elaine and Oppa Dave" sabi ko kay Charles.
"Balang araw sa beach kung saan kita unang hinalikan ay kung saan dun tayo ikakasal" sabi ni Charles.
Napangiti ako sa sinabi ni Charles.
"Really?" may biglang nagsalita.
Pagtalikod namin nakuta namin si Nathalia. Napatayo kami.
"Anong ginagawa mo?" tanong ni Charles.
"You think this is all over, no. Until you two aren't death I won't stop" may nilabas siya sa bag niya, baril at tinutok samin.
Hinarangan ako ni Charles.
"Tawagan mo yung pulis" sabi ni Charles.
Habang nakatago ako tinawagan ko yung pulis.
"Nathalie tumigil ka na, pinatay mo na si Nathalia" sabi ni Charles.
"She's one of the reasons why this happend" sabi ni Nathalia.
Biglang dumating yung pulis.
"Drop your gun!" sigaw nung pulis.
"No!" humarap siya samin at pinaputok ang baril.
Agad na pinapitok ng pulis ang barik niya at natamaan si Nathalia sa hita niya. Hinuli siya ng mga pulis. Napatingin ako kay Charles.
"Ch-charles!" sigaw ko.
May tama si Charles. Agad siyang dinala sa ospital. Di pwedeng mawala si Charles. Tinawagan ko agad sina Omma at parents ni Charles. Agad silang pumunta dito. Maya maya maya lumabas yung doctor.
"Family of the patient?" tanong ng doctor.
"I'm his mother, how is he?" tanong nung mommy ni Charles.
"He's fine but it damaged his brain. He will have an selective amnesia. He might forget a person or persons that he thinks about all the time" napaisip ako sa sinabi ng doctor.
"He thinks about all the time"
"He thinks about all the time
"He thinks about all the time"
Imposible naman. Sana hindi. Pagpasok namin sa kwarto ni Charles gising na siya. Napatingin siya saming lahat. Mukhang naalala niya ang lahat.
"Charles?" sabi ko.
Napatingin siya sakin at parang nagtaka.
"Sino ka?" tanong niya.
"Sino ka?"
"Sino ka?"
"Sino ka?"
Nabitawan ko ang hawak kong tubigan at napa iyak. Naaalala niya sina Elisse at Darlene pero ako hindi.
"Charles hindi mo ba ko naaalala?" tanong ko habang umiiyak.
"Sorry miss pero hindi eh. Sino ka ba?" ang sakut marinig yung word na sino ka.
Bakit kailangan ako yung makalimutan niya. Pagkalabas ni Charles sa ospitak di pa din niya ko naalala, di na namin sinabi sa kanya na ako ang girlfriend niya. Umuwi na kami ng Pilipinas. Walang nagbago ganon pa din. Nung pasukan sa school nagtataka ang iba kung bakit ganon kami ni Charles. Di pa nila nababalitaan ang mga nangyari.
5 years later...
Nakatapos na kami sa pag aaral pero wala pa din. Ganon pa din si Charles. Masakit pa din para sakin ang mga nangyari.
"Lets go" pag aya sakin ni Charles.
For now friends kami at usapan namin na mag dinner kaming magkakatropa. Kasabay ko si Charles papunta don sa restaurant. Habang nag dr-drive siya papunta don naka yuko lang ako.
"Bat ang tahimik mo?" tanong niya.
"Wala" sagot ko.
Biglang nag-ring yung phone niya.
"Oh, papunta na kami teka--" di niya natuloy yung sinasabi niya saka niliko yung sasakyan.
Pagangat ko ng ulo ko nakita kong may paparating na truck. Ang bilis ng pangyayari ang sunod na nalaman ko naaksidente kami. Walang malay si Charles pero ako dumugo lang ang ulo ko. Dinala na agad kami sa ospital. Pagkatapos akong gamutin pumunta ko sa kwarto ni Charles, gisisng na siya. Napatingin siya sakin.
"Dianna?" tanong niya.
"Ch-charles, may naaalala ka na?" tanong ko.
"Ha? Ah wala pa nagulat lang ako dahil sa sugat mo" sabi niya.
Ang tanga ko talaga. Bat ba ko umaasa na maaalala niya ko ulit eh 5 years na ang nakalipas pero wala pa rin. Lumabas nalang muna ako sa kwarto at bumili ng pagkain sa canteen.
Kinabukasan pumunta ko sa kwarto ni Charles. Nagtaka ako kung bakit wala siya don. Tinawagan ko si Elisse.
[Hello?] sagot niya.
"Nilipat ba ng kwarto si Charles?" tanong ko.
[Ah eh ano? Pumunta ka dito may gagawin tayo] saka binaba niya yung tawag. Pumunta ko sa kanila.
"Hi!" tawag nita sakin.
"Asan si Charles?" tanong ko.
"Mamaya makikita mo" sabi niya sabay hila sakin papunta sa kwarto nila.
Nakita ko dun si Emily, malaki na din ang pinagbago ni Emily. Pinaupo nila ako at inayusan.
"Ano bang meron?" tanong ko.
"Basta suot mo toh" sabay bigay sakin ng dress at tinulak papasok sa cr nila.
Sinuot ko yung dress at yung sapatos na pinasuot nila sakin. Sumakay kami sa sasakyan, nag drive si Emily. Di ko alam kug san kami pupunta. Pumunta kami sa isang simabahan. Pumunta kami sa tapat ng pintong sarado.
"Anong ginagawa natin dito?" tanong ko.
"Basta, oh" inabot niya sakin ang isang papel at umalis sila.
Binuksan ko yung papel at binasa ko ang nakasulat.
Dear Dianna,
I really love you and I want us to be together, forever. If you agree open the door and see something that everygirl dreams about. If you this agree its fine by me because its your choice. I'll be waiting for your answer at the altar.
Love,
Charles Montalvo
Next Chapter...
BINABASA MO ANG
My Casanova Prince
Teen FictionCasanova, ayaw na ayaw ko sa mga Casanova dahil pinaglalaruan lang nila ang mga babae. Ako nga pala si Dianna Tolentino , hindi ako regular na babae dahil sobrang yaman ko at future owner ako ng kompanya namin sa Paris. Di ko aakalaing isang tao a...
