EYE WANT YOU [ Jeon JungKook ] ✔

new friends

15.11.2012

Okullar açılalı henüz iki ay olmuştu neredeyse ve bir sorun çıkmamıştı.

Bazen, hakkımdaki söylentileri duyuyordum fakat üzülmüyordum.

Belki de alışmıştım, bilmiyorum.

Yine de, ilkokul anılarım kadar kötü olamazdı.

Derslerimin normal öğrenciler kadar iyi olduğunu gördükçe birşey diyemiyorlardı belki de.

Amacım da oydu zaten.

Yapamıyor demiştik, dedirtmek istemiyordum kimseye.

Ve sen yanımda olduğun sürece yapacaktım.

Yapmak istiyordum.

Okulumu da sevmek istiyordum, fakat bunun nasıl olacağı hakkında bir fikrim yoktu.

Bir gün, lavaboya gitmek için yanımdan ayrıldığında, sınıfta kimse yoktu.

Ve ben seni beklemekten sıkılıp sıralara tutunarak koridora çıktım.

Gürültülüydü.

Bir adım atıp duvar kenarına geçecektim ki, büyük bir sarsıntıyla birlikte kendimi yerde bulmuştum.

Ardından da sinirli bir ses. 'Önüne baksana be!'

Sinirle söylendikten sonra gitmişti.

Ama bilmiyordu ki, önüme bakabilsem, bana çarpmasına izin vermezdim..

El yordamıyla yerden kalkmaya çalışırken, sana söylenmekle meşguldüm.

Neden hala gelmediğinle ilgili söyleniyordum.

O sırada, kollarımdan tutan biri sayesinde ayağa kalkmıştım.

Başta sen sansam da, konuştuğunda sen olmadığını anlamıştım. 'İyi misin?'

Yumşak bir sesi vardı, ve de ince.

Usulca başımı salladığımda, tekrar sesini duydum.'Yardıma ihtiyacın var mı?'

Sesindeki kibarlık, benden sana zarar gelmez diyordu sanki ve ben güvenmek istiyordum.

'Sanırım görmüyor,' Başka bir ses duyduğumda kendime gelmiştim.

Neden dilimi yutmuş gibi hissediyordum ki?

Bana zarar vermelerinden korkuyordum ve konuşamıyordum.

Korkum yüzüme yansımış olacak ki, tekrar ince sesi duydum. 'Bak, sana zarar vermeyeceğiz. Bize güvenebilirsin ve yardıma ihtiyacın varsa bize söyleyebilirsin.'

'Siz kimsiniz?' Diye sorabilmiştim sonunda yumşak olduğunu düşündüğüm ses tonumla.

'Dokuzuncu sınıfların katında olduğuna göre yenisin sanırım. Biz onbirinci sınıflardan iki arkadaşız.' Usulca başımı salladığımda, diğer hafif kalın sesi duydum.

'Ben Kim Taehyung. Bu da Park Jimin.' Ellerimi ellerine temas ettirerek söylediğinde, gülümsemiştim.

Ses tonlarından samimiyet akıyordu ve bu beni gülümsetmişti.

Uzun zamandır ilk defa sen yanımda olmadığın bir yerde gülümsüyordum,

Ta ki senin sinirli sesini duyup, karşımdaki yeni edindiğim arkadaşların üzerine atladığını anlayana kadar.

(Aslında aklımda feels dolu bir bölüm vardı fakat o günlere gelmesine daha çok olduğu için ve bugün hiç oturmadığım için işlerimin arasında yazıvermiştim, diğerlerini yetiştiremedim. Özür dilerim... ^^ ❤)