EYE WANT YOU [ Jeon JungKook ] ✔

misunderstandings

24.05.2014

O gün, duyduklarımı  sindirmem biraz vaktimi alsa da, Yoonju'ya teşekkür edip duyduğum sessiz kıkırdamalar eşliğinde sınıftan çıkmıştım.

Onlara güvenmiyordum, kıkırtıları duyduğumda bir kez daha iyi yaptığımı düşünmüştüm.

Duvarlara tutunarak gittiğim koridorun sonundaki sanat klübü odasının kapısını el yordamıyla bulup araladığımda, çıkan gıcırtıdan anlamış olacaksın ki, yanıma gelip birazdan beni almaya geleceğini söylemiştin.

YoonJu ve arkadaşlarının ne kadar kötü fikirli insanlar olduklarını bir kez daha anlamıştım.

Çantanı alıp yanıma geldiğinde, neden sınıfta beklemediğimi sordun, seni merak ettiğimi söylediğimde kıkırtını duymak rahatlamama neden olmuştu.

Elimi tutarak beni çıkışa yönlendirdiğinde, okul neredeyse boşaldığı için ayak seslerimizden başka ses duyulmuyordu.

Bu yıl servisle değil, yürüyerek gidiyorduk eve.

Bunu biz istemiştik ve şikayetçi değildim.

Seninle yürümek hoşuma gidiyordu.

Elimi tutuyordun, beni bırakmayacağını bilmek huzurlu hissettiriyordu.

Fakat YoonJu'nun dediği o çirkin sözden sonra, istemesem de içime bir kurt düşmüştü.

Sana güveniyordum, kendimden daha çok güveniyordum.

Fakat yine de, neden sessiz olduğumu sorduğunda, nereden geldiğini bilmediğim bir cesaretle bir kız arkadaşın olup olmadığını sormuştum.

Yürümeyi durdurup kahkaha attığında, yanaklarım alev almaya başlamıştı fakat sormuştum bir kere.

Tekrar yürümeye başladığında aldığım olumsuz cevap, gülümsememe neden olacakken, ses tonundaki ciddiyet ürkütmüştü.

Farkında olmadan elimi sıkıyordun, sesimi çıkarmadan yanında yürümeyi tercih etmiştim.

Bir derdin var gibiydi, eskisi gibi gelip derdini bana anlatmaman üzücüydü.

Belki de, anlatsan da bir şey yapamayacağımı düşünüyordun, haklıydın.

Benim dünyam siyahken, etrafım her an karanlıkken, koşmak biraz zor olurdu ama ben de adımlarımı hızlandırırdım.

Tabii sen isteseydin..

😒değişik bir bölüm oldu galiba 😐😕