EYE WANT YOU [ Jeon JungKook ] ✔

flames

29.09.2018

Bir yılı çoktan geçti Jungkook, sen kaza geçireli bir yılı geçti ve doktorlar seni uyutalı bir yıl üç hafta oldu, sen hâlâ yatıyorsun...

Bu anı günlüğüne başlarken, her gün uyanabileceğini düşünerek hızlı bir şekilde yazmıştım ama sen tembel bir şekilde uyuyorsun.

Büyük ihtimalle braille alfabesini unuttun, bu yüzden benim yazdıklarımı Minah Kore alfabesiyle tekrar yazdı.

Kore alfabesini de unuttuysan eğer, noonan benim için sana okuyacağını söyledi ve yazmaya devam ettim.

Çünkü diğer doktorlar umudu kesmiş olsalar da, babam hâlâ bir yerlerde umut olduğunu söylüyordu.

Geçen hafta Micha geldi ve bütün bu olanlarda benim payım olduğunu, uyanmadığın takdirde kendimi çatıdan aşağı atmamı söyleyerek çekip gitti.

İyi ama, senin kaza yapmana neden olan etken ben değildim ki...

Tamamen zıt yönlere gidiyorken, nasıl olur da sana engel olmuş olabilirdim?

Yine de, kendimi atmam işe yarayacak olsaydı bunu çoktan yapardım ancak seni iyileştirmeyecekti biliyordum...

Dün ablan bize gelmişti, elindeki oldukça büyük ve kalın defteri elime tutuşturmuştu, sesi boğuk ve endişeli çıkıyordu. Braille alfabesinden anlamadığı için bana getirdiğini ve okumamı istediğini söylemişti.

Senin tozlanan kitaplığını temizlerken bulduğu defterinmiş, normal harflerle yazsan da birkaç sayfayı braille harfleriyle doldurmuşsun ve bu ablanı endişelendirmiş olmalıydı.

Neler yazmıştın da sayfalarına dokunduğum anda içimi bir ürperti bastırmıştı...

Tamamen okumadan önce ablana Korece harflerle neler yazmış olduğunu sorduğumda üstünden geçerek söylemişti.

Ardından sessizce parmaklarımı defterin sayfalarındaki kabartmaların üzerinde gezdirirken, sanki cümlenin tamamını okumuşcasına anlamış gibi gözlerim dolmuştu.

İyi şeyler yazmadığını hissediyor gibiydim, ki ben malesef hislerimde yanılmazdım...

Yazdıklarının neredeyse tamamı benimle ilgiliydi ve elinden gelse görebilmem için gözlerini bile vermek istediğini duyduğumda tüylerim ürpermişti...

Braille alfabesiyle yazdığın sayfalarda; 'Eğer bir gün bana bir şey olursa, işlevini yitirmemiş organlarımı bağışlayıp gözlerimi de HyeBam'a nakletmenizi istiyorum.' yazıyordu. Yani, ablanın bana anlattığı cümleyi braille alfabesiyle de yazmıştın...

Ben de ikna olayım diye mi? Bu cümleyi asla kabullenemezdim...

Bu nasıl bir istekti ki, daha önce hiç böyle hissetmemiştim..

Sen de görmedikten sonra, ben senin gözlerinle sana nasıl bakabilirdim ki?..

Ben sadece; bende olan gözlerinle sana bakmak değil, kendi gözümden sendeki irisleri görmek istiyordum.