Change of Hearts

Chapter 16

Chapter 16

240KM to Manila

"Sabihin mo sakin kung nilalamig ka ha.." bulong sa'kin ng katabi ko while he's fixing our things in the overhead compartment. He pulled out his jacket while he's handing to me mine. Umupo s'ya sa tabi ko, snaking his arms around my waist.

"Hay, bakit kasi binalik pa sa'tin 'yong mga gamit eh, ayan tuloy nagka-jacket ka ulit. Mas effective pa rin kapag human heat.." bulong nito. Natawa nalang ako sa pagmamaktol n'ya.

"Para kang sira d'yan, e kahit naman may jacket ako nakakachansing ka pa rin sa'kin Mr. Ravena." tukso ko.

"Well, ayaw mo ba?"

"May sinabi ba ako?" balik ko. Tawa lang kami ng tawa kasi ang kulit kulit n'ya.

"Ly..."

"Oh?"

"Ilan gusto mo maging baby natin?" naeskandalo ako sa tanong n'ya lumingon ako sa paligid dahil baka may nakarinig. Tinampal ko s'ya sa braso.

"Aww!" reklamo n'ya habang hinihimas yong part na pinalo ko.

"Ikaw kasi! Ano ba naman yang tanong mo!" irap ko.

"Nakalimutan mo na ba na volleyball player ka? Ang sakit mo mamalo.." natatawang naiiling na sabi ni Kiefer. "Nagtatanong lang naman ako eh."

"Ewan ko sa'yo!"

Sumimangot sya tapos sumandal nalang habang nagce-cellphone. Natahimik na rin ako kasi inisip ko kung nagtampo ba sya sa'kin.

Haaaay.

Kinuha ko 'yong kamay nya tapos inintertwine ko 'yong mga fingers namin.

"Galit ka?" tanong ko. Hindi s'ya kumibo.

"Uyyyy..." kulit ko. "Sorry na kasi di ko pa talaga alam. Sa ngayon kasi nag-aadjust pa ako sa pag-aalaga nong isang baby ko."

Lumingon s'ya sa'kin with his questioning face.

"Di mo alam? May baby kaya ako!" natatawa kong sabi.

"Sino?"

"E di ikaw!"

Slowly, napangiti s'ya, then he looked away trying to his smile. Natawa lalo ako sa kanya. I side-hugged him.

"Baby.." panunukso ko.

"Ewan ko sa'yo." bulong n'ya, then we laughed the rest of the minutes.

————

Tagaytay, 5:30PM

I always notice that yellow paper in his wallet whenever he's taking out money from it. It looks like a letter, quite old, but he really treasured it a lot. Gustong gusto ko na sya tanungin about that but lagi akong nagdadalawang isip. Thirdy and I might be sharing something special but I'm not sure if I'm special enough to ask things like that.

As he paid for our bulalo, I can't help but to notice it again. So when we decided to sit on one of the benches again, I finally found my guts.

"Thirdy..."

"Yes?"

"Well, I was, uh, uhm..well, di ba kapag ano.."

"Beatriz, you look nervous.." he teased me.

"Wait lang kasi, uhm, di ba sa wallet mo may parang yellow paper something.."

"Oh, what about it?"