Kurtlar Arasında (4. Kitap)

19. Bölüm

    Yavaş bir şekilde alındığı odasına doğru girmiştim. Benden önce Bay ve Bayan Martin de onu görmüşlerdi.

   Bana doğru baktı ve hafif bir şekilde tebessüm etti.

"Merhaba!" Dedim gülümseyerek.
"Merhaba" demişti o da ama sesi çatlak ve oldukça yorgun çıkmıştı.
"Nasıl hissediyorsun?"
"Oldukça yorgun." Dedi ve yutkundu.

   İyice ona doğru yaklaştım ve yavaş bir şekilde elini tuttum. O sırada gözlerimden yaşlar teker teker akmıştı. Ona doğru eğildim ve yanağına doğru bir öpücük kondurdum.

"Sanırım tanrı sesimi duydu." Dedim gülümseyerek.

  O da gülümsemişti.

"Ben de duydum..."
"Bu güzel! Seni özledim."

   O sırada onun da gözlerinden yaş akmaya başlamıştı.

"Neden ağlıyorsun?"
"Bilmiyorum. Sen neden ağlıyorsun?"
"Ben de bilmiyorum." Dedim ve ağlamaya devam ettim.
"Sanırım canım yanıyor." Dedi Tyler sert bir şekilde yutkunarak.

  Bir şey dememiştim.

"İyi olmak istiyorum Bella. Bu şey canımı yakıyor."
"Biliyorum ve bunu, ben de en az senin kadar çok istiyorum.....Bir tedavi var ve biz onu bulmaya çalışıyoruz."
"Uyurken her şeyi duyabiliyordum Bella ama hareket edemiyor ya da gözlerimi açamıyordum."
"Çünkü nöbet geçiriyordun."

    Gözlerini kapatıp yüzünü buruşturdu ve öksürmeye başladı. Kaşlarımı çatmıştım.
"Benim canım gerçekten çok yanıyor Bella! Boğazım! Boğazım yanıyor!" Dedi sert bir şekilde ve elimi sıkmaya başladı.

    Gözlerimi büyütmüştüm. O sırada yere doğru kusmaya başlamıştı. Ama bir sorun vardı. Kan kusuyordu.

......

"Ona neler oluyor!? Ona neler oluyor!?" Diye bağırmaya başlamıştım. Bayan Martin de benimle birlikte bağırıyordu. Doktorlar içerde bir şeyler yapıyordu ama ne yaptıklarını bilmiyordum.

  Sonunda bir doktor odadan çıktığında koşarak onun yanına gitmiştik.

"Neler oluyor?" Diye sordu Bay Martin.

"Üzgünüm ama virüs daha çok yayılıyor. Ne yapacağımızı bilmiyoruz."
"Ne demek bilmiyorsunuz? Bunu tedavi edemez misiniz?"
"Bu şeyle ilk defa karşılaşıyoruz. Ne olduğu laboratuvarda araştırıyoruz. En azından deniyoruz. Eyaletin yarısı bu virüsle savaşıyor ve uğraşıyor. Bir tek burada olan bir şey değil."
"Hiç kurtulan olmadı mı?" Diye sordum bağırarak.

   Adam kafasını olumsuz anlamda salladı ve daha fazla bir şey söylemeden yanımızdan ayrıldı.

   Bayan Martin ile birbirimize doğru bakmıştık. Bana doğru yaklaştı.

"Kurtarın onu!"

.....

   Yere doğru baktım ve yutkunarak konuşmaya başladım. Oldukça durgundum.

"Size ihtiyacım var çünkü aklıma bundan başka bir şey gelmiyor ve tek başıma yapabileceğimi de sanmıyorum." Dedim karşımda duran Eric, Kate ve Tessa'ya bakarak.

"Sizden başka hiçkimsenin bundan haberi olmayacak. Çünkü biliyorum ki eğer bunu David'e ya da Chris'e söylersem beni durduracaklar. Ben arkadaşlarımın ölmesini istemiyorum. Siz de bana yardım etmeyi kabul ettiğinize göre...bunun geri dönüşü olduğunu sanmıyorum."
"Planın nedir?" Diye sordu Tessa.

   Ona doğru baktım.

"Tom ve Cody'i sıkıştırmamız gerekiyor. Neler olduğunu bir tek onlar biliyor ve eğer başarabilirsek tedaviyi bile söyletebiliriz."
"Pekala onları nasıl sıkıştırmayı planlıyoruz?"
"Eric ve sen...onları bir şekilde etkisiz hale getirip şu ormandaki meşhur mağaraya götüreceksiniz." Dediğimde Kate bana tuhaf bir şekilde bakmıştı.

"Bella onları kaçıramayız!"
"Neden daha önce bunu birçok kez yapmıştık. Skyler'ı hatırlamıyor musunuz yoksa? Bunu yapabilirsiniz...yapmak zorundasınız. İşin ucunda Ed'de var."

"Peki ya ben ne yapacağım?" Diye sordu Tessa.

"Onları konuşturmaya çalışacaksın. Elbette her türlü şiddet serbest. İstersen istediğini aldıktan sonra parçala! Yeter ki istediğimiz alalım. Ben de bu sırada kitaba bakmaya devam edeceğim."
"Bella sen iyi olduğuna emin misin?" Diye sordu Eric.
"Neden kötü mü gözüküyorum."
"Sen normalde insanların canını yakmamaya çalışırsın. Şimdi ise onları parçalamaktan bahsediyorsun."
"Tyler ve Ed gibi daha birçok insan ölümle savaşıyor...birinin onları düşünmesi lazım." Dedim ve arkamı dönerek oradan ayrıldım.