Kurtlar Arasında (4. Kitap)

32. Bölüm

"İşte böyle....yani anlayacağınız bana yardım etmek zorundasınız." Dedim yere doğru bakarak.

   Bir arabadaydık ve onlara her şeyi anlatmıştım.

"Peki...bu senin için zor olmayacak mı Chris?" Diye sordu Kate masum bir şekilde.

   Yutkundum ve Ed'e doğru baktım.

"Belki olacak ama tıpkı 4 sene önce yaptığım gibi bunun da üstesinden geleceğim." Dedim gözümden birkaç damla yaşı akıtarak.

Böyle dememle Kate, David ve Ed kafalarını öne doğru eğmişlerdi. Ardından birbirimize doğru bakmıştık.

    Hiç beklemediğim bir anda Eric sırtımı sıvazlamıştı. Ona doğru baktım.

"Doğum günün kutlu olsun Chris." Dedi hafif bir şekilde tebessüm ederek.

   Ben de tebessüm ederek kafamı sallamıştım.

   Ardından diğerlerine doğru baktım. Hepsi oldukça sessiz kalmaya çalışıyorlardı.

"Çocuklar bir şeyler yapmalıyız." Dedim ve tekrardan Eric'e doğru baktım.

"Hadi Eric! Döktür bakalım. Bu işleri genelde sen yaparsın."

   Eric hepimize teker teker bakıyordu.

"Eğer yapmaya çalıştığımız şeyi anlamış olsaydım....o zaman bir plan yapabilirdim."
"O kadın...Stella..Bella'ya herhangi bir zarar verebilir. O yüzden ilk işimiz onları öldürmek olmalı. Tessa'yı ve Stella'yı." Dediğimde David tuhaf bir şekilde Ed'e doğru bakmıştı.

   O sırada Jessica karşısına doğru baktı ve gözlerini büyüttü.

"Bence şimdi yapmış olabilir." Dediğinde hepimiz de onun gösterdiği yere doğru bakmıştık.

   Bu o idi. Stella. Elindeki sopayı arka tarafa koyduktan sonra arabasına binmiş ve oradan ayrılmıştı.

  Hepimiz tuhaf bir şekilde birbirimize doğru baktık ve hızlı hareketlerle arabadan indik.

  Ormanın içerisine doğru koşmaya başladık. Ben, David ve Ed önden diğerleri arkamızdan geliyorlardı.

Nihayet çıktığım evin önüne ulaştığımızda etrafımıza doğru bakındık. Kate'in bağırmasıyla hepimiz ona doğru bakmıştık.

"Çocuklar! Şuna bakın!" Diye bağırdı ve oraya doğru ilerledi. Yerde biri yatıyordu. Suratını iyice gördüğümde gözlerimi büyüttüm.

"Bu o adam!" Dedim kendi kendime.

   Ed adama doğru yaklaştı.

"Ölmüş mü?" Diye sordu David.

  Ed kafasını kaldırdı ve ona doğru baktı. Ardından adama doğru baktı.

"Hayır nefes alıyor! Sadece bayılmış olmalı." Dedi Ed ayağa kalkarak.

   O sırada bağırmaya başlamıştım.

"Bella!"
"Bella!"
"Bella!"

   Ama hiçbir şekilde ses yoktu. O sırada yukarıdan bir şeyin David'in üzerine düşmesiyle neye uğradığımızı şaşırmıştı. Bu bir bedendi.

  David bağırıyordu.

"Alın şunu üzerimden!"

  Ed ve Eric hızlı bir şekilde adamı üzerlerinden alırken ben de onu yerden kaldırdım. David üzerini çırptıktan sonra adama doğru baktı.

"Hey, bu o adam! Şu bahsettiğin kişi olmalı. Neydi o adamın adı?"
"Stefan.." Diye tamamladı Ed.

   Birbirimize doğru bakmıştık. Kate o anda burnunu kapatıp öğürmeye başlamıştı.

"Aman tanrım! Şu kokuyu alıyor musunuz?"

  Aynı zamanda Jessica ve Eric de aynı kokuyu almış olmalıydılar ki burunlarını tutuyorlardı.

Etrafıma doğru bakındım. Kokunun bana gelmesi ile burnumu kapatıp öğürmeye başladım.

"Aman tanrım! Bu koku da ne?" Diye sordum. Ed ile birbirimize doğru baktık. Ardından herkes etrafına bakmaya başlamıştı. Bir yerden ayak sesleri geliyordu.

  Seslenmeye başladım.

"Bella sen misin?" Dedim elimi burnumdan çekmeden.

"Çocuklar koku daha da fazlalaşıyor." Dedi Jessica yakınarak. İşte o anda karşımıza çıkan şey ile ne olduğumuzu şaşırmıştık.
  

    Kocaman bir yaratık karşımızda durmuş, gri büyük gözleriyle ve pis kokusuyla bize doğru bakıyordu....