Kurtlar Arasında (4. Kitap)

41. Bölüm

    Ders çıkışında hızlı bir şekilde kitaplarımı toparladım ve kimseye bir şey söylemeden Bayan Will'in arkasından çıkarak koşmaya başladım.

"Bayan Will!" Diye seslenmem ile bana doğru dönmüştü.

   Kaşlarını çatarak bana doğru ilerlemeye başlamıştı.

"Winston? Her şey yolunda mı? Ders ile ilgili bir şey soracaksan..."
"Sizinle konuşmam gerekiyor efendim. Bu çok önemli bir konu ve.." Etrafıma bakındım.

"Yalnız olmamız gerekiyor."

   Kafasını olumlu anlamda salladı.

"Neden odama gitmiyoruz?" Diye sordu ve arkamdan gel hareketini yaparak yürümeye başladı.

    Yavaş bir şekilde içeriye doğru girmiştim. Bayan Will önce kapıyı kapattı. Daha sonra elindekileri masasının üzerine koydu ve sandalyesine oturdu.

"Otursana Bella. Belin ağrıyacak."
    Dediğini yaptım ve oradaki koltuğa doğru kendimi bıraktım.

"Pekala benimle ne konuşacaktın?"

   Bir süre beklemiştim.

"Ben...."

   Yere doğru baktım. Bundan her ne kadar emin olsam da sanırım yüzleşecek cesareti kendimde bulamıyordum.

"Ben yalnızca sınav notumuzu sınıf içinde gösterdiğimiz performanslara göre mi vereceksiniz merak etmiştim." Dedim yarım bir şekilde gülümseyerek.

   Gözlerini kapattı ve dudağını yaladı.

"Hadi ama...konunun bu olmadığını ikimizde çok iyi biliyoruz." Dedi ellerini masaya doğru koyarak. Masadaki ellerine doğru baktığımda o şeyleri görmüştüm. Benim pençelerimin iki katını.

   Gözlerimi onun suratına doğru sabitledim.

"Bunu uzun bir süredir tahmin ediyordun...kokum beni ele verdi değil mi Winston?"

   Bir şey dememiştim. Yalnızca bakıyordum.

"Neyse ki diğerleri senin kadar  değiller."
"Demek bizi bunun sayesinde uyutuyordun ha?? Bakışlarınla bizi etkiliyordun. Bunu defalarca yaptın..."
"Başka ne yapabilirdim ki? Sırrımın açığa çıkmasını istemem."

   Ayağa kalktı ve yanıma doğru geldi. Bunu yaptığında ben de ayağa kalkmıştım. Etrafımda dolanmaya başlamıştı. Bir yandan da saçlarımı parmağında dolayıp bırakıyordu.

"Sırrını birine söyleyeceğimi düşünüyorsan yanılıyorsun..."
"Elbette kimseye söylemeyeceksin.." Dedi sırıtarak.
"Delta!" Bunu söylerken gözlerimin içine doğru bakmıştı. Sanki gözlerimi sömürmeye çalışıyordu.

   Kafamı salladım ve gözlerimi ondan ayırdım.

"Kanından bir miktar almalıyım Will."
"Ah öyle mi? Peki bunu istediğinde sana vereceğimi de kim söyledi?" 

   Bunu söylediği anda ani bir hareketle kolundan tuttum ve sert bir şekilde duvara dayadım.
   Dişlerimi sıkarak konuşmaya başlamıştım. 

"Arkadaşım ölüm döşeğinde Will. İstersen bunu tartışmayalım." Dedim dişlerimi ona doğru göstererek.

   Hiç beklemediğim bir anda beni çevirdi ve kenara doğru fırlattı.

"Beni tehdit edecek güçte olduğunu sanmıyorum. İstersen bunu hiç tartışmayalım!"

   Saçlarımı önümden çektim ve ona doğru baktım.

"O kana ihtiyacım var. Ne olursa olsun."

   Bana doğru yaklaştı ve kulağıma doğru eğildi.

"Eğer bunu karşılıksız yapacağımı düşünüyorsan yanılıyorsun Winston."

   Doğruldum ve gözlerimi devirerek ona baktım.

"Nedir o?"
"Stella'nın bedenini istiyorum."