TILSIM

1.Bölüm

Medya: Twenyt one pilots - Heathens

Yazar Notu: Birine buradan teşekkür etmem gerektiğini düşünüyorum. hem bu hikayemin, hem de bazı one shotlarımın kapaklarını kendisi yapma inceliğini gösterdi. (Teklif, Wedding Dance) teşekkür ederim kuzu ellerine sağlık cocovio çok seviliyorsun. <3 <3<3

*****

Luhan, elindeki fırından yeni çıkmış sıcak ve taze keklerle birlikte pastaneden çıkarken, dün gece kardeşiyle yaşadığı tartışmayı düşünüyordu. Kardeşinin yaşadığı sokağa saptığında, koca bir nakliye kamyonunun yolu kapattığını fark etmişti. Zaten dar olan sokakta adım atacak neredeyse yer yoktu.

Dar bir aralık dışında geçecek bir alan kalmadığı için biraz zorlanarak, biraz da söylenerek oradan geçmeye başladı. Tam geçmeyi başarmışken, dikkat etmediği için ayağı yerdeki küçük kutulardan birine takılmıştı. Dengesini sağlayamadığı için kaldırıma kapaklanacak iken, biri onu tutarak doğrulmasına yardım etti.

Başını kaldırıp baktığında, hayatında daha önce hiç görmediği kadar etkileyici bakışlarla karşılaştı. Luhan bir anlığına nutkunun tutulduğunu hissetti ve o anda ne söyleyeceğini unutmuştu. Kafasını toparlaması biraz sürse de, gülümsemeye ve kendisini o durumun tuhaflığından kurtaracak bir şey düşünmeye çalıştığı esnada kendisine yardım eden adamın sorusunu duydu.

"İyi misiniz?"

"Ne?"

Sehun, tepkisiz ve soğuk bir ifade ile sorusunu yinelemişti. Karşısında duran kişinin şaşkın davranışlarına anlam veremiyordu.

"İyi olup olmadığınızı sormuştum."

"E-Evet, iyiyim teşekkür ederim. Kamyon yolun neredeyse tamamını kapladığı için, yerdeki kutuyu fark etmemişim. Neredeyse yere kapaklanacaktım. Tekrar teşekkür ederim."

"O zaman bunun için sizden özür dilemem gerek."

Luhan, şaşkın bir şekilde bu hoş adamın ne demek istediğini anlamaya çalışıyordu. Çünkü ona göre ortada özür dilemesini gerektirecek bir durum yoktu.

"Anlamadım?"

"Bu nakliye kamyonunun yolu kapatmasının nedeni ne yazık ki benim, önünde durduğumuz binaya yeni taşınıyorum da."

"Taşınıyor musunuz? Hangi kat?"

Sehun, önünde durduğu binanın çatı katını göstermişti. Yüzü hâlâ ifadesiz ve donuktu. Bakışları çok etkileyici olsa da soğuk bir duruşu vardı.

"Çatı katına. Sizde mi bu sokakta oturuyorsunuz?"

Bu soruyu öylesine sormuştu. Aslında sokak ortasında sohbet etme havasında kesinlikle değildi. Ama kabalık etmek de istemiyordu. Luhan, hemen Sehun'un gösterdiği binanın, tam karşısında ki binayı göstermişti.

"Ben değil, ama kardeşim burada yaşıyor."

Sehun, anladığını belirterek başını sallamıştı. Saatine bakarak, eşyaları taşımaya devam eden görevlilere baktı.