TILSIM

9.Bölüm

YN: Herkese Merhaba. Ofisten geç çıktım, o nedenle bölüm bu saate kaldı kusura bakmayın. siz sınırı geçtiğiniz için, her zaman ki gibi sözümü tutarak bölümü atıyorum. 

Sınır Beğeni +40 Yorum +30   

Sınırı geçerseniz ne olacağını biliyorsunuz söylememe artık gerek yok sanırım. pamuk eller klavyeye. 

Keyifli okumalar...

*-*-*-*-*-*-*-*

Jongin, gördüğü manzara karşısında adeta tutulup kalmıştı. Sanki o anda yer ayaklarının altından kayıp gidiyor ve boşlukta sallanıyormuş gibi hissediyordu. Sehun ise, şaşkın bir şekilde Jongin'in yüzüne bakakalmıştı.

Aniden Jongin'in şahit olduğu sahnenin, ne kadar yıkıcı olduğunun farkına varmış ve dudaklarını kıpırdatıp, ağzını açtığı anda Victoria, olayı daha da zora sokan bir şey yapmıştı.

Sehun'un yanına gelip beline sarıldı ve omuzuna küçük bir öpücük bıraktı.

Jongin, O sırada daha fazla orada dikilerek, paramparça olduğunu göstermek istemediği için hızla oradan uzaklaştı. Sehun, yaşadığı şaşkınlığı hızla üzerinden atarak hemen peşinden gitti ve kolundan tutarak, onu kendisine doğru çevirip, gözlerinin içine baktı.

Göz göze geldikleri anda Jongin, kolunu hırsla çekip Sehun'un elinden kurtuldu. Gözleri dolmuştu. Asansörlerin durduğu kısma hızla giderken, Sehun koridorun ortasında öylece kalakalmıştı.

Ne peşinden gidebiliyor, ne de kıpırdayabiliyordu. Jongin, asansöre binip gözden kaybolurken, kararını verdi ve odasına geri döndü.

Victoria'nın orada olduğuna aldırmadan altındaki havluyu çekip çıkarttı ve altına hızla bir kot pantolon, üzerine de bir tişört geçirip, yine hızla odadan dışarı çıkmıştı. O kadar dalgındı ki ayakkabı bile giymeden asansörlere doğru koşturdu.

Jongin'in hangi katta indigini görmüştü görmesine, ama hangi odada kaldığını bilmiyordu. Şansını deneyecekti. Asansör alt kata indiğinde, Jongin'in bir odanın kapısının önünde durmuş elini kapının üzerine dayayarak öylece dikildiğini görünce, neredeyse kalbi duracaktı.

"Jongin!"

Jongin, sesin sahibine dönüp bakmak yerine, önünde durduğu kapının kilidini açıp içeri girdi ve kapıyı da arkasından kapattı.

Sehun, kapının önüne gelip bir süre kapıya baktı. Derin bir nefes alıp kapıyı çaldı. Jongin, kapının dibine çökerek oturmuş, boşluğa bakıyordu.

Defalarca kapıyı çalıp Jongin'e seslense de, sonuç alamamıştı. Alnını ve sağ elini kapıya dayayarak gözlerini kapattı.

"Üzgünüm..."

Dedi Jongin'in kendisini duyması umuduyla. Kendisini çok kötü hissediyordu, odasına geri dönerken, kafasında bu durumu düzeltmek için olası çözüm yollarını tartıyordu.

Odaya geri döndüğünde, Victoria'nın hala giyinmemiş bir şekilde yatağın üzerine uzandığını görmüştü.

"Bu adam da kimdi Sehun?"

"Bence artık giyinip gitsen iyi olacak Victoria!"

Arkası ona dönük, pencereden dışarıyı seyrediyordu. Morali hiç olmadığı kadar bozulmuştu.

"Bana onun kim olduğunu söylemeyecek misin Sehun?"

Yatağın üzerine iyice yayılmış ve cüretkâr bir biçimde ona bakıyordu. Sehun, hızla ona doğru dönüp sertçe yüzüne baktı. Victoria, sorduğu sorunun cevabını istemeden de olsa onun gözlerinde görmüş ve neler olduğunu anlamıştı.