Forbidden Love (ON HOLD)

Chapter 20 Xyriel

>>>chapter 20 na...please comment kung ano tingin nio sa story ko...kahit negative po...I just need an advice kung need ko pa ng improvement. If you like my story, hit the like and vote button...thank you guys!!!

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Hinabol ko yung lalake at nung naabutan ko na…

“Pre…” tinignan niya ako nung lalake. Ngumiti naman ako. “Ahm…favor naman. Baka pwede mahiram gitara mo.” Sabi ko. Tumingin siya sa gitara niya then sa akin.

“bakit?” tanong niya na parang inoobserbahan ako. Tinapik siya ng kasama niya na may hawak na white cane na para lang sa mga bulag.

“Jian...anong problema?” Sabi nung lalake na naka shades.

“Wala…may nanghihiram lang ng gitara…” sabi nung hinihiraman ko tas tumingin uli sa akin. Napatingin ako dun sa lalakeng nakashades.

“bu-bulag ka?” bigla kong natanong. Nagulat ako sa bigla kong nasabi.

“Eh ano naman sayo…” parang nairitang tanong nung may hawak ng gitara.

“I’m sorry for asking such a stupid question.” Sabi ko. Ngumiti yung lalakeng bulag.

“Nah…it’s alright. Anyway…pwede mo hiramin itong gitara. Di naman namin gagamitin. Ibalik mo anytime. Dito lang naman kami.” Sabi niya sabay tapik uli dun sa kasama niya.

“salamat. Ibabalik ko rin agad.” Sabi ko. Tinitignan lang ako ng kasama niyang lalake.

“Don’t mention it.” Sabi nung lalake. Ngumiti ako at umalis na.

I want this day to be memorable sa aming dalawa ni Xandra dahil alam kong unti-untin nang lumalala ang sakit ko.

Binalikan ko si Xandra sa pinag iwanan ko sa kanya. At nung medyo malapit na ako at di pa niya ako napapansin, sinimulan ko mag strum nng gitara. Napalingon siya at nagulat nung nagsimula na ako lumapit habang kumakanta ako.

Maybe it’s intuition

But some things you just don’t question

Like in your eyes

I see my future in an instant

and there it goes

I think I’ve found my best friend

I know that it might sound more than

a little crazy but I believe

[chorus:]

I knew I loved you before I met you

I think I dreamed you into life

I knew I loved you before I met you

I have been waiting all my life

There’s just no rhyme or reason

only this sense of completion

and in your eyes

I see the missing pieces

I’m searching for

I think I found my way home

I know that it might sound more than

a little crazy but I believe

I knew I loved you before I met you

I think I dreamed you into life

I knew I loved you before I met you

I have been waiting all my life

Nung natapos na yun, ngumiti ako sa kanya. Ngumiti siya sakin at pumalakpak.

“ang galing kumanta!” tapos kinuha niya yung cam at kinuhanan ako. Tumawa ako.

“Nasurprise kaba?” tanong ko. Tumango siya at nakangiti.

“Super surprise…first time kasing may gumawa nun para sa akin.” Sagot niya.

“dapat lang!” sabi ko. Tumawa kaming dalawa.

“Ano ba yan…ikaw may surprise sa akin ako wala…” nakasimangot na sabi niya. Ngumiti ako at tinawag siya.

“Gusto mong masurprise ako?” tanong ko. Para naman siyang nagtaka.

“Bakit may naisip ka bang ipang surprise ko sayo?” tanong niya. Tumango ako. Tinuro ko ag pisngi ko.

“bigyan mo ako ng surprise kiss sa cheeks.” Sabi ko ng pabiro. Sumimangot siya. Tumawa ako. Ang cute niya talaga pag niloloko. Napatingin ako sa ferris wheel. Ang taas…gusto ko siya ayain dun. Nagulat ako nang bigla nalang…Napalingon ako kay Xandra. Nakayuko siya at parang hiyang-hiya sa ginawa niya.

“ano! Wag ka tumingin ng ganyan! Sabi mo bigyan kita ng surprise kiss sa cheeks! Ginawa ko lang naman sinabi mo eh!” sabi niya na pulang pula na at di makatingin sa akin. I swear…I laughed so hard na sobrang sakit na nung tiyan ko eh ayaw ko parin tumigil. Lalo siyang sumimangot at magsasalita pa sana siya pero bigla ko siyang niyakap. Sobrang higpit…

“I’m sorry for laughing so hard…but Xandra I swear…that is the best surprise I ever had. Thanks. I’m really surprise and really happy at the same time.Thank you…” sabi ko at di ko na napigilang maiyak pero hindi ako umalis sa pagkakayakap ko sa kanya. I hugged her tightly. I wish to stay forever by her side…kung sana mawala na itong sakit na ito…

After that unforgettable date namin ni Xandra, pumunta ako sa hospital at pinuntahan si Dr. Torres. Gusto ko malaman kung ano nab a ang lagay ng sakit ko. Nung nakita niya ako, gulat na gulat siya.

“X-Xyriel iho…mabuti naman at napunta ka rito.” Sabi niya sa akin.

“Doc…please. Gusto ko po malaman gaano na kalala ang sakit ko.” Diretso kong sinabi sa kanya. Tinignan niya ako then tumango. After ng ilang pag check-up, ipina CT scan niya ako. Makalipas ang ilang oras, ay kinausap niya ako. Seryoso ang mukha niya.

“Iho…tatapatin na kita,mas malala pa ito sa inaakala ko. I really need to see your parents. May posibilidad na di na kayanin ito ng radation o chemo therapy.”

“Please doc…hindi pwedeng malaman ito ng magulang ko. Parang awa niyo napo. Ayokong mag alala sila.” Pakiusap ko. Umiling siyat yumuko.

“This is a serious matter. Hindi pwedeng hayaan lang ito. I’m sorry iho pero sa ayaw at sa gusto mo, hahanapin ko ang magulang mo.” Pagpipilit niya.Dahil sa wala na akong magagawa, umalis nalang ako ng ospital.

Pagdating sa bahay, sinalubong agad ako ni Xandra.

“Hi Xyriel! Saan ka galing?”

“Xandra…please not now. I’m not in the mood.” Sagot ko sabay lakad sa loob.

“Bakit? May problema kaba?”

“Wala…I just want to rest…” hinawakan niya ako sa braso at tinignan.

“X-xyriel?”

“XANDRA ANO BA! SINABI KO NA SAYO DIBA WALA AKO SA MOOD!” sigaw ko. Natulala siya sakin. Nabigla rin ako. “X-Xandra…I’m sorry…”

“H-hindi…ako ang dapat humingi ng pasensiya…”sabi niya tapos aalis na saa siya pero hinila ko agad siya at niyakap.

“I’m sorry…I didn’t mean to do that. I’m really sorry.” Sabi ko.

“Xyriel…kung may problema ka, andito lang naman ako eh tutulungan kita. Susubukan kong makatulong.” Sabi niya. Ngumiti ako.

“Sapat kana para masolve ang problems ko.Kaya sana wag na wag kang aalis sa tabi ko Xandra.” Niyakap din niya ako at tumango.

“Hinding-hindi ako aalis sa tabi mo…pangako yan.” I smiled. Napaka ironic…siya hindi aalis sa tabi ko pero ako…malapit nang umalis sa tabi niya…