TWENTY-FOUR: THE RESCUE

487 24 5
                                    


A/N: Dedicated to one of my ever so sweet daughter na nakilala ko dahil sa wattpad, sya din ang nag edit ng picture na andto and isa sa mga taong di nakakalimutan ang stories ko kahit ang tagal ng di ako nakapag update.. para sa inyo to guys na kagaya ng anak anakan kong si WattyKyu19 di pa din sinusukuan ang Pandora, Iloveyou all guys..


Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


"Aedan!" I turned around ng marinig ko ang isang pamilyar na boses, It's that voice that I've been longing to hear for days now ..

"I'm here" Muli akong napalingon ng marinig ko mula sa ibang direksyon ang boses nito, but she's nowhere to be found, I can only see darkness..

"Stella?" I called but my voice just bounced back, "Where are you? Stella!" I turned around but immediately closed my eyes blinded by the sudden light, "Aedan!" Isang pamilyar na boses ang nag pabalik sakin sa ulirat, dahan dahan kong minulat ang aking mga mata only to be greeted by some familiar faces, but still she's not here "Nananaginip ka Ae-ae" Pag aalalang sambit ni Sasa na nakatayo sa tabi ng hospital bed na hinihigaan ko. "What happened?" Nasapo ko agad ang ulo ko sa naramdamang hilo ng biglaang pag upo. "Where's Stella?" I asked still feeling a little dizzy, "She's gone Ae ae" tila nabingi ako sa salitang lumabas sa bibig niya, "I'm sorry Aedan" Napatingin ko kay Bradford na nakaupo sa kabilang kama, may benda ang buong katawan nito na tila napuruhan sa naging labanan.

"What are you sorry for?" I scoffed "We tried Aedan, but we failed" Bradford added, he looked down full of sorrow in his eyes, his hands bailed into a fist, that's when I realized they're saying the truth.

I stood up, "Where are you going Ae ae?" Sasa asked supporting my shoulders "I'm going to see Stella" I answered "What? I just told you. She's gone Ae ae, she's not coming back" tila nagpantig ang tainga ko sa narinig "Just let me go!" I moved my hands away from her grip at nag dire-diretsong lumabas ng Infirmary.

I lean on the walls habang dahan dahang tinatahak ang daan patungo sa girls dormitory, my visions are blurry and my head felt like splitting in half, "Aedan!" Napalingon ako sa likuran ng marinig kong may tumawag sa pangalan ko, I squinted my eyes and saw a familiar figure running towards me, her long black her swayed with the wind, naaninag ko pa ang bandang unahan ng buhok nito na naging kulay nyebe dahil sa pag kapanganib ng buhay nya sa mga kamay ko noon, agad akong inalalayan nito upang makatayo ng maayos "Ano bang ginagawa mo? Hindi ka pa okay" Saad ng malambing nitong boses na ngayon ay bakas ang pag aalala.

Slowly I moved my hand towards her face, my fingertips traces her beautiful face "S-Stella? Sabi ko na nag bibiro lang sila" I smiled faintly, I don't know if this is real or my imaginations are just playing tricks on me, maybe I'm still dreaming "Let's just go back to the infirmary first, okay?" Pagaalala nitong sabi, I slowly nodded my head not removing my gaze from her face, Scared that if I close my eyes, she'll be gone again.

Pandora University: School for Gifted TeensTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon