Wissel - Kasper Dolberg, Donny van de Beek

Hoofdstuk 3

Hoofdstuk 3

Na een leuke avond gisteren was het vandaag weer tijd om naar school te gaan. Mara had een zware dag en was dan ook blij dat ze weer thuis was. Nadat ze haar fiets in het houten schuurtje in de achtertuin van hun hoekhuis had gezet, liep ze door de tuin heen richting de keuken. 

Onderweg kwam ze een voetbal tegen. Mara gooide haar tas en jas op de grond en begon met hooghouden, het ging al steeds lekkerder, vorig seizoen was 10 keer haar record, nu haalde ze al makkelijk hoger dan 100. 

'Oefening baart kunst zie ik,' Jonas kwam nu ook de tuindeur doorgelopen, hij stond onhandig klem tussen de schutting en zijn fiets. 

Mara liet de bal weer op de grond landen een keek vermaakt richting haar broer. 'Soepel hoor Joon'. 

Jonas zuchtte en liet toen zijn fiets maar op de grond vallen. 'Ik krijg die deur ook nooit dicht als ik met m'n fiets sta.'

'Oefening baart kunst', herhaalde Mara nu zijn opmerking van net. 

Haar broer worp haar een neppe glimlach toe en gooide de tuindeur dicht. Nadat hij zijn fiets in de schuur had gezet kwam hij ook het verhoogde terras op lopen. Jonas gooide zijn tas naast die van Mara en zei toen 'Hier, paas eens.' 

Mara schoot de bal naar hem toe en zo stonden ze een tijdje hoog te houden in de tuin. Het was heerlijk weer, eindelijk. Na zo'n koude, lange winter was Mara wel toe aan dit zonnige lenteweer. En trouwens ook aan vakantie, over een weekje hadden ze dan eindelijk voorjaarsvakantie, ze ging niet op vakantie met haar familie, maar ze had met Famke al afgesproken om een hoop leuke dingen te gaan doen.

Na een tijdje kwam hun moeder de tuin in gelopen. 'Hey jongens, hoe was jullie dag? Moeten jullie niet even wat drinken? Zal ik thee zetten?' 

'Ja lekker mam' beantwoordde Jonas haar laatste vraag, ook Mara knikte, daar was ze wel aan toe. 

10 minuten later kwam haar moeder dan ook de tuin ingelopen met een dienblad. Drie koppen thee en een pak koekjes zette ze voor Mara en Jonas neer op de tafel van de loungebank. 

'Zo, en nu wil ik weten hoe jullie dag was'. 

Jonas begon met vertellen over zijn examentrainingen die dag. Hij zat in 6 vwo, Mara in 5 vwo op dezelfde school. Mara was precies anderhalf jaar jonger dan haar broer, ze hebben gelukkig altijd al een goede band gehad met elkaar, ze zou niet weten wat ze zonder Jonas zou moeten.

Na een tijdje was Jonas klaar met vertellen en wendde haar moeder zich tot Mara. 'Ik had trouwens een mail Maar, van Bart, of Famke het had doorgegeven van het afspraakje van vanavond?' 

'Oohja,' Mara knikte bevestigend. 'hij vroeg of Fam en ik even langs konden komen voor de training vanavond, hoelaat moeten we er zijn?' 

'Half zeven volgens mij,' antwoordde haar moeder, 'We zullen dus even wat vroeger moeten eten vanavond.' 

Typisch iets waar alleen haar moeder zich druk om kon maken. Het tijdstip waarop ze konden eten.. Mara maakte zich vooral druk over wat Bart te zeggen had. 

'Stond er ook in waarvoor het is?' vroeg Jonas nieuwsgierig. 

'Nee, maar het leek wel belangrijk, we horen het vanavond dan wel van je hè, Maar?' 

'Ja', zei Mara in gedachten, ze zat er nog steeds over in wat het nou kon zijn.

Die avond kwamen Famke en Mara precies om half 7 aan bij de fietsenrekken van Buitenveldert. Het was druk op de club met trainende F'jes en wachtende ouders. Mara en Famke baanden zich door de drukte een weg naar de kantine waar Bart waarschijnlijk op hen stond te wachten. Dat was inderdaad het geval. Hij nam de meiden mee naar een van de kantoortjes in de gang van de bestuurskamer.

'Ga zitten meiden,' knikte Bart, Mara en Famke schoven een voor een hun stoel naar achter en gingen zitten. Gespannen keken ze naar hun trainer. 

'Ik heb goed nieuws voor jullie meiden,' begon Bart zijn verhaal. Mara en Famke slaakten een zucht van verlichting. 

'Ik heb met Edwin Menig gesproken,' ging hun trainer verder, 'jullie kennen hem toch wel?' 

De meiden knikten, natuurlijk kenden ze die, Edwin Menig was de trainer van de MO19 selectie, een van de beste en sterkste meidenteams die Buitenveldert, maar ook Amsterdam had.

'Volgend jaar schuiven jullie natuurlijk officieel door naar een van de meiden onder 19 teams, maar Edwin was nu al naar versterking op zoek voor zijn team..' Bart nam even een pauze en keek beide meiden doordringend aan.

'Nu zijn er natuurlijk genoeg andere O19 meiden teams op de club waar hij meiden vandaan kan halen, maar hij wilde eigenlijk ook eens bij de O17 gaan kijken... iets met jonge talenten gaf hij als reden.' Bart pauzeerde even. 

'Ga nou maar verder' zei Famke ietwat geïrriteerd, ze schoof wat heen en weer op haar stoel. Ook Mara wist niet meer hoe ze moest zitten van de spanning. Wat wilde Bart hier nou precies mee zeggen? 

'Nu zou het veel logischer lijken om dan iemand van de MO17-1 te vragen,' vervolgde Bart zijn verhaal, 'Maar Edwin kent Rens goed, en Rens vertelde hem dat het zeker de moeite waard was om ook even bij ons team te komen kijken. Dus heeft Edwin ons team de laatste weken gevolgd.' Mara en Famke keken elkaar verbaasd aan, ze snapte echt niets van deze situatie, waarom zou Edwin Menig, de trainer van de MO19-1, het beste team van hun club, met zulke goede voetbalsters, hun team gaan volgen? En waarom hebben Famke en Mara dat allebei niet doorgehad? 

'Dus wat wilde je ons hier nu precies mee zeggen?' vroeg Mara wat angstig aan hun trainer.

Ik hoop dat jullie het verhaal tot nu toe een beetje leuk vinden. Ik ben zelf ook nog een beetje aan het experimenteren wat nou het leukste is om te lezen en schrijven. 

Tot nu toe nog niet veel Ajax en spelers :( Sorry daarvoor, maar daar komt snel verandering in!