Wissel - Kasper Dolberg, Donny van de Beek

Hoofdstuk 17

Mara Janzen

Of je was gewoon bij mij pizza komen eten ;)

Meteen kreeg Mara een appje terug. 

Donny van de Beek

Klinkt goed! Dat doen we de volgende keer 

Glimlachend legde Mara haar telefoon terug op het bed. Snel richtte ze haar aandacht weer op Famke, die toch wel een beetje sneu tegenover haar zat. 

'Ga met hem praten,' adviseerde ze haar, 'Als jullie elkaar de hele tijd negeren komt het sowieso nooit meer goed.' 

'En hoe moet ik dat regelen?' vroeg Famke zich af. 

'Zo,' Mara griste de telefoon naast Famke weg en opende het gesprek met Vaclav. 'Stuur hem een appje en vraag hem wanneer hij dit weekend kan.' 

'En wat als hij niet reageert?' 

'Ik weet zeker dat hij reageert, en anders gaan we iets anders verzinnen.' Mara drukte Famke's telefoon terug in haar hand. 'Typ zelf maar.' 

De volgende ochtend stonden ze alweer vroeg op het voetbalveld voor de warming-up.  Mara deed vandaag extra fanatiek mee, want Karlijn was nog steeds geblesseerd, en dus zou er een andere middenvelder starten. Ze hoopte dat ze na haar vorige invalbeurt een goede kans zou maken. 

Een kwartiertje later zat het hele team dan ook in de kleedkamer nieuwsgierig naar hun trainer te luisteren. 

'En dan geef ik jullie nu de opstelling, ik wilde het vandaag een keertje iets anders gaan doen.' 

Meteen lette Mara goed op en keek ze verwachtingsvol naar de namen die hun trainer nu een voor een op het bord schreef. De keepster bleef hetzelfde, zoals ze al verwachtte, maar meteen de eerste naam die hij in de verdediging schreef was een verrassing. 

'Famke, jij begint vandaag centraal achterin,' meldde Edwin. Mara draaide haar hoofd in de richting van haar vriendin die met een nerveuze lach op haar gezicht naast haar zat. 

'Na vandaag komt er niemand anders meer op die plaats te staan,' fluisterde Mara bemoedigend in de oor van Famke. Ondertussen was de trainer alweer verder gegaan met de opstelling. 

'Mara, jij start weer centraal in het midden, vorige keer heb je laten zien dat je dat super doet!' 

Toch wel een beetje verrast keek Mara op, ze hoopte dan wel dat ze er in zou staan, maar officieel was ze nog steeds een rechtsmidden en er waren zoveel andere meiden in het team die prima centraal midden konden staan. 

Famke keek haar met een brede glimlach aan. Als ze samen in het veld stonden waren ze nóg beter, dat wisten ze allebei. 

Toen de scheidsrechter het veld op liep was er nog een verrassing voor Mara. Want in de hoek waar hij vandaan kwam zag ze twee jongens enthousiast staan zwaaien. 

'Dat zijn Donny en Appie!' hoorde Mara Famke achter zich roepen. Mara had de hint van Famke niet eens nodig, want het blonde hoofd van Donny herkende ze uit duizenden. En het was wel logisch dat Appie degene was die er naast stond. Al had dat natuurlijk eigenlijk Vaclav moeten zijn...

Nog snel zwaaide Mara terug voor het fluitsignaal van de scheidsrechter klonk. Nu had ze haar focus weer helemaal op de wedstrijd. 

Ik heb echt enorm lang niet geüpdatet, het spijt me daarvoor. Ik weet ook niet precies waar het aan lag, ik had geen tijd, geen inspiratie, maar ik merk dat die inspiratie steeds meer komt. Ik hoop dus dat ik de komende tijd weer meer kan en ga schrijven! 

Ook wil ik even zeggen dat ik heel blij ben met alle lezers en votes! Ik vind het heel leuk om te zien dat zoveel mensen mijn verhaal lezen (dat had ik van tevoren echt niet verwacht) en dat geeft me ook zeker motivatie om door te gaan! X