Wissel - Kasper Dolberg, Donny van de Beek

Hoofdstuk 13

'Hey,' Jonas kwam de keuken binnengelopen terwijl Mara haar ontbijt aan het klaarmaken was. 'Hoe was het gisteravond?' 

Mara's ochtendhumeur verdween als sneeuw voor de zon toen ze weer terug dacht aan gisteren. 'Het was top,' vertelde ze dan ook dromend aan haar broer terwijl ze haar laatste cracker smeerde. Jonas leek geen genoegen te nemen met dat antwoord, want toen ze aan tafel ging zitten schoof hij meteen de stoel tegenover haar naar achter. 

'Wat hebben jullie gedaan?' vroeg hij terwijl hij ging zitten en een cracker van haar bord stal. 

'Dat gaat jou niks aan,' zei Mara terwijl ze de gestolen cracker uit zijn handen griste. Dat had ze beter niet kunnen doen, want nu zaten heel haar handen vol met boter en de cracker lag in stukjes op de tafel.

'Hmm jammer,' vond Jonas. Hij liep naar de keuken om waarschijnlijk zijn eigen cracker te gaan smeren. 

'Neem ook even een doekje voor mij mee,' riep Mara hem nog achterna terwijl ze de overgebleven stukjes in haar mond propte. 

'Alleen als jij verteld wat jij gister met Donny hebt gedaan,' Jonas draaide zich grijnzend om. 

'Chantage,' mopperde Mara die totaal geen zin had om op te staan. 'Oke dan, pak eerst dat doekje maar.' 

Veel te laat kwam Mara aan bij de plek waar ze altijd afsprak met Famke om naar Buitenveldert te fietsen. Door het gesprek met Jonas was ze helemaal de tijd vergeten. Famke was zelfs al doorgefietst zag ze. Twee keer zo snel als normaal fietste Mara het laatste stuk en rende ze de kleedkamer in. Zoals ze al verwacht had was iedereen al bijna klaar met omkleden toen zij uiteindelijk haar shirt uit de tas viste. 

Met nummer 14 op haar rug liep Mara het veld op voor de tweede helft. Ze stond er weer niet in vandaag, maar ze hoopte op een invalbeurt aan het einde van de wedstrijd. Hun team stond inmiddels met 1-0 voor, dus er was best kans dat ze er straks in zou komen. 

5 minuten nadat het startsignaal voor de tweede helft van de wedstrijd had geklonken zakte hun belangrijkste middenvelder Karlijn op de grond.  Edwin stond meteen bezorgt op toen ze schreeuwend naar haar enkel greep, het zag er niet naar uit dat ze nog verder kon spelen. Dit zou de wedstrijd opeens een andere wending kunnen geven, zonder Karlijn op het middenveld werd het eigenlijk nooit wat. 

'Tess, Nikki, Mara, warmlopen jullie!' beval Edwin de meiden op de bank. Mara voelde inmiddels de zenuwen opkomen. De kans was één op drie dat zij het veld inging. 

Karlijn was ondertussen het veld afgekomen en zat met een chagrijnig gezicht en een ice-pack op de bank. Mara was nog druk bezig met rekken toen Edwin naast haar kwam staan. 

'Mara, jij gaat er straks in. Je staat dan centraal in plaats van rechts op het middenveld, maar ik weet dat je het kan.' 

'Bedankt,' knikte Mara. Ze legde haar vest op de bank naast Famke neer die haar vragend aan keek.

'Ga jij erin?' 

Mara knikte. Ze had graag tegelijk met Famke haar debuut gemaakt, maar nu het zo uitkwam moest ze het maar zonder haar vriendin gaan doen. En misschien zou Famke er straks nog inkomen, de tweede helft was namelijk nog maar een paar minuten bezig. 

'Succes,' wenste Famke haar toe. Ze gaf Mara nog snel een knuffel. Ondertussen werden de zenuwen van Mara alleen maar erger, ze hoopte dat die minder werden als ze straks in het veld stond. 

De bal werd uitgeschoten en de scheidsrechter gaf tijd om te wisselen. 'Succes,' Edwin klopte nog snel op haar schouder voordat Mara het veld in rende en bij haar tegenstander ging staan. Vanaf nu moest ze haar voeten het werk laten doen.