Wissel - Kasper Dolberg, Donny van de Beek

Hoofdstuk 7

Maandagavond stond Mara stipt om acht uur bij de afspreekplek. Vandaag was dan eindelijk de eerste training met de MO19-1 voor Mara en Famke. Omdat ze het raar vond dat Famke er nog niet was pakte ze snel even haar telefoon erbij om te kijken of ze een berichtje van haar gemist had. Normaal was ze namelijk altijd op tijd.

Toen ze whatsapp opende was er geen berichtje van Famke. Maar wel zag ze dat Donny haar nog een appje had gestuurd.

Donny van de Beek

Hee Maar, ik wilde je nog even succes wensen voor straks. Laat zien wat je kan, ik ben trots op je! xxx

Mara kreeg een glimlach op haar gezicht toen ze het las. Wat was hij toch lief. Zondag en vandaag had ze veel met hem ge-appt, en ze begon hem steeds leuker te vinden. Snel typte ze iets terug.

Mara Janzen

Lief! dankje xx

Ze drukte net op verzenden toen Famke naast haar stopte. "Sorry, ik, ik.." begon ze hijgend, "Ik was de tijd vergeten, en toen waren m'n voetbalschoenen kwijt, en daarna was ik m'n telefoon vergeten en.." "Jajaja" lachte Mara, "kom we moeten gaan, straks komen we te laat!"

Tijdens het fietsen hoorde Mara Famke uit over zaterdagavond. "Oeehh Famke is verliehiefd" grapte ze toen Famke het hele zoenverhaal met Vaclav al twee keer verteld had. Maar Famke was serieuzer dan Mara dacht. 

"Jaa klopt, hij is zo leuk Maar" droomde Famke hardop. En Mara zag aan haar gezicht dat ze dit echt meende. "Awh lief Fam, maak er iets van! Hij vindt jou ook leuk zo te horen." 

"Ik hoop het maar, hij heeft me net  niet meer terug ge-appt toen ik vroeg wanneer we elkaar weer zouden zien.." zuchtte Famke. 

"Maak je niet druk, ga anders morgenavond met mij mee naar hun wedstrijd, Donny vroeg of ik kwam, maar als jij mee gaat, ga ik zeker!"

 "Ah serieus?," vroeg Famke terwijl ze Mara verbaasd aan keek, "Ja tuurlijk ga ik mee!" Famke zat bijna springend op haar fiets. 

Mara moest lachen om haar enthousiaste verliefde vriendin, ze twijfelde, zou ze over Donny beginnen? Maar voordat ze zelf die keuze moest maken vroeg Famke al "Huh, maar wie vroeg je nou mee zei je?"

 "Donny" glimlachte Mara een beetje verlegen, en ze voelde haar wangen rood worden. 

"Wat?! Daar heb ik je nog niet over gehoord, vertel eens mevrouwtje, is Donny de nieuwe gelukkige?!"

Nadat Mara Famke bijgepraat had over Donny kwamen ze aan bij Buitenveldert. Ze renden meteen naar de kleedkamer om hun voetbalschoenen aan te doen. Toen Mara de kleedkamer opende zag ze dat ze zeker niet te laat waren. Veel meiden waren nog bezig met hun scheenbeschermers of schoenen, en er werd luid gekletst.  Totdat een van de meiden Mara en Famke opmerkte.

 "Hee meiden! Jullie gaan met ons meetrainen toch?" vroeg ze. Ze liep naar Mara toe en stelde zich netjes voor als Izabel. 

Toen kwamen meer meiden zich voorstellen. De eerste paar namen, Lot, Anna, Daniek en Tess kon Mara nog onthouden. Maar uiteindelijk werden het er te veel. 

Nadat ze de meeste meiden gehad had ging Mara zitten naast een meisje die ze onthouden had als Anna. Snel schopte ze haar gympen uit en deed ze haar voetbalschoenen aan. Toen ze haar veters vast had vroeg Anna haar: "Jullie komen uit de meisjes onder 17 2 toch?".

Mara wist niet zo goed of deze vraag nou belangstellend of vernederend bedoelt was, maar ze antwoordde gewoon met "Ja, klopt". 

Blijkbaar was Anna echt geïnteresseerd, want meteen daarna kwam er een vragenvuur op Mara af. Hoe oud ze was, of ze al eens eerder met een ouder team meegespeeld hadden, waarom ze niet in de MO17-1 waren begonnen dit jaar, en zo ging het nog wel even door. Terwijl Mara alle vragen van Anna beantwoordde liepen ze richting het trainingsveld waar Edwin, haar nieuwe trainer, al klaar stond. 

Een beetje vermoeid liepen Mara en Famke richting de rand van het veld, waar hun flesjes water lagen. Voordat ze de training met een partijtje af gingen sluiten mochten ze eerst nog even snel wat gaan drinken. De rest van het team liep ook achter hun aan naar de kant. 

Mara vond het leuk in dit team, de training was misschien iets zwaarder dan ze gewend was, maar ze kon het niveau goed aan en volgens Edwin had ze al een paar mooie acties laten zien. Daar was ze blij mee, zelf vond ze het ook lekker gaan. De meiden uit het team waren ook allemaal heel aardig voor hen, en zeker met Anna klikte het goed. 

Nu kwam Anna ook weer naast haar staan. Terwijl Mara de dop weer terug op haar flesje draaide wees Anna naar de overkant van het veld, "Die jongens daar, zijn die voor jou gekomen?". 

Mara keek  naar de plek waar Anna net heen wees, en gaf toen Famke een duw in haar zij. "Fam, daar staan Donny en Vasa!" Ook Famke keek verbaasd toen ze de jongens zag staan. Het leek Donny en Vaclav nu ook op te vallen dat Mara en Famke ze hadden gezien, want ze begonnen enthousiast te zwaaien. Mara en Famke zwaaiden terug, ze zouden na de training wel naar hun toegaan, daar was nu geen tijd voor, want Edwin begon al met hesjes uitdelen voor het partijtje. 

"We spelen voor het winnende doelpunt meiden, nog een paar minuutjes!" hoorde Mara Edwin zeggen terwijl ze een hoge bal aangespeeld kreeg van Izabel. Ze nam hem handig aan met haar knie, daarna liet ze hem op haar wreef landen en speelde  ze hem terug naar Daniek die vlak naast haar vrij stond. Zelf liep ze diep zodat ze de bal weer van Daniek kon ontvangen, dat gebeurde ook, ze draaide makkelijk weg bij Robin, haar tegenstander, en schoot de bal hard in het net. 

"Lekker Mara" Daniek kwam naar haar toe gelopen terwijl ze haar hesje over haar hoofd heen trok en op de stapel gooide die net ontstaan was.  Ook Edwin gaf haar en Famke nog een compliment dat ze zo goed getraind hadden. 

Mara zag ondertussen Donny en Vasa hun richting op kijken en Vasa wenkte dat ze hun richting op moesten komen. Snel pakte Mara haar vest en rende richting het hek. Famke kwam achter haar aan.

"Hee toppers!" knipoogde Vasa, "hoe was jullie eerste training?".

 "Hoelang staan jullie hier al?" hoorde Mara Famke vragen aan Vaclav. "Lang genoeg om al jullie mooie acties te zien" glimlachte Vasa lief. 

Terwijl Famke verder met Vaclav in gesprek ging liep Mara door het hek heen daar Donny toe. "Hee, wat deed je het goed! Ik wist niet dat je zo goed was" 

"Dat valt ook wel weer mee," reageerde Mara, "Waarom zijn jullie hier?" vroeg ze toen. 

 "Als je het niet leuk vind kan ik ook wel weer weggaan hoor" antwoordde Donny. 

"Nee nee nee zo bedoel ik het helemaal niet! Ik vind het hartstikke leuk dat jullie er zijn!" zei Mara verschrikt, ze wilde helemaal niet dat hij wegging, ze was net zo blij dat ze hem weer even zag.  

"Dat weet ik ook wel hoor," grinnikte Donny om Mara gerust te stellen, "Kom eens hier". 

Mara zette een stap naar voren en voelde opeens 2 armen om haar heen die haar dicht tegen Donny aan drukte. Ze voelde een rilling over haar rug gaan, van geluk? Van verliefdheid? Of was er iets anders aan de hand? Mara wist het niet. Wat ze wel wist, is dat deze jongen iets met haar deed, iets dat haar nog niet vaak overkomen was. 

Toen liet Donny haar los. "Kom je morgen nog naar onze wedstrijd kijken?" vroeg hij. "Ja tuurlijk!" reageerde Mara snel, natuurlijk ging ze bij zijn wedstrijd kijken. 

 "Gaat Famke ook mee?" vroeg Donny nog, maar toen werd hij geroepen door Vaclav, die alweer bij zijn auto stond. "Nou, tot morgen dan maar" "Tot morgen!" glimlachte Mara, en toen rende Donny snel richting Vaclav z'n auto. 

Donny en Mara, match made in heaven?