Wissel - Kasper Dolberg, Donny van de Beek

Hoofdstuk 15

Sorry sorry sorry dat ik jullie nu pas weer een hoofdstukje kan geven! Ik heb het de laatste weken heel druk gehad met school, toetsweek enzo.. gelukkig zijn de cijfers die ik al terug heb goed en kan ik nu weer lekker door met schrijven!

Donny van de Beek: 

Zie ik je dan straks?

Mara Janzen: 

Ja, tot zo xxx

Mara pakte nog snel een appel uit de fruitschaal en griste haar sleutels van tafel. Ze had nu wel genoeg huiswerk gemaakt vond ze zelf, nu was het tijd om Donny eindelijk weer eens op te zoeken. Het was ondertussen donderdagmiddag, en na zaterdagnacht had ze hem niet meer gezien. 

Het was prachtig weer vandaag en Mara ritste dan ook meteen haar jas open toen ze de straat uit reed. Het was niet ver fietsen naar de toekomst voor haar, dus zou ze nog een groot deel van de training kunnen zien, waarschijnlijk was Donny's laatste appje verzonden vlak voor hij het veld op ging. 

Aangekomen bij de toekomst zette ze snel haar fiets in het rek en liep ze richting de ingang. De beveiliger keek haar vriendelijk aan toen ze langs het hokje liep. 

'Jij komt voor Donny?' vroeg hij haar met nog steeds een glimlach op zijn gezicht. 

'Ja!' knikte Mara vriendelijk. 

'Ik heb hem net gesproken, loop maar door!' hij gaf haar nog een snelle knipoog voor ze het hek doorliep. 

Wat een topper was Donny toch, hij had zelfs de beveiliger ingelicht dat hij haar door moest laten. Dat was maar goed ook, anders had ze er waarschijnlijk niet in gekund. 

Met een brede glimlach op haar gezicht liep Mara het sportcomplex op. De zon werd steeds feller, dus schoof ze de zonnebril die ze op haar voorhoofd had staan op haar neus. Ondertussen ging ze op zoek naar het veld waar Donny vandaag met Jong Ajax trainde. 

Bij het veld aangekomen zwaaide ze vrolijk naar Appie die langs de lijn water aan het drinken was. Appie zwaaide vrolijk terug. Even later zag ze ook dat Donny haar gezien had. Hij zwaaide snel en toen de trainer om zijn aandacht vroeg blies hij haar nog een handkus toe. Mara moest lachen, wat was hij toch leuk. 

Mara stond te genieten van de zon en het positiespel voor haar toen ze opeens een stem achter zich hoorde. 

'Hey, is Famke er niet?' Mara draaide zich om en zag dat Vasa met wat teamgenoten langs haar liep. Hij had waarschijnlijk wél met het eerste meegetraind. 

'Nee, die is aan het leren denk ik,' vertelde Mara hem. Ze bedacht zich dat ze er helemaal niet aan gedacht had om haar mee te vragen, het enige waar ze vanmiddag aan kon denken was Donny, en school. 

'Wie is Famke?' vroeg de jongen die schuin achter Vaclav liep, hij had bruine ogen en blond piekerig haar dat door het trainen alle kanten op stond. Mara herkende hem vaag van televisie, maar wist zijn naam niet meer te herinneren. 

'Ooh oké, ik heb haar verder ook eigenlijk niet gesproken vandaag,' bekende Vaclav, hij negeerde de jongen achter zich. Mara trok verbaasd een wenkbrauw op. Vaclav en Famke die een dag niet met elkaar praatten, dat was raar. Normaal had Famke nooit tijd om haar te bellen omdat ze met Vaclav in gesprek was, maar vandaag was dat dus anders. Zal er soms iets gebeurd zijn? 

Maar voordat ze dat kon vragen was Vasa alweer doorgelopen. De jongen met het blonde haar liep snel achter hem aan, Vasa zou nog niet van hem af zijn verwachtte Mara. 

Mara's blik ging weer richting het veld en ze zocht tussen de uitlopende jongens naar Donny. De training was al snel afgelopen en meteen toen Donny het veld af liep kwam hij naar Mara toe die hem gelijk een knuffel gaf.