Wissel - Kasper Dolberg, Donny van de Beek

Hoofdstuk 11

Deze week heb ik uitwisselingsweek! Er is een meisje uit Italië hier, en dat is heel leuk, maar vooral ook heel erg druk. Gelukkig heb ik toch nog ergens tijd gevonden om dit hoofdstukje te plaatsen voor jullie!

De weken daarna had Mara het vooral heel erg druk gehad met school en voetballen. Zij en Famke trainden ondertussen al vol op mee met de A1 en hun debuut leek niet meer ver weg te zijn. De voorjaarsvakantie was ook echt voorbij gevlogen, al moest ze daarin ook vooral veel leren voor haar toetsweek die ze deze week gehad had.

Nu het vrijdagmiddag was en ze haar sociale leven dus eindelijk weer op kon pakken, besloot ze eerst even naar Famke te gaan. Ze had Donny ook al een hele tijd niet gezien, maar Famke had haar gevraagd om na haar toetsweek weer eens samen een bak ijs leeg te gaan eten. Dat was vorige zomer hun wekelijkse bezigheid op vrijdagmiddag, en nu het weer mooi weer begon te worden was dat dus precies wat ze nu ging doen.

Rond half 5 kwam Mara aan bij Famke's huis. Ze had haar niet meer laten weten dat ze kwam, maar Mara verwachte dat ze toch wel thuis zou zijn. Ze parkeerde haar fiets tegen de schutting en checkte in haar telefoon nog even snel of haar eyeliner er nog op zat. Het was dan wel nog lang geen zomer, maar op de fiets was het toch best warm en ze wilde niet met een bezweet hoofd binnenkomen.

Toen ze de tuindeur open zwaaide zag ze dat ze niet de enige was die vandaag het plan had om naar Famke te gaan. Op de loungebank zaten Vaclav en Famke knus tegen elkaar aan. Maar Famke had toen Mara de tuin in stapte meteen de aandacht op haar vriendin gericht.

'Mara!' ze sprong op van de bank toen ze haar zag.

'Je hebt me woensdag nog gezien,' lachte Mara toen Famke haar in een omhelzing trok.

'Leuk dat je er bent,' zei Famke enthousiast toen ze haar weer los liet, 'ik had eigenlijk verwacht dat je het was vergeten.'

'Was jij het niet vergeten?' verbeterde Mara haar terwijl ze een blik worp naar Vaclav die nog steeds op de bank zat.

'Nee hoor, Vasa kwam gewoon onverwachts even gezellig langs!' vertelde Famke enthousiast. 'Zal ik dan maar het ijs gaan halen?' vroeg ze daarna grijnzend.

'Ja lekker,' knikte Mara lachend, 'welke smaak heb je?'

'Welke denk je?' lachte Famke.

'Kaneel,' gokte Mara, dat was vorig jaar in ieder geval Famke's favoriete smaak.

Maar Famke was al onderweg naar de vriezer en leek haar niet meer te horen. Mara besloot maar om naast Vaclav te gaan zitten. Die leek in eerste instantie niet van plan iets tegen haar te gaan zeggen, maar toch legde hij - tot Mara's verbazing - zijn telefoon weg.

'Hoe gaat het met je?' vroeg hij geïnteresseerd.

'Ja goed,' antwoordde Mara, 'de toetsweek is weer achter de rug gelukkig..'

Net toen ze met Vaclav een gesprek begon over hoe het met hem ging, kwam Famke de tuin weer ingelopen. Ze zette de bak ijs met lepels voor Mara neer en plofte zelf aan de andere kant naast Vaclav waarna ze zich tegen hem aan nestelde.

Ze waren een leuk stel vond Mara, al had ze nog niet gehoord dat het officieel was, want meestal was dat bij Famke zeker na een paar weken wel het geval. En Vaclav viel haar eigenlijk alles mee, zeker nu ze net ontdekt had dat hij ook zonder zijn telefoon kon.

'En hoe is het met Donny?' vroeg Famke zich af, terwijl ze de eerste schep van het ijs nam. Het was inderdaad kaneel, zoals Mara al geraden had.

'Geen idee, ik heb hem al een tijdje niet gezien,' reageerde Mara half in gedachten, ze moest snel maar weer eens naar hem toe gaan bedacht ze net.