Wissel - Kasper Dolberg, Donny van de Beek

Hoofdstuk 23

Daar ben ik weer na mega lang weggeweest te zijn.. Ik heb me al 10x verontschuldigd volgens mij maar het lukt me maar niet om dit verhaal steeds te updaten zoals ik het bedacht had.. Dit hoofdstukje had ik in ieder geval nog klaar staan voor jullie! En lees vooral even de authorsnote onderaan! Daar staat een leuk nieuwtje (hoop ik) 😋

'Ik ben zo trots op je zusje!' Jonas trok haar in zijn armen toen ze 's ochtends met haar slaaphoofd de badkamer ingelopen kwam. Donny had ze achtergelaten in haar slaapkamer. Die lag nog in bed.

'Huh?' Mara keek verward toen ze zich los wrikte uit zijn greep.

'Je gaat naar Ajax!'

'Oooh,' Mara veegde de slaap uit haar ogen. 'Alleen meetrainen hè.'

'Het duurt niet lang voor ze je echt halen hoor!' Zei Jonas veel te enthousiast voor de vroege ochtend. Het was half 8 en Mara moest over anderhalf uur op school zijn. Snel haalde ze een borstel door haar haren heen.

'Maar eigenlijk wil ik nu even douchen, dus rot op,' Jonas probeerde haar voor de spiegel weg te duwen.

'Pfff..' Mara zuchtte. 'Altijd zo beleefd gebleven.'

'Wel op schieten hoor!' Schreeuwde ze nog naar haar broer nadat hij de badkamerdeur voor haar had dichtgesmeten. Voordat ze wegliep hoorde ze nog hoe hij het slot omdraaide. Ze besloot om beneden maar even een ontbijtje te gaan maken.

'Goodmorning sunshine.' Donny wreef in zijn ogen toen Mara de gordijnen open schoof. 'Ik heb ontbijt voor je.'

Mara schoof het dienblad op haar bed en ging er zelf naast zitten.

'Waar heb ik dat aan te danken?'

'Aan dat je altijd zo lief voor me bent, en omdat ik nu toch tijd over had omdat Jonas de badkamer heeft gekaapt.'

'Hm,' Donny gaf haar een kus op haar mond en nam een hap van zijn vers gebakken afbakbroodje.

'Hoelaat moet je weg?' wilde Mara weten nadat ze een tijdje in stilte hadden zitten eten. Ze had zich inmiddels weer dicht tegen Donny aangenesteld. De fijnste plek op de wereld om te zijn.

'Ik ga samen met jou de deur uit. Ik moet thuis nog wat spullen ophalen.' Donny likte met het puntje van zijn tong de laatste yoghurtrestjes van zijn lippen.

'Dan hebben we nog een tijdje,' kon Mara op de wekker zien. Ze haalde het dienblad van Donny's schoot en klom er nu zelf op. Donny gaf haar een kus op haar neus.

'Kunnen we niet elke dag samen slapen?' Ze legde haar hoofd op zijn borst. Donny draaide aan een plukje van haar haren.

'Later misschien, als we ooit gaan samenwonen.'

'Ik kan niet wachten..'

'En mevrouw, heb je een goede smoes? Of zal ik je maar gewoon een briefje laten halen?'

Zuchtend zette Mara haar tas op de tafel naast Kim neer. Ze was net na de bel de les binnengekomen. Ze was toch iets te lang op bed blijven liggen.

'Wat vindt u een goede smoes?' vroeg Mara in een poging haar leraar af te leiden. Hij leek er in te trappen want hij begon een heel rijtje voorbeelden te geven van alle achterlijke smoezen die hij in zijn saaie lerarencarrière al gehad had. Ondertussen schoof Mara snel op haar stoel en legde ze haar boeken op tafel.

'Waar waren we gebleven?' vroeg haar leraar toen hij klaar was met zijn levensverhaal.

'Oohja, die molecuulformules dus..'

Mara slaakte een zachte zucht van verlichting. Dat had ze weer mooi voor elkaar gekregen. Zal Donny nog op tijd bij de training gekomen zijn? Ze waren namelijk een aardig tijdje later de deur uitgegaan, en aangezien Donny ook nog langs huis moest....

'Mara! Hallo? Of jij het antwoord weet op deze vraag?' Haar leraar keek haar niet al te vrolijk aan toen ze haar aandacht weer op het bord richtte. Wat waren ze in godsnaam aan het bespreken?!

'Vraag 5' fluisterde Kim in haar oor. Mara schonk haar een dankbare glimlach en zocht in haar schrift naar het antwoord.

'Die vergelijking kun je niet oplossen,' vertelde ze wijs.

'Goedzo! Volgende keer wel met je gedachten bij de les blijven alsjeblieft,' hij gaf haar een knipoog voordat hij zich weer naar het bord draaide. Mara voelde haar wangen rood worden. Viel het dan zo op?

'Waarom was je te laat?' grijnsde Kim toen ze het lokaal uit liepen. 'Voor mij hoef je geen smoesje te bedenken hoor.'

'Donny bleef slapen vannacht,' vertelde Mara terwijl ze op de kapstok haar jas probeerde te vinden.

'Oeh,' Kim gaf haar een knipoog.

'Gewoon iets te lang blijven liggen vanochtend,' zuchtte Mara. Ze was blij dat ze er zonder problemen vanaf was gekomen. Morgenochtend om 8 uur melden was niet echt waar ze op zat te wachten.

'Het is dik aan hè,' glimlachte Beau toen ze een plekje gevonden hadden in de aula. Mara knikte.

'Dat kun je toch zo wel zien,' giechelde Lieke. 'Ze geeft op niets antwoord als je iets vraagt en op de trap liep ze bijna 10 bruggers om ver!'

Kim schoot in de lach en Mara keek haar vriendinnen verschrikt aan. 'Oh nee.. is het zo erg?!'

Haar wangen kleurden langzaam rood.

'Ach joh, het maakt niets uit,' Lieke gaf haar een klopje op haar rug. 'We zijn blij om je zo gelukkig te zien.'

Die avond hoefde Mara niet lang op Famke te wachten toen ze naar de training fietsten. Ze kwamen bijna tegelijk aan om hun gebruikelijke afspreekplek.

'Ik hoorde het van m'n moeder,' glimlachte Famke zwak toen ze opstapten. 'Ik ben blij voor je.'

Mara wist even niet zo goed hoe ze moest reageren op haar vriendin. Ze was duidelijk en terecht teleurgesteld.

'Dankje,' zei ze toen maar. 'Ik baal wel een beetje.'

'Hoezo?' Famke keek verbaasd opzij, maar toen ook weer snel naar de weg, want ze reed bijna een eend aan.

'Dat ik zonder jou moet.'

'Ah joh, jij kent al zoveel mensen daar. Dat komt vast helemaal goed.'

'Maar dit was onze droom,' Mara ontweek een kikker die zich naar de overkant waagde.

'Het is nog steeds onze droom,' vertelde Famke wijs. 'Ik kom er nog wel, ga jij het nou eerst maar maken daar bij Ajax.'

Er kwam een zwak glimlachje tevoorschijn bij Mara. 'Je bent de beste Fam.'

'Weet je zeker dat je alles bij je hebt?' haar moeder stond bezorgt haar tas door te spitten. Het was zondagochtend en Donny zou Mara zo op komen halen om vervolgens richting de toekomst te gaan.

'Jaha, denk je dat ik dat zelf nog niet tien keer heb gecontroleerd?' Mara ritste voor de laatste keer haar tas dicht. Toen ging de deurbel.

'Daar zal je Donny hebben,' haar moeder opende de voordeur.

'Oh, hey Famke, kom binnen!' hoorde Mara vanuit de gang. Nieuwsgierig ging ze kijken.

'Wat doe jij nou hier gekkie?' lachte ze toen ze haar beste vriendin zag staan.

'Ik heb nog iets voor je.' Famke drukte een armbandje in haar hand.

'Het brengt geluk,' legde ze uit toen ze Mara's verbaasde blik zag. 'Kom hier, dan doe ik hem om.'

Mara stak haar arm uit en gaf haar het armbandje. 'Waar heb ik dit aan te danken?'

'Nergens, ik wil gewoon dat je je droom achterna gaat en dat ik trots kan zijn op mijn beste vriendinnetje.'

'Kom hier,' Mara sloot Famke in haar armen. 'Ik kan me geen betere vriendin wensen.'

Het leuke nieuwtje is: ik ben bezig met een nieuw boek schrijven! Het schiet al een heel stuk op en ik kon eigenlijk niet meer wachten met publiceren! Dus vanavond komt de proloog online van: Love boat! Ik wil 2 keer in de week een hoofdstukje plaatsen! Waarschijnlijk zondag en woensdag. In dit boek ben ik nog niet verder aan het schrijven.. dat wil ik gaan doen als ik Love boat afgeschreven heb! Ik zou het leuk vinden als jullie een kijkje nemen in dat boek! Liefs xx