FIRTINA

Suçluluk Duygusu Bir İnsana Neler Yaptırabilir?

KATY NİN AĞZINDAN

Birinin beni omzumdan sarsmaya başlamasıyla uyanmıştım.Saatin kaç olduğuna dair en ufak bir fikrim bile yoktu.Zorlanarak gözlerimi açtığımda karşımda gördüğüm kişi ise alışık olduğumun aksine dağınık saçları ve yorgun yüzüyle Amy di.Katy uyan,konuşmalıyız,acil..diyordu.Yavaşça yatakta doğruldum.Şu an ona karşı büyük bir öfke hissetmem gerekiyordu belki de ama hayır,ne derseniz diyin Amy ye karşı hissettiğim bir duygu varsa bile bu acımadan başka bir şey değildi.Onunda yatağa oturduğunu hissettim.Yüzüme bakmıyor,bakamıyordu.Katy dedi bir süre sonra kendini zorlayarak gerçekten çok üzgünüm.Ben hiç bir şeyin böyle olacağını düşünememiştim.Nefesinin kesikleştiğini ve ağlamaya başladığını fark ettim.Bunları yapan ben değildim sanki.Kendimden geçmiş gibiydim.O bana söylüyor ve ben sorgulamadan yapıyordum.Bir öfke hissetmiştim size karşı onlar mutlu demişti bana-ADAM-RA dan bahsediyor-sen değilsin.Onları izlemeni istiyorum.Benim üçüncü gözüm olmanı ve onlarla ilgili her şeyi bana anlatmanı.Zamanı geldiğinde de senden istediğim şeyi yapmanı...Bir süre duraksadı ve kahretsin dedi.Kim bilir hakkımda ne düşünüyorsun ama o gece o gece James i vurduktan ve seni bayılttıktan sonra bir süre hiçbir şey yapmadım.Sanki az önce o tüm şeyleri yapan kişi bir başkasıydı.Birden üstüme büyük bir suçluluk duygusu yüklenmiş ve ne yapacağımı bilemez bir şekilde kalakalmıştım.James...Onu bir yere götürdüm ölmedi yaşıyor.Beni asla affedemeyeceğini biliyorum ancak buraya seni buradan çıkarmak ve James in yanına götürmek için geldim.Ne olursa olsun seni ADAM-RA nın eline bırakamam Katy o,onun amaçlarını bilmiyorum ve bunları yaşamanıza izin vermeyeceğim dedi ve elimi tuttu.Sanırım artık sevgilini görmenin zamanı dedi buruk bir gülümsemeyle.Onca söz içerisinden beynim tek bir şeye odaklanmıştı James Yaşıyordu!İçimden biliyordum diye bir ses haykırdı ve olanca gücümle Amy ye sarıldım.Ne yapmış olduğun umrumda değil teşekkür ederim diye fısıldadım seni affediyorum.Bir an bana inanamayan gözlerle baktığını ve başını salladığını gördüm ama umursamadım ve onu takip etmeye başladım.Sonuçta o beni buradan çıkarıyordu!

JAMES İN AĞZINDAN

Bütün bedenim acı içerisindeydi.Zaman kavramını yitirmiştim.Amy nin gidişi üzerinden kaç dakika geçmişti,kaç saat,kaç gün?Hiçbir fikrim yoktu.Gözlerimi acıyla yumdum ancak uyumuyordum.Bir süre sonra gelen sesler üzerine tekrar gözlerimi açtığımda bana doğru yaklaşan iki gölgeyi gördüm.Bu,bu Katy miydi?Sanırım öldüm diye düşündüm.Bu mümkün olabilir miydi?Bana yaklaştığını ve elimi tuttuğunu hissettim yüzünü yüzüme o kadar yakınlaştırmıştı ki saçlarının kokusunu alabiliyordum.Gözünden akan birkaç damla yaşın ıslaklığını hissettim.Bütün gücümü kullanarak hayır diye inledim.Ne olursa olsun o ağlamamalıydı.Gülümsedi ve dudaklarıma ufak bir öpücük kondurdu.Hepsi geçecek dedi o kadar iyi görünüyorsun ki!Bu sözlerin üzerine hernekadar canımı delicesine yaktığı için daha sonradan pişman olsam da gülümsedim.Berbat bir yalancısın sevgilim diye düşündüm...

KATY NİN AĞZINDAN

Onu görmüştüm ya yeterdi.Her şeye rağmen beklediğimden daha iyi görünüyordu, iyileşecekti!Amy benim içeri girmemle yanlız kalmamız için dışarı çıkmıştı.James e baktım.Onu hastaneye götürmeliydim.Daha fazla uyanık kalamamış gözlerini kapatmıştı James.Amy i bulmak için James in yanından ayrıldım onun yardımına ihtiyacım vardı ancak sanki yer yarılmıştı da içine girmişti bu kız hiçbir yerde yoktu!Şu an onu düşünmemeye karar verdim ve kendimi sadece James e odakladım.Yardım istemek için dışarı çıktığımda gelen sesler üzerine yönümü değiştirdim ve Amy yi gördüm.Bir ağaca yaslanmıştı ve kanlar içerisindeydi!Hayır diye düşündüm ölüm,acı,kan ne ara hayatıma bu kadar girmişti ki!Hemen yanına oturdum ve Amy nin boynunu tuttum boynu neredeyse kopacak kadar kesilmişti.Bu manzara dayanılmazdı ancak kendimi zorlayarak ona destek vermeye çalıştım ve bunu kim yaptı diye sordum.Amy nin gözlerinden kendi yansımamı gördüm.Büyük bir huzurla gülümsüyordu.Üzgünüm dedi tüm gücünü toplayarak sen beni affettiğini söyledin ama ben kendimi affedemezdim Katy.Şu an bildiğinden daha çok zararım oldu sana beni affet.Bunları...yaşamanı...istemezdim.Konuşması iyice zorlaşmaya başlamıştı.Ağlamıyordum,ağlayamıyordum bile!Son günlerde o kadar çok ağlamıştım ki şu an bunu bile başaramıyordum.Yutkunarak seni seviyorum dedim Amy beni bırakma.En iyi arkadaşını bırakma sana ihtiyacım var.Seni..affediyorum.Bir şeyler söylemeye daha çalıştım ama yapamadım nabzına baktım ve Amy nin nefes almadığını fark ettim.O yaradan kurtulmasını beklemek imkansızdı ama hıçkırıklara boğuluvermiştim işte!Kendi ellerime bulaşan kanına baktım ve ona sarıldım.Son bir kez arkadaşıma sarıldım.Sarıldım ve düşünmeden edemedim:acaba bundan sonra bu yaşadıklarımı unutabilecek ve normal bir hayat sürebilecek miydim?...