FIRTINA

Uyanış

         JAMES İN AĞZINDAN

Uyanmıştı.Uyanmasını sabırsızlıkla beklediğim bir hafta sonucunda gerçekten de uyanmıştı.Doktorlar durumunun gittikçe daha iyi bir hale geldiğini söylüyordu.Bütün ikna yeteneğimi kullanarak onun yanına girmeyi bile başarmıştım aslında.Ancak...yüzüme bile bakmamıştı.Gözleri açık bir şekilde duruyor ve karşıdaki duvara bakıyordu.Ne elini tuttuğumda ne onla konuştuğumda ne de ona sorular sorduğumda tepki vermişti.Yüzünde ne bir acının ne de bir mutluluğun belirtisi sayılabilecek herhangi bir mimik dahi yoktu.Şok içerisinde yanından ayrılmış ve doktorlara sorular sormuştum.Ancak aldığım cevap her seferinde aynı olmuştu:Durumu gayet iyi,fiziksel olarak hızlı biri iyileşme sürecinde evet bir şey sorduğumuz zaman bize de size olduğu gibi cevap vermedi ancak bunun psikolojik bir travmadan kaynaklandığını düşünmüyoruz çünkü hemşireler ilk uyandığında bir şeyler söylediğini duymuş.Psikolojik bir sorun olduğu kesin ancak ne olduğunu biz de henüz bilmiyoruz...

İlk başlarda bunun ne demek olduğunu çözememiştim.Yine de kendimi biraz toparladıktan sonra artık buna alışmış hatta bir rutin haline getirmiştim.Her gün onu ziyarete gidiyor,o gün olan şeyleri anlatıyor,her konu hakkında konuşuyordum.O ise bütün bu süre boyunca hiç bir kelime etmiyor,duvara bakmaya devam ediyordu.15 gündür her gün!..Bugün 'yine' aynı saatte yanına gitmiştim ve 'yine' Merhaba Katy...diye başlamıştım ve o yine duvara bakmaya devam etmişti...

 Yanından ayrıldıktan sonra dışarıdaki soğuğa rağmen yürümeye karar vermiştim.Soğuk kendime gelmemde biraz yardımcı olabilirdi.Neden bu haldesin Katy?Neden benimle bile konuşmuyorsun?Neden sana sormak istediğim bu soruların hepsine kendim cevap bulmak zorunda kalıyorum?Ah,Katy...diye bir düşüne geçti aklımdan neler yaşadın ki bu hale geldin sen?..

ERTESİ GÜN...

Günlük rutinimi yerine getirmek için yine hastaneye gelmiştim.Katy nin odasına yöneldiğimde yine onu boş gözlerle duvara bakarken bulmayı bekliyordum.Tıpkı 16 gün 7 saat 49 dakikadır olduğu gibi...Ancak bu sefer hiç ummadığım bir manzarayla karşılaşmıştım.Odasının önü hemşirelerle doluydu.Koşarak içeri girdim Katy başına hemşireler toplanmıştı ve ne olduğuna o an dikkat edemediğim bir şeyler yapıyorlardı.Dikkat edememiştim çünkü o an sadece Katy ye odaklanmıştım.Deli gibi titriyor ve başını sürekli sallayarak ne olduğu anlaşılamayan birkaç kelimeyi söylemeye çalışıyordu.Birkaç saniyeliğine gözlerimiz buluşmuştu.Bana baktığı anda ise...yüzünü buruşturmuş ve başını daha hızla sağa sola çevirmeye başlamıştı.Hayır!demişti.Sonunda anlayabilmiştim ne dediğini. 16 gün 7 saat 57 dakika sonra ilk kez sesini duymustum o an aslında ancak buna sevinememiştim bile.Yüzüme bakmış ve hayır demişti.Benim yüzümden miydi?Bu yüzden mi kaç gündür hiçbir tepki vermiyor,konuşmuyordu?Benim yüzümden miydi?..Şok olmuş bir vaziyette kendimi dışarı attım ve koşmaya başladım.Koşuyor,koşuyor ve koşuyordum.Yüzünün aldığı hal gözümün önünden gitmiyordu.Daha sonraki iki gün boyunca o günlük rutinimi yerine getirememiş ve hastaneye gidememiştim.Kendimde o gücü bulamıyordum.Yine de hastaneyi aramış ve durumunu öğrenmiştim o günkü krizinden sonra eski haline dönmüş,hala hiçbir tepki göstermiyor,o duvara boş boş bakıyormuş...

O olaydan tam 4 gün sonra sonunda kendime gelebilmiş ve bir süredir ara verdiğim rutinime geri dönmeye karar vermiştim.Yanlış düşünüyor olmalıydım.Neden benim yüzümden olsundu ki?Neden Katy beni istemesin?..O an çektiği acıdan dolayı yüzünü buruşturmuş olmalıydı.Evet,evet öyle olmalıydı.Şu an kafamı bunlara takmanın zamanı değildi.Katy nin yanında olmalıydım.Doktorlar bile demişti onun bana ihtiyacı vardı.İlgiye,sevgiye,yanında olunmasına ihtiyacı vardı...Kısa bir süre sonra hastaneye ulaşmış ve hemşirelerden Katy nin durumu hakkında bilgi edindikten sonra odasına girmiştim.Aynı demişlerdi.Hiçbir değişiklik yok....Elimdeki eşyaları komidin olarak kullandığım tekli koltuğa atmış ve yatağının ucuna oturarak Merhaba Katy...demiştim 'yine'.Ve uyanışından tam 20 gün 9 saat 15 dakika geçtikten sonra günlerdir beklediğim cevabı alabilmistim.Kafasını çevirmiş ve Selam demişti.Selam,James....