FIRTINA

Ölmek?Ölmemek?

                 KATY NİN AĞZINDAN...

Göz kapaklarımı yavaşça açtım ve elimle yanımı aradım.James i bulmayı beklemiştim ama yoktu.Halbuki dün gece gördüğüm o kabustan sonra ona ne kadar da ihtiyacım vardı.Birden odamda olmadığımı fark ettim ve çevreme bakındım.Yataktan fırladım ve etrafta dolanmaya başladım.Hızlıca kalkmamla kafamın zonklaması bir olmuştu.Elimi başıma götürdüm ve şişliği fark ettim.İşte o an anladım:bunların hiçbiri kabus değildi,hepsi gerçekti,yaşanmıştı...Ya James diye düşündüm o neredeydi?...

Elbetteki kapıyı açmayı denemiştim ama kilitliydi işte kahrolası!Düşündükçe sinirleniyordum.Dün olanlar kafamın içinde tekrar ve tekrar canlanıyordu.Amy nin sözleri,James in beni korumak istercesine sarması,silahtan çıkan kurşun,James in yere yığılışı,etrafın kanla kaplanması...Büyük bir ihtimalle Amy tam ben James e doğru koşarken kafama bir şeyle vurmuş ve beni bayıltımıştı.Amy..diye düşündüm.Gözlerimden yaş aktığını şimdiye dek fark etmemiştim.Nasıl olmuştu bunlar?Neden olmuştu?Düşünmemeye çalıştım yani James yaşıyor olamlalıydı değil mi eğer ölseydi hissederdim,hissetmeliydim?Tutunacak bir umut arıyor ancak bulamıyordum.Kapının açılmasıyla düşüncelerimden uzaklaştım ve kafamı kaldırdım.Ağlamaktan gözlerimin şiştiğini hissediyordum.Başımı kaldırdım ve büyükanne?diye seslendim.Onunla uzun zamandır görüşmemiş olamın hatta onun hastanede beni ziyarete gelmesini bile istemememin bir önemi yoktu şu an.Onun kollarına komuş ve yine ağlamaya başlamıştım.Büyükanne diyebilmiştim hıçkırılarım arasında James...saçımı okşamış ve biliyorum demişti büyükannem biliyorum...Bunu kaç kere tekrar ettiğini bilmiyordum saçlarımı okşuyor ve ben ağlarken sürekli 'biliyorum'diyordu.En sonunda durdu ve 'onlarda biliyor kızım'dedi.Kafamı kaldırdım ve kapının arkasında bekleyen kişilere baktım.Şimdiye kadar hiçbirini fark etmemiştim.Bir kaç kişi vardı seçebildiğim:babam kapıya yaslanmış duruyor ve yere bakıyordu Amy yüzüme bakmaktan korkarcasına duvarlara bakmaya çalışıyordu.Büyük annem yanımdaydı ve 'o' bize en yakın yerde duruyor ve beni izliyordu.Bir soluk aldım ADAM-RA!..Yanına gittim ve Patrick diye tükürüresine adını söyledim.Gülümsemesiyle yüzü aydınlandı ve:adımı unutmamış olman güzel Katy dedi.Sana tekrar görüşeceğimizi söylemiştim.Burada olman beni çok mutlu ediyor.Çok uzun bir süredir seni bekliyorduk dedi.Ona kaşlarımı çattım.Bana gülümsüyordu ancak ben ondan nefret ediyordum her kelimeyi vurgulayarak JAMES NEREDE?diye sordum.ONA NE YAPTINIZ?Cevap gelmiyordu...Tekrar ona ne yaptınız diye sordum artık yakasına yapışmıştım  yine ağlamaya başladığımı fark ettim.Diğerlerine döndüm yalvaran gözlerle onlara bakarak lütfen dedim lütfen onun yaşadığını birazdan yanıma geleceğini söyleyin.Bana asırlar gibi gelen bir süre boyunca kimseden ses çıkmamıştı.En sonunda birinin omzuma elini koyduğunu hissettim.-bu Patrick idi-Üzgünüm ama o öldü Katy dedi.Kafamı salladım hayır o ölmüş olamazdı,OLAMAZDI!Birden sinirle elini ittirdim ve yüzüne bir tokat attım.Patrick ise bunlara hiçbir tepki vermedi ve herkesi dışarı çıkarttı.Onu şu an boğabilirdim.Evet,bunu yapabilirdim.Yapsamıydım acaba?Bunların hepsi onun başının altından çıkıyordu değil mi?Bir de karşıma geçip James in öldüğünü söylüyordu pislik herif!Hayır bunu kabullenemezdim.Gerçek gibi gelmiyordu ölmüş olamazdı.Bu kadar çabuk vazgeçmiş olamaz diye düşündüm.Ama öldü Katy gerçek bu dedi Patrick.Ona kaşlarımı çatarak bir bakış attım.Bunu yüksek sesle söylediğimi hiç sanmıyordum!Bak Katy diye devam etti.Anlamıyorsun,anlayabileceğini de sanmıyorum tıpkı büyükannen,baban ve Amy nin ilk halleri gibi.Onlarda ilk başta anlamamışlardı.Onlar senin için burda Katy.Hepimiz senin için buradayız.Ellerini şakaklarıma koydu ve :eğer istersen dedi eğer bu acıyla başa çıkamayacağını düşünüyorsan onu unutmanı sağlayabilirm...İlk başta hiç anlamlı gelmeyen bu sözler sonradan zihnimde şekillenmişti.James le ilgili anılarımdan bahsediyordu!Güçlü bir şekilde ellerini ittirdim.Anılarımı yok etmesine izin vermeyecektim,bunu bir daha yapmasına izin vermeyecektim.Hissettiğim öfkeyle birilikte beynime girmesini engelleyecek bir duvar yarattığımı hayal ettim.Gerçek olacağından,böyle bir şeyi başarabileceğinde değildi ya herneyse yapmıştım işte!Gözleri kısıldı ve bir şey yaptın dedi.Zihnine girmemi engelleyecek bir şey yaptın oldukça şaşırmış görünüyordu!Bu beni biraz gülümsetti öyle kolay lokma olmadığımı anlamalıydı.Onun orada olduğunu yoksayarak yatağa uzandım ve gözlerimi kapattım.Eğer...eğer gerçekten öldüyse bile belki onu rüyamda görebilirdim?Bir süre sonra kapının kapandığını duydum.Sonunda gitmişti gerizekalı herif! Bir nefes aldım ve gözlerimi kapattım.Zihnimden bir sesin yükseldiğini hissettim.Hayır inanmıyordum.Kalbimde,beynimde heryerimde,her şeyimle hissediyordum ki o ölmemişti.O güçlüydü,beni bırakmazdı,bırakamazdı.Kimin ne dediği umrumda bile değildi gözümle görmeden öldüğüne inanmayacaktım.Hem bunu beni burda tutmak için söylemedikleri ne malumdu?Evet,evet tek yapmam gereken buradan çıkmaktı.Buradan çıkmak ve James i bulmak...Tabi önce buranın amacını ve benimle ilgili planlarını da öğrenmeliydim.Bu sefer daha huzurla bir nefes aldım ve uykunun kollarına sürüklendiğimi hissettim.Uykuya dalmadan hemen önce zihnimde bir sesin yankılandığını fark ettim umudunu kaybetme diyordu bana James imin sesiydi.Aşkımın sesi...Gülümsediğimi fark ettim ve kaybetmeyeceğim dedim kaybetmeyeceğim....

           JAMES İN AĞZINDAN

Hiçbir şey hatırlamıyordum en son gördüğüm şey bana koşmaya çalışırken kafasına bir şey vurulunca yere düşen Katy di.Hiçbir şey görmüyor,hiçbir şey duymuyor,hiçbir şey hissetmiyordum!Sanırım öldüm...diye düşündüm.Hayır diyen sesinin yükseldiğini hissettim beynimde Katy nin.Yapamazsın James...Bu sözleri kendim mi uyduruyordum yoksa gerçekten mi duyuyordum hiçbir fikrim yoktu ancak birden vücuduma şok gibi yayılan bir acı hissettim.Üzerime anıden 2 ton yüklenmiş gibiydi.Nasıl yaptığmı bilmiyordum ama o acının etkisiyle nefes almakta bile zorlanırken gözlerimin açıldığını fark ettim.Hah,demek ki ölmemiştim!Yehhu içimdeki James lerin her biri farklı bir dans yapıyordu şu an.Gözlerimi kıstım.Peki ama neredeydim?Birden gözümün önünde bir surat beliriverdi.Amy!Üzgünüm James dedi çok üzgünüm başka seçim şansım yoktu dedi bir şeyler daha diyecek gibi bir süre bekledi ama en sonunda arkasını döndü ve gitti.Onun arkasından bakarken kendimi ne ilginç kız diye düşünmekten alıkoyamamıştım.Önce beni vuruyor sonra da ölmeme izin verimyordu.Gerçekten...ilginçti!