FIRTINA

Her Şeyi Geride Bırakmak Ve Gitmek...

James,hemen beni bırak! diye bağırdım.Ancak gülümsememe engel olamıyordum.James beni kucağında tutmaya devam ederek gülümsedi ve buna hiç niyetim yok bebek dedi.Seni pislik dedim sahte bir öfkeyle.Ancak beni nazikçe yatağa yatırıp öpmeye başlayınca ben de ona karşılık verdim.Bir süre sonra ayrıldığımızda bana gülümsedi ve hazır mısın diye sordu aynı şekilde gülümsedim ve kafamı sallayarak cevap verdim.Kesinlikle hazırdım!Ancak...dedim öncelikle ziyaret etmem gereken birkaç kişi var.Bir şey söyleyeceğini hissettim ama kafasını salladı ve hiçbir şey demedi James.Geç kalma dedi.Onu onayladım ve dışarı çıktım ve vedalaşmam gereken kişiyi bulmak için mezarlığa doğru yürümeye başladım....O taşın önüne geldiğimde geçen zamana rağmen yine o kalbimi burkan hüznü hissettim.Daha önceden getirdiğim çiçeklerin yanına bir yenisini ekledim ve Amy nin ölüm tarihinin yazılı olduğu iki sene öncesine ait o mezar taşına baktım.Selam tatlım dedi normal bir ses tonuyla.Daha önceden de söylediğim gibi artık ayrılma vakti geldi sanırım.James le birlikte buradan ayrılmanın vakti geldi.Seni özleyeceğim bebek dedim tıpkı senle yaptığımız o muhabbetleri özlediğim gibi...Yine de gitmem hiçbir şeyi değiştirmeyecek bunu zaten biliyorsun dedim ve bir kahkaha atara konuyu değiştirdim hayır,tatlım dedi ağlamayacağım özellikle bugün..Hem dedim sırıtarak sana vereceğim çok daha güzel bir haber var yani çok daha merak ettiğin bir şey James ve ben...tamam anladın işte sonunda yaptık dedim ve sırıttım çok iyiydi bebek haklıydın çok iyiydi.Onun mezar taşını okşadım ve seninle vedalaşmayacağım,hoşçakal demeyeceğim tatlım dedim.Çünkü sen zaten her an yanımdasın buradasın dedim kalbimi işaret ederek ve arkamı dönüp yürümeye başladım.Bütün anılarım gözümün önünden geçiyordu sanki yürürken şu ağacın altında Amy kollarımın arasındayken ölmüştü,şu sokakta James le ilk kez karşılaşmıştık...Telefonumdan yükselen hareketli melodiyle bu düşüncelerimden uzaklaştım ve telefonu açtım.Arayan Melissa ydı.O bir sene öncesinde üniversite için bizim yanımızdan ayrılmıştı ancak özellikle Amy nin ölümünden sonra biz birbirimize tutunmuş,her şeyimizi paylaşmıştık.Şimdi ise James le birlikte her şeyin başladığı ve yine her şeyin bittiği bu yerden ayrılmaya,bambaşka bir şehirde bambaşka bir şekilde yaşamaya karar vermiştik.Ama elbette ki Melissa  bu gelecek planlarımızın dışında kalmamıştı!Onunla kısa bir görüşme yaptıktan sonra telefonu kapattım ve yürümeye devam ettim ve iki sene önce Amy nin kollarımda öldüğü o geceye geri döndüm.Şimdi saçlarım rüzgarda savruluyorken omzum dik ve yaşadıklarımın etkisiyle çok daha farklı biri olarak yürüyordum bu yolda iki sene öncesinde ise Amy yi kaybetmenin,James in yaşayacağından emin olmamanın bana takmış bir psikopatın-ADAM-RA oluyordu bu-bana yaşattığı duygular içerisinde ezilerek yürüyordum.Zaman ne çok şeyi değiştiriyor diye düşündüm.Ne çok şeyi değiştiriyor....

                Çoğu şeyde haklıydı Katy.Zaman gerçekten de çok şeyi değiştirmişti.Amy belki de göklerde bir yerlerden onu izlemişti ve yaptıkları muhabbetten sonra gülümsüyordu.Babasıyla ilişkileri zamanla düzelse ve büyük annesi hala o ADAM-RA denen adamın yanında,kimsenin bilmediği bir yerde olsa da-belki yaşamıyor bile olsa da-dahi belki o da şu an Katy yi düşünüyordu.Ancak bazı şeyler hiçbir zaman değişmiyordu.Katy belki şu an bu sokakta yürürken pek çok şeyi geride bıraktığını düşünüyordu ancak yanılıyordu.Geçmişi bir gölge gibi arkasından onu izliyordu ve Katy nin atladığı çok önemli bir şey vardı.İki yıl önce ADAM-RA yla yarım kalan bir hesapları olmuştu.O belki bunu unutmuştu ancak bilmediği şuydu ki o unutsa bile tarih bunu unutmayacaktı.Çünkü birileri bunun peşini hiç bırakmamıştı...